Το Σάββατο 20 Ιουλίου o Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Προφήτου Ηλιού στο Ξηρολίβαδο.
Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε ο καθιερωμένος αγιασμός στην «Μπούνα» και ακολούθησε δεξίωση στο Πολιτιστικό Κέντρο Ξηρολιβάδου, όπου ο πρόεδρος και τα μέλη του πολιτιστικού ομίλου προσέφεραν στον Ποιμενάρχη αναμνηστική πλακέτα για την επέτειο 30 ετών από την ενθρόνιση του στην Αποστολική Μητρόπολη της Βεροίας.
Ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Ηλίας άνθρωπος ην ομοιοπαθής ημίν, και … προσηύξατο, και ο ουρανός υετόν έδωκεν και η γη εβλάστησεν τον καρπόν αυτής».
Αυτόν τον Ηλία, για τον οποίο ομιλεί ο άγιος Ιάκωβος ο αδελφόθεος στο αποστολικό ανάγνωσμα που ακούσαμε σήμερα, τον μεγάλο προφήτη της Παλαιάς Διαθήκης, εορτάζουμε και τιμούμε και εμείς σήμερα, ιδιαιτέρως μάλιστα στον ιερό αυτόν ναό, που είναι αφιερωμένος σ᾽ αυτόν.
Τον εορτάζουμε και τον τιμούμε, γιατί πρώτος τον τίμησε ο ίδιος ο Θεός. Τον τίμησε μάλιστα εμφανώς και με εντυπωσιακό, θα μπορούσαμε να πούμε, τρόπο ενώπιον των ανθρώπων. Διότι, όπως όλοι γνωρίζουμε από την Παλαιά Διαθήκη, η οποία μας περιγράφει τη ζωή του προφήτου Ηλιού, ο Θεός τον αξίωσε της μοναδικής τιμής να μην γνωρίσει τον θάνατο, ο οποίος αποτελεί την κοινή κατάληξη της ζωής όλων των ανθρώπων, καθώς τον ανέλαβε ζωντανό, μέσα σε ένα πύρινο άρμα, στον ουρανό.
Τον τίμησε όμως εξαιρετικά και ακόμη μία φορά, κατά τη Μεταμόρφωση του Χριστού στο όρος Θαβώρ. Όταν οι μαθητές του είδαν έκπληκτοι τον Χριστό μέσα στο φως της Θεότητος, το οποίο κατηύγαζε το πρόσωπό του και έκανε τα ιμάτιά του να φαίνονται λευτά ως το φως, να συνομιλεί με τον προφήτη Ηλία και με τον προφήτη Μωυσή.
Και αυτός ο προφήτης, ο προφήτης Ηλίας, ο οποίος παρότι δεν έχει αφήσει κάποιο βιβλίο προφητειών, όπως οι άλλοι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, άφησε με το έργο του, με τα θαύματα τα οποία έκανε για να συνετίσει τους Ισραηλίτες και να στηρίξει όσους είχαν ανάγκη, τόσο ισχυρό αποτύπωμα στις ψυχές των ανθρώπων και στην ιστορία, ώστε μνημονεύεται περισσότερο από κάθε άλλον προφήτη και στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη, αλλά και τιμάται περισσότερο από κάθε άλλον, καθώς είναι ο μόνος προφήτης στον οποίο αφιερώνουμε μέχρι σήμερα ιερούς ναούς.
Και όμως ο προφήτης Ηλίας δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο. Ήταν, όπως λέγει ο άγιος Ιάκωβος ο αδελφόθεος, «ομοιοπαθής ημίν». Ήταν δηλαδή ένας άνθρωπος σαν και εμάς, και όμως αξιώθηκε να λάβει πολλή χάρη από τον Θεό. Αξιώθηκε ο Θεός να εισακούει τις προσευχές του άμεσα και να θαυματουργεί διά του εκλεκτού δούλου του. Αξιώθηκε μάλιστα ο προφήτης Ηλίας να διατρέφεται με θαυμαστό τρόπο επί τρία χρόνια, όταν μετά από την προσευχή του, για την οποία ακούσαμε στο αποστολικό ανάγνωσμα, δεν έβρεξε επί τρία ολόκληρα χρόνια, προκειμένου να συνετισθούν οι Ισραηλίτες και να επιστρέψουν στον Θεό. Και έβρεξε ξανά, όταν ο προφήτης Ηλίας προσευχήθηκε και πάλι και παρακάλεσε τον Θεό.
Τι μας διδάσκει, λοιπόν, η ζωή του προφήτου Ηλιού, τον οποίο τιμούμε σήμερα;
Μας διδάσκει αυτό το οποίο συχνά λέμε αλλά αδυνατούμε να κατανοήσουμε, ότι δηλαδή η αγιότητα και η χάρη την οποία δίδει ο Θεός δεν είναι προνόμιο κάποιων λίγων ανθρώπων. Είναι δυνατόν να την επιτύχουμε και να την κερδίσουμε όλοι μας, όπως την κέρδισε και ο προφήτης Ηλίας, ο οποίος ήταν άνθρωπος «ομοιοπαθής ημίν», ένας άνθρωπος σαν και εμάς.
Μας διδάσκει όμως ακόμη και τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να αξιωθούμε και εμείς της χάριτος του Θεού. Και αυτός δεν είναι άλλος από τα δύο χαρακτηριστικά του προφήτου Ηλία, τα οποία περιγράφει ο απόστολος Ιάκωβος.
Το πρώτο είναι η προσευχή. Ο προφήτης Ηλίας προσευχόταν με πίστη, με υπομονή και επιμονή προκειμένου να επιτύχει αυτό που ήθελε. Και αυτό που ήθελε δεν ήταν κάποια προσωπική επιδίωξη ή φιλοδοξία. Δεν ήθελε το κακό των ανθρώπων αλλά τη σωτηρία τους. Δεν προσευχόταν από υποχρέωση ή από ανάγκη, αλλά γιατί θεωρούσε την προσευχή εργασία πνευματική και θέλημα του Θεού. Ο ίδιος ο Χριστός μας προτρέπει να του ζητούμε ό,τι θέλουμε στην προσευχή μας και θα το λάβουμε. «Αιτείτε και δοθήσεται υμίν», μας λέγει. Δεν μπορούμε να λάβουμε από τον Θεό, εάν δεν ζητούμε, εάν δεν προσευχόμαστε με πίστη και εμπιστοσύνη στην αγάπη και στην πρόνοιά του.
Η πίστη και η εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού ήταν το δεύτερο χαρακτηριστικό του προφήτου Ηλιού, το οποίο του εξασφάλισε τη χάρη του Θεού. Ζητούσε από τον Θεό με την προσευχή του, έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη ότι ο Θεός θα ικανοποιήσει το αίτημά του. Γι’ αυτό και είχε και θάρρος και παρρησία ενώπιον και του βασιλέως και των ιερέων των ειδώλων· γι’ αυτό και ο Θεός εισάκουε τα αιτήματά του και του έδιδε τη χάρη του.
Αυτά τα δύο χαρακτηριστικά, που είναι και αλληλένδετα μεταξύ τους, την προσευχή δηλαδή και την εμπιστοσύνη στον Θεό, ας καλλιεργήσουμε και εμείς μιμούμενοι τον προφήτη Ηλία, για να έχουμε τη χάρη του Θεού αλλά και την ευλογία του προφήτου που τιμήσαμε σήμερα.
