Την Κυριακή, 21 Ιουλίου, το πρωί ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στο Πανελλήνιο Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά, με την ευκαιρία της ολοκλήρωσης του 26ου Συναπαντήματος Νεολαίας Ποντιακών Σωματείων στο οποίο φέτος συμμετείχαν περισσότεροι από 500 νέοι και νέες.
Στο τέλος της θείας Λειτουργίας ο Μητροπολίτης τέλεσε μνημόσυνο για τους πεσὀντες της Κυπριακής τραγωδίας καθώς και τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του μακαριστού πρωτοψάλτη του Ιδρύματος Βασίλη Φωτιάδη.
Μετά τη θεία Λειτουργία πραγματοποιήθηκε η τελετή λήξης του Συναπαντήματος και οι απονομές των αναμνηστικών διπλωμάτων και όπως κάθε χρόνο ο τρανός χορός μπροστά από τον Ιερό Ναό της Παναγίας Σουμελά.
Ομιλία Σεβασμιωτάτου
«Ελευθερωθέντες από της αμαρτίας δουλωθέντες δε τω Θεώ έχετε τον καρπόν υμών εις αγιασμόν».
Ελευθερία και δουλεία είναι ένα ζεύγος εννοιών το οποίο απασχόλησε και απασχολεί διαχρονικά τον άνθρωπο.
Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο ελεύθερο και τον τοποθέτησε μέσα στον παράδεισο να απολαμβάνει τα αγαθά του, δίνοντάς του μία και μόνη εντολή: να μην δοκιμάσει τον καρπό του δένδρου της γνώσεως του καλού και του κακού.
Η εντολή αυτή του Θεού, η οποία θεωρείται από κάποιους ως περιορισμός της ελευθερίας του ανθρώπου, στην πραγματικότητα αποτελούσε την οριοθέτησή της από την δουλεία, στην οποία τελικά περιέπεσαν οι πρωτόπλαστοι παρακούοντάς την. Διότι δουλεία είναι η απομάκρυνση από τον Θεό, εφόσον η απομάκρυνση από τον Θεό οδηγεί στην εξάρτηση του ανθρώπου από τα πάθη, την αμαρτία και τον διάβολο.
Δουλεία είναι η απομάκρυνση από τον Θεό, γιατί οι εντολές του είναι αυτές που μας διασφαλίζουν την ελευθερία μας, καθώς μας βοηθούν να επιστρέψουμε εκεί από όπου φύγαμε, από τον παράδεισο, δηλαδή, από την αγάπη του Θεού. Μας βοηθούν να επιστρέψουμε στη σχέση πατέρα και παιδιών, από την οποία δραπετεύσαμε νομίζοντας ότι θα αποκτήσουμε την ανεξαρτησία μας. Μας βοηθούν να φθάσουμε στο «καθ᾽ ομοίωσιν», για το οποίο μας έπλασε ο Θεός, αλλά εμείς παρεκκλίναμε από τον δρόμο που οδηγεί προς αυτό.
Και επειδή είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας ποια είναι η πραγματική έννοια και σημασία της ελευθερίας και της δουλείας, γι᾽ αυτό και ο απόστολος Παύλος μας υπενθυμίζει σήμερα, γράφοντας προς τους χριστιανούς της Ρώμης, το αληθινό νόημά τους: «Ελευθερωθέντες από της αμαρτίας δουλωθέντες δε τω Θεώ έχετε τον καρπόν υμών εις αγιασμόν».
Η απελευθέρωση από την αμαρτία είναι η πραγματική ελευθερία την οποία αποκτά πρωτίστως ο άνθρωπος με το άγιο βάπτισμα, με το οποίο απαλλάσσεται από το προπατορικό αμάρτημα και από το οποίο λαμβάνει τη χάρη, ώστε να αγωνισθεί κατά της αμαρτίας, την οποία θα αντιμετωπίσει στη ζωή του.
Απελευθέρωση του ανθρώπου από την αμαρτία σημαίνει και η εκουσία υποταγή στο θέλημα του Θεού, υποταγή η οποία γίνεται με τη συναίσθηση ότι το να είναι κανείς δούλος του Θεού αποτελεί εχέγγυο της ελευθερίας του, διότι οδηγεί στον αγιασμό του.
