Του π. Ηλία Μάκου
Και φέτος, όπως κάθε χρόνο εδώ και πολλά έτη, στο ιστορικό Μοναστήρι της Παναγίας της Μολυβδοσκεπάστης, που βρίσκεται στην περιοχή της Κόνιτσας, ακριβώς πάνω στα Ελληνοαλβανικά σύνορα, 100 μ. από τη συνοριογραμμή, πολλοί πιστοί ύψωσαν ικετευτικά τα χέρια προς την Παναγιά πάνω στα σύνορα!
Στις 9 το βράδυ της 14ης Αυγούστου ξεκίνησε υπαίθρια αγρυπνία στον αύλειο χώρο της Μονής, αφιερωμένη στα εθνικά θέματα, ολοκληρώθηκε στις πεντέμισι περίπου στις 1.30 της 15ης Αυγούστου. Έγινε, το πρωί, και δεύτερη θεία λειτουργία.
Ο αείμνηστος Μητροπολίτης Σεβαστιανός, καθιέρωσε την αγρυπνία στην ιστορική Μονή της Μολυβδοσκεπάστης και την ολονύκτια προσευχή προς την Θεομήτορα, για τους αδελφούς, πέρα απ’ τα σύνορα, που δεν μπορούσαν ούτε τον σταυρό τους να κάνουν…
Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε. Όμως η αγρυπνία δεν σταμάτησε. Συνεχίζεται… Έντονα και θερμά.
Σε τέτοιες στιγμές κατάνυξης, σε τέτοιες καταστάσεις, όπως αυτές στη Μονή της Μολυβδοσκέπαστης ίσως βρίσκει κανείς την ψυχική δύναμη να αντικρίσει την αμαρτωλότητά του σε όλη της τη γυμνότητα και να πάρει τη μεγάλη απόφαση της στροφής και αλλαγής πορείας, που είναι μια από τις πιο οδυνηρές προσπάθειες, καθώς η απάρνηση του παλαιού εαυτού δεν είναι εύκολη υπόθεση.
Η στροφή αυτή από το σκοτάδι στο φως στην ουσία δεν είναι επιστροφή με την έννοια της οπισθοδρόμησης.
Είναι επιστροφή με την έννοια της προόδου. Είναι νέα πορεία και καινούργιος προσανατολισμός. Η απαρχή νέας ζωής.
Στα εθνικά προβλήματα αναφέρθηκε ο Μητροπολίτης Ανδρέας
Μιλώντας στον εσπερινό της αγρυπνίας, ο Σεβ. Μητροπολίτης Κονίτσης κ. Ανδρέας, τόνισε μεταξύ άλλων, ότι η Θεοτόκος, ας δεχθεί πλήθος από θερμές προσευχές και ικεσίες, για τα ατομικά μας προβλήματα, αλλά και για τα προβλήματα της πατρίδας και προπαντός για τα εθνικά θέματα.
Υπογράμμισε μεταξύ άλλων: “Η Υπεραγία Θεοτόκος, όπως έζησε αθόρυβα την ζωή της, έτσι, αθόρυβα επίσης, μετέστη από της γης στα επουράνια. Και είναι θαυμαστό, ότι από την πρώτη στιγμή της μεταστάσεώς της, ο πιστός Ορθόδοξος λαός της απένειμε την πρέπουσα τιμή, ως κυήσασαν την ζωήν, επειδή, δηλαδή, εβάστασε στα σπλάγχνα της τον Κύριο Ιησού Χριστό, ο Οποίος διεκήρυξε: «Εγώ ειμί η ζωή» (Ιωάν. ιδ΄ 6). Κι’ ούτε μια στιγμή έπαυσαν οι πιστοί να καταφεύγουν στην Θεοτόκο, κυρίως στις δύσκολες στιγμές της ζωής τους. Μακριά από τις αιρετικές διδασκαλίες των παπικών και των προτεσταντών, οι Ορθόδοξοι κατέφευγαν με πίστη στην Παναγία για να ζητήσουν την μεσιτεία και την βοήθειά της”.
Και πρόσθεσε: “Γιατί, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν αποδίδουν στην Θεοτόκο θεικές ιδιότητες, όπως οι παπικοί, ούτε πάλι την θεωρούν σαν μια απλή γυναίκα, χωρίς καμιά ιδιότητα, όπως οι προτεστάντες (διαμαρτυρόμενοι). Την θεωρούν ως πραγματική τους Μητέρα και επικαλούνται με θέρμη τις προσευχές και την προστασία της.
Επομένως, δεν είναι περίεργο το ότι η Ελλάδα, από την μια άκρη μέχρι την άλλη, καθώς επίσης η Κύπρος και η Βόρειος Ήπειρος, που είναι τόποι ελληνικοί και χριστιανικοί, είναι, θα έλεγε κανείς με βεβαιότητα, κατάσπαρτοι από Ναούς, ιστορικά Μοναστήρια και ταπεινά εξωκκλήσια, όπου φυλάσσονται εικόνες Ιερές της Παναγίας, πολλές δε από αυτές έχουν από τον Θεό το χάρισμα της θαυματουργίας ή της μυροβλύσεως (όπως η ιερά εικόνα της Μαλεβής)”.
Απηύθυνε δημόσιο έπαινο σε όσους ήταν στην πρώτη γραμμή των πύρινων μετώπων, ενώ επεσήμανε την καταστροφικότητα των φωτιών για το περιβάλλον και κατά συνέπεια για τη ζωή μας.
Για τα εθνικά θέματα είπε ότι οι Έλληνες στην Αλβανία, που δεν είναι μονιασμένοι και πολιτικά εκπροσωπούνται από τα Αλβανικά κόμματα, χάνουν τις περιουσίες τους και δέχονται βιαιότητες εκ μέρους των Αλβανών, ενώ στη Χειμμάρα αλλοιώθηκε η βούληση του λαού.
Ακόμη σημείωσε πως οι Σκοπιανοί χρησιμοποιούν τον όρο Μακεδονία, ενώ στο Κυπριακό, 50 χρόνια μετά την εισβολή, υπάρχει στασιμότητα.
Εξάλλου κατέκρινε την ψήφιση του νόμου για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, ενώ έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τη δημογραφική κατάρρευση.
Η Χαρά της Παναγίας
Οι πιστοί, μέσα στην κατανυκτικότητα της λατρείας, αλλά και στο υπέροχο φυσικό περιβάλλον, εκδήλωσαν με ταπεινοφροσύνη τα ευεργετικά αισθήματά τους προς την Παναγία, που όπως, είπε ο Σεβασμιότατος, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την Ορθοδοξία.
Και συνειδητοποίησαν ότι η συμβολή της Παναγίας στην αναγέννησή τους σημαντική. Μας βοηθάει να φύγουμε από τα γνωστά κατατόπια της προηγούμενης ζωής.
Νέα χαρά θα αναβλύζει μέσα μας, η χαρά της Παναγίας, ενώ οι σκιές θα σβήσουν και θα αντικατασταθούν με ακτίνες φωτός. Και αυτή τη χαρά θα μπορούμε να τη διατηρούμε όσο ζούμε.