Tο απόγευμα της Τετάρτης, 31ης Ιουλίου, ξεκίνησαν στη Βέροια οι λατρευτικές εκδηλώσεις της θερινής πανηγύρεως του Ιερού Ναού του Οσίου Αντωνίου του Νέου, πολιούχου της πόλεως.
Πριν από την έναρξη του Πανηγυρικού Εσπερινού κλήρος και λαός υποδέχθηκαν τον Τίμιο Σταυρό, ο οποίος μεταφέρθηκε και φέτος από το Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά Βερμίου με αφορμή την αυριανή εορτή της Προόδου του Τιμίου Σταυρού. Τον Τίμιο Σταυρό μετέφερε ο εφημέριος του Ιερού Προσκυνήματος της Παναγίας Σουμελά, Αρχιμ. Χριστόδουλος Μετεντζίδης.
Στον Μέγα Πανηγυρικό Εσπερινό χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος κήρυξε και τον θείο λόγο.
Ακολούθησε λιτανεία των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Αντωνίου του Βεροιέως και του Τιμίου Σταυρού στους δρόμους της πόλεως με τη συμμετοχή των τοπικών πολιτικών και στρατιωτικών αρχών και πλήθους ευσεβών πιστών, ενώ της εκκλησιαστικής τάξεως επιμελήθηκαν ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ιεράς Μητροπόλεως Αρχιμ. Δημήτριος Μπακλαγής και ο Αρχιερατικός Επίτροπος περιχώρων Βεροίας και προϊστάμενος του Ιερού Προσκυνηματικού Ναού του Οσίου Αντωνίου Αρχιμ. Σωσίπατρος Πιτούλιας.
Παρατίθεται η ομιλία του Μητροπολίτη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας
«Οι του βίου τοις κύμασι θαλαττεύοντες άνθρωποι, παθημάτων ζάλη τε κυμαινόμενοι, ως εις ολκάδα σωτήριον, το ξύλον το τίμιον, καταφύγομεν πιστώς και σιγήσει τα κύματα», έψαλλε απόψε η Εκκλησία μας για την αυριανή εορτή της προόδου του τιμίου Σταυρού, της τιμητικής εξόδου του δηλαδή από το Σκευοφυλάκιο της Μεγάλης Εκκλησίας και της περιφοράς του στην Κωνσταντινούπολη εις ανάμνηση της σωτηρίας της Πόλεως από τον βαρβαρικό κίνδυνο.
Το ίδιο ψάλαμε και εμείς προ ολίγου υποδεχόμενοι τον Τίμιο Σταυρό των Κομνηνών, από το Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά, ο οποίος εξήλθε και ήλθε στη Βέροια, για να αγιάσει με τη χάρη του την πόλη μας αλλά και να ενισχύσει όλους μας στον πνευματικό μας αγώνα.
Και μπορεί η εορτή της προόδου του Τιμίου Σταυρού, την οποία μνημονεύει η Αγία μας Εκκλησία, να αποτελεί ανάμνηση της σωτηρίας της Κωνσταντινουπόλεως και των ευσεβών κατοίκων της, δεν αποτελεί όμως μοναδικό γεγονός σωτηρίας των πιστών από πολλούς και ποικίλους κινδύνους.
Ο Σταυρός του Κυρίου μας είναι το ακατανίκητο όπλο όλων των χριστιανών, είναι το φυγαδευτήριο των δαιμόνων, είναι η σκέπη και η προστασία όλων των ευσεβών. Είναι, όπως λέγει σήμερα ο ιερός υμνογράφος, η σωτήριος ολκάς μέσα στην οποία μπορούν να καταφύγουν όλοι οι άνθρωποι που διαπλέουν το τρικυμισμένο πέλαγος της ζωής και να αναπαυθούν από τη φουρτούνα, να συνέλθουν από την ταραχή, να γαληνεύσουν από τον κλύδωνα και να καταλήξουν εν τέλει στη σωτηρία.
Και πως μπορεί να είναι διαφορετικά, εφόσον διά του Σταυρού του ο Χριστός συνέτριψε τον αίτιο του κακού και της αμαρτίας και διέλυσε το κράτος του, ελευθερώνοντάς μας από τα δεσμά του διαβόλου;
Η δύναμη όμως του Τιμίου Σταυρού αποδεικνύεται και από τα αναρίθμητα παραδείγματα που βρίσκουμε στη ζωή των αγίων μας και στη ζωή της Εκκλησίας. Γιατί αν οι άγιοι κατόρθωσαν να συντρίψουν τον αόρατο εχθρό· αν επέτυχαν να νικήσουν τους πειρασμούς και να μην πέσουν στις παγίδες του διαβόλου, όπως συνέβη με τον πολιούχο μας όσιο Αντώνιο τον νέο, τον Βεροιέα· αν οι άγιοι μάρτυρες βγήκαν σώοι και αβλαβείς από την κάμινο του πυρός και από τον λάκκο των λεόντων, όπου τους έριχναν οι ειδωλολάτρες, όλα αυτά τα επιτύγχαναν με τη δύναμη του Τιμίου Σταυρού. Και η δύναμη του Τιμίου Σταυρού δεν είναι άλλη από τη δύναμη του Θεού, ο οποίος ενισχύει όσους αγωνίζονται να τηρούν τον νόμο του και να εφαρμόζουν τις εντολές του, ώστε να μπορούν να επιτύχουν στην προσπάθειά τους.
Αυτό έκαναν και οι άγιοι επτά Μακκαβαίοι παίδες, με τη μητέρα τους, την αγία Σολομονή και τον διδάσκαλο τους, τον άγιο Ελεάζαρο.
Η πίστη και η αγάπη τους στον Θεό δεν τους επέτρεπε να παραβούν τον νόμο του, να παραβούν τη νηστεία που είχε ορίσει ο Θεός, για να απολαύσουν τις τιμές και τις ανταμοιβές που υποσχόταν ο ειδωλολάτρης βασιλέας.
Παρέμειναν ακλόνητοι στην πίστη τους, ακόμη και όταν είδαν τον μαρτυρικό θάνατο στον οποίο υπέβαλε ο βασιλέας τον διδάσκαλό τους, τον Ελεάζαρο, αλλά και όταν διέταξε να βασανίσουν και τους ίδιους και να τους ρίξουν στη συνέχεια στην πυρά, ενώπιον μάλιστα της μητέρας τους, της αγίας Σολομονής.
Οι άγιοι Μακκαβαίοι παίδες όμως υπέμειναν το μαρτύριο με γενναιότητα, γιατί είχαν τη χάρη του Θεού να τους ενισχύει και να τους ενδυναμώνει, διότι και εκείνοι υπέφεραν για χάρη του, υπέφεραν προκειμένου να μην παρακούσουν τις εντολές του.
Αυτή τη χάρη προσφέρει και σε εμάς ο Χριστός, όταν αγωνιζόμαστε και προσπαθούμε να ζούμε σύμφωνα με τις εντολές και το θέλημά του. Με αυτή τη χάρη μπορούμε να σηκώνουμε τον σταυρό των θλίψεων, των δοκιμασιών, των πειρασμών και όποιον άλλον σταυρό καλείται να σηκώσει ο καθένας μας, και με τη δύναμη του δικού του Σταυρού, μπορούμε να ανταπεξερχόμεθα σε όλες τις δυσκολίες της ζωής και του πνευματικού αγώνα και να εξερχόμεθα νικητές. Αρκεί να την επικαλούμεθα. Αρκεί να παραμένουμε και εμείς πάντοτε κάτω από τη σκιά του Σταυρού.
Και τότε και ο Χριστός θα μας ενισχύει και θα μας ενδυναμώνει, όπως ενίσχυσε τον πολιούχο μας όσιο Αντώνιο, τους αγίους επτά Μακκαβαίους παίδες, τη μητέρα τους, την αγία Σολομονή, και τον διδάσκαλό τους, τον άγιο Ελεάζαρο, τους οποίους τιμούμε, ώστε να φθάσουμε και εμείς νικητές στο ποθητό τέρμα, στην ουράνια βασιλεία του.
