Πάτερ, πότε καταλαβαίνουμε ότι έχουμε εγωϊσμό;
Έχουμε εγωϊσμό όταν ένας συνάνθρωπός μας ένας αδελφός μας,πετάει μιά κουβέντα που μάς ενοχλεί,
μάς κάνει έναν έλεγχο που στήν ουσία δεν θέλουμε ή δεν αντέχουμε νά ακούσουμε μία αλήθεια,μάς κάνει μιά παρατήρηση που δεν μάς αρέσει και νιώθεις μέσα σου μιά ταραχή γιατί σού είπε τήν αλήθεια αυτή που δεν θέλεις νά ακούσεις,νιώθεις μέσα σου μιά αναστάτωση γιατί αποκαλύφθηκε ο κακός εαυτός σου,νιώθεις μιά πίεση μιά αδημονία,νιώθεις θυμό πολύ καί τότε γνωρίζεις — άν βέβαια το θέλεις–το μέγεθος το βάθος το πλάτος και το μήκος του εγωϊσμού που έχεις μέσα σου.
Όταν ο άνθρωπος θέλει να είναι ταπεινός δέχεται τόν λόγο,δέχεται τόν έλεγχο,δέχεται τήν παρατήρηση και κάνει προσπάθεια να διορθωθεί.
Οι κοσμικοί άνθρωποι κοιτάζουν τήν αυλή τους να είναι καθαρή…Το σπίτι μέσα δεν τούς ενδιαφέρει άν έχει σκουπίδια. Σκουπίζουν τήν αυλή και πετούν τά σκουπίδια μέσα στο σπίτι τους.
Λένε μέ τόν λογισμό τους…” Οι άλλοι τήν αυλή μου βλέπουν, δεν βλέπουν μέσα στο σπίτι τι υπάρχει “…
Δηλαδή…μέσα μου ας έχω σκουπίδια ας έχω και ας επιμένω να έχω εγωϊσμό, όχι όμως νά φαίνομαι εξωτερικά. Τούς ενδιαφέρει να τους καμαρώνουν οί άλλοι, κι όχι να τους καμαρώνει ο Θεός.
Αντίθετα οί πνευματικοί άνθρωποι κοιτάζουν το μέσα του σπιτιού τους νά είναι καθαρό…δεν τους ενδιαφέρει τι θα πει ο κόσμος γιατί κατοικεί ο Χριστός στο σπίτι τους και στην καρδιά τους δεν κατοικεί έξω στήν αυλή τους…
Φοβερό πάθος ο εγωισμός νά νομίζουμε ότι εμείς είμαστε υπεράνω όλων, ότι δεν φταίμε σέ τίποτε…
Φοβερό αδελφοί μου…
Με αγάπη Χριστού πατήρ Νεκτάριος
Από: Δρόμος ασκητών Δεύτερο