Ο Θεός, άλλωστε, δεν επιβάλλει σε κανένα μας την υποταγή στο θέλημά του. Ο Χριστός είναι σαφής και κατηγορηματικός στην πρόσκλησή του: «όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν», λέγει. Δεν υποχρεώνει κανένα, δεν εξαναγκάζει κανένα, δεν επιδιώκει τίποτε με την αύξηση του αριθμού όσων πιστεύουν σ᾽ Αυτόν και τον ακολουθούν. Αντίθετα μάλιστα, σε εκείνους οι οποίοι ταυτίζουν με τη θέλησή τους τον εαυτό τους μαζί του δίνει «εξουσία τέκνα Θεού γενέσθαι», τους αποκαλεί φίλους και τους καθιστά κληρονόμους της βασιλείας του.
Αυτήν την ελευθερία που χαρίζει ο Θεός σε όσους τον πιστεύουν και τον ακολουθούν επέλεξαν οι πατέρες μας στον Πόντο. Με αυτήν αντιμετώπισαν και τις δυσκολίες και τους διωγμούς και τα μαρτύρια, στα οποία τους υπέβαλαν οι αλλόθρησκοι κατακτητές προκειμένου να κάμψουν το φρόνημά τους, να αρνηθούν την πίστη τους, ώστε στη συνέχεια να ξεχάσουν και την εθνική τους ταυτότητα. Γιατί για τον Ελληνισμό και ιδιαιτέρως για τον Ελληνισμό του Πόντου πίστη στον Θεό, πίστη στη Υπεραγία Θεοτόκο και εθνική ταυτότητα, δεν διαχωρίζονται. Αυτά τα δύο είναι τα θεμέλια της ιστορίας και του πολιτισμού του. Είναι το περιεχόμενο της υπάρξεώς του. Και χωρίς αυτά δεν υπάρχει ελευθερία. Γι᾽ αυτό και όπου και αν βρίσκονται οι Πόντιοι αυτά τα δύο έχουν στην ψυχή τους, με αυτά τα δύο πορεύονται στη ζωή τους. Γι᾽ αυτό και η Παναγία Σουμελά αποτελεί πάντοτε το σημείο αναφοράς τους. Ο σεβασμός και η λατρεία της Σουμελιώτισσας Παναγίας συνδέονται άρρηκτα με τα ήθη και τα έθιμά τους, με τις παραδόσεις τους.
Αυτό ακριβώς ζείτε και εσείς αυτές τις ημέρες, με τη συμμετοχή σας στο 26ο Συναπάντημα των Νεολαιών των Ποντιακών Σωματείων. Συνδυάζετε το προσκύνημα στην Παναγία Σουμελά με την αναβάπτισή σας στα ήθη και τα έθιμα των πατέρων και των προγόνων σας, στη γλώσσα, την ιστορία, τη μουσική, τον χορό του Ποντιακού Ελληνισμού, που αποτελεί τη σφραγίδα της ταυτότητός σας και σας κάνει να αισθάνεσθε ελεύθεροι από όλα εκείνα που κρατούν δέσμιους πολλούς συνομιλήκους σας.
Κρατείστε αυτή την ταυτότητά σας, κρατείστε τις παραδόσεις και την ιστορία σας, γιατί αυτά κράτησαν το Έθνος μας, κράτησαν τον Ποντιακό Ελληνισμό αλλά και τον Κυπριακό Ελληνισμό, αδούλωτο ακόμη και όταν ήταν σκλαβωμένος.
Και καθώς το φετινό Συναπάντημα είναι αφιερωμένο στην επέτειο των 50 χρόνων από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, που έγινε αυτές τις ημέρες, έχουμε χρέος να μην ξεχνούμε την ιστορία μας, αλλά να αγωνιζόμαστε πάντοτε για τα δίκαια του Ελληνισμού και του Κυπριακού και του Ποντιακού.
Κάθε χρόνο, αυτή την ημέρα του Συναπαντήματος των νέων μας, ήταν εδώ και μας έψαλλε ο αείμνηστος αδελφός μας Βασίλειος Φωτιάδης, ο οποίος επί πολλά έτη διακόνησε με ζήλο και αγάπη το ιερό αναλόγιο και όχι μόνο της Παναγίας Σουμελά.
Πριν από λίγες όμως ημέρες ο Θεός κάλεσε κοντά του, και έτσι σήμερα ελπίζουμε και ευχόμεθα ότι ευρίσκεται νοερά ανάμεσά μας. Εμείς θα τον θυμόμαστε πάντοτε με αγάπη, θα τον μνημονεύουμε και θα προσευχόμεθα ο Θεός να αναπαύει την ψυχή του, διά πρεσβειών της Κυρίας Θεοτόκου της Σουμελιωτίσσης, