Πρώτη Ιερατική Σύναξη για το νέο εκκλησιαστικό έτος στη Βέροια

Το πρωί της Πέμπτης, 12ης Σεπτεμβρίου, στο Παύλειο Πολιτιστικό Κέντρο στη Βέροια (πλησίον του Βήματος του Αποστόλου Παύλου) πραγματοποιήθηκε η πρώτη Ιερατική Σύναξη της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας για το νέο εκκλησιαστικό έτος.

Στην σύναξη οι Ιερείς ενημερώθηκαν για την νέα κατηχητική χρονιά, η οποία θα αρχίσει στην Ιερά Μητρόπολη με τον καθιερωμένο Αρχιερατικό Εσπερινό και την επίδοση των διοριστηρίων που θα λάβει χώρα το εσπέρας της Παρασκευής, 27ης Σεπτεμβρίου, στον Ιερό Ναό του Αγίου Λουκά του Ιατρού στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας.

Ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων ευχήθηκε πατρικά στους Ιερείς για το νέο εκκλησιαστικό έτος, λέγοντας μεταξύ πολλών άλλων: Η είσοδός μας στο νέο εκκλη­σια­στικό έτος με τη χάρη του Θεού πριν από λίγες ημέρες αποτελεί, όπως κάθε χρόνο, και την αφε­τηρία μιας νέας περιόδου εκκλη­σια­στικής διακονίας για τον καθέ­να μας. Αποτελεί όμως και αφορμή προβληματισμού και αναδιοργα­νω­σεως, ώστε να συνειδητοποιή­σουμε και να συγκεκριμενοποιή­σουμε την ευθύνη μας για την ποι­μαντική διακονία στην οποία μας έθεσε ο Χριστός και η Εκκλησία.

Διότι δεν είμαστε κληρικοί απλώς για να φέρουμε τον τίτλο ή να τε­λού­με κάθε Κυριακή τη θεία Λει­τουργία, χωρίς κάποιες φορές και εμείς οι ίδιοι να μην κατανοούμε τι κάνουμε. Είναι χρήσιμο και ωφέ­λιμο και αναγκαίο να θέτουμε στον εαυτό μας ερωτήματα σχετικά με την Εκκλησία, με τη διακονία μας, με τους ανθρώπους τους οποίους μας εμπιστεύθηκε η Εκκλησία να ποιμαίνουμε, ώστε να συνειδητο­ποι­ούμε την αποστολή μας και να είμαστε προετοιμασμένοι για να δίνου­με και τις κατάλληλες απα­ντήσεις στους αδελφούς μας που προβληματίζονται.

Είναι ανάγκη να έχουμε ξεκαθα­ρίσει μέσα κάποια βασικά θέματα, που με το πέρασμα του χρόνου και τη συνήθεια, τα ξεχνούμε ή τα υποτιμούμε, με αποτέλεσμα να μην ανταποκρινόμαστε όπως πρέπει στη διακονία μας.

Η Εκκλησία δεν είναι μία αφη­ρη­μένη έννοια, δεν είναι κάτι το αόρι­στο. Δεν είναι μια ιδέα η Εκκλη­σία, δεν είναι μια διδασκαλία η Εκκλησία, πολύ περισσότερο δεν είναι μια οργάνωση η Εκκλησία, ούτε ένα σωματείο, ούτε μια ιδεο­λογία, ούτε ένα κόμμα, ούτε κάτι εγκόσμιο. Η Εκκλησία είναι το σώμα του Χριστού, το οποίο απο­τελείται από όλους εμάς, από όλους εμάς ανεξαιρέτως, κλήρο και λαό, που όλοι μαζί συγκρο­τούμε το σώμα του Χριστού. Και δεν είμαστε μόνοι, αλλά είμα­στε ενωμένοι με την κεφαλή της Εκκλησίας, που είναι ο Χριστός.

Αυτό το σώμα το ίδρυσε ο ίδιος ο Χριστός με την παρουσία του στη γη, με την παρουσία των Αποστό­λων και το εσφράγισε και το εζωο­ποίηε κυρίως την ημέρα της Πεντη­κοστής, όταν το Πνεύμα το άγιο κατήλθε εν είδει πυρός και έδωσε ζωή στην Εκκλησία. Και αυτό το σώμα από τότε και μέχρι σήμερα ζει, κινείται, ανανεώνεται με τους νέους πιστούς και διαφυ­λάττει απαραχάρακτη την πίστη.

Άρα και εμείς όλοι, ιδιαιτέρως εμείς οι κληρικοί που ζούμε μέσα στην Εκκλησία αλλά και διακο­νούμε τους ανθρώπους, έχουμε χρέος και προς τον εαυτό μας και προς όλους αυτούς που κάθε ημέρα είναι γύρω μας, να τους θερα­πεύ­σουμε ακολουθώντας τη θεραπευ­τική αγωγή της Εκκλησίας, η οποία αποδεδειγμένα έχει συγκε­κρι­μένα θεραπευτικά αποτελέ­σμα­τα. Κάθε πείραμα είναι επικίνδυνο και κάθε ιδιορρυθμία μας έχει αντίκτυπο στους ανθρώπους, και δεν είναι δυνατόν να παίζουμε και να πειραματιζόμαστε με τις ψυχές των άλλων ανθρώπων, για τις οποίες έχουμε ευθύνη ενώπιον του Θεού.

Αν τα έχουμε όλα αυτά κατά νουν, τότε θα ανταποκρινόμεθα με τη χάρη του Θεού ορθότερα και αποτελεσματικότερα στη διακονία μας, και θα μπορέσουμε και τους ανθρώπους να βοηθήσουμε αλλά και εμείς να βρούμε χάρη και έλεος κατά την ημέρα της κρίσεως.