Είναι ένα μικρό απόσπασμα του Αββά Ησαϊου, που μας διδάσκει πώς θα μπορέσουμε να στηριχθούμε πνευματικά μέσα στον κόσμον της αμαρτίας και των πειρασμών:
«Τρία πράγματα είναι που αποκτά με δυσκολίαν ο άνθρωπος. Και αυτά τα τρία τον βοηθούν να διατηρήσει στην ψυχή του όλες τις αρετές. Είναι δε αυτά τα τρία τα εξής: το πένθος ,τα δάκρυα για τις αμαρτίες του και η διαρκής ενθύμησις του θανάτου.
Εκείνος που σκέπτεται καθημερινώς τον θάνατον και λέγει στον εαυτόν του ότι μόνο σήμερα θα ζήσω στον μάταιον αυτό κόσμον, ποτέ δε θα αμαρτήσει ενώπιον του Θεού.
Αντιθέτως αυτός που ελπίζει, πως θα ζήσει πολλά χρόνια θα περιπέσει σε πολλές αμαρτίες.
Εκείνον που έχει στον νουν του το φοβερόν κριτήριον και ετοιμάζεται να λογοδοτήσει για όλες τις πράξεις του ενώπιον του Θεού και ο Θεός φροντίζει να καθαρίζηει τον δρόμον της ζωής του από τις αμαρτίες.
Ενώ εκείνος που αδιαφορεί και λέγει στον εαυτόν του , έχω καιρόν μέχρις ότου να φθάσω σ’ εκείνην την ώρα, συγκατοικεί με τους πονηρούς.
Πριν αρχίσεις την καθημερινήν σου εργασίαν, να ενθυμήσαι σε ποια ψυχική κατάσταση βρίσκεσαι και πού πρόκειται να μεταβείς, όταν θα εξέλθεις από το φθαρτό και πρόσκαιρο σώμα και μην αμελήσεις ούτε μια μέρα για την ψυχή σου.
Πρόσεχε συνεχώς, ώστε να ενθυμήσαι διαρκώς το τέλος σου και να έχεις εμπρός στα μάτια σου τον θάνατον, την αιώνια κόλαση, καθώς και εκείνους , που βασανίζονται και υποφέρουν εκεί.
Να λογαριάζεις δε τον εαυτόν σου όχι ως ζωντανόν , αλλά ως έναν από αυτούς που φλογίζονται στην αιώνια κόλαση».
Το όνομα του Χριστού.
Παντοδύναμη είναι η χάρις του Θεού έρχεται αμέσως σε όποιον την επικαλείται. Γι’ αυτό η λεγόμενη νοερά ή καρδιακή προσευχή, επειδή γίνεται μέσα στην καρδιά, με την συνεχή επίκληση «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελεήσόν με τον αμαρτωλόν», είναι ο άριστος τρόπος επικλήσεως της Θείας Χάριτος.
Ο Άγιος Ησύχιος ο Πρεσβύτερος γράφει: «Όπως η βροχή όσον περισσότερον πέφτει πάνω στην γη τόσο την μαλακώνει, έτσι και την γη της καρδιάς μας την χαροποιεί και την ευφραίνει το άγιον όνομα του Χριστού, όσον περισσότερον το φωνάζουμε και όσον συχνότερα το επικαλούμαστε».
Να λοιπόν ο δρόμος που μπορεί να μαλακώσει την σκληρή και υπερήφανη καρδιά μας και να την οδηγήσει στην υψηλοποιό ταπείνωση, στην πραότητα και την υπομονή, όπου βρίσκει χώρον παραμονής η Πίστη, η Ελπίδα και η Αγάπη.
Από το βιβλίο: «Π.Μ. Σωτήρχου “Ορθόδοξη Ζωή κατά τους Αγίους Πατέρες” Β’ τόμος- Εκδόσεις «Αστέρος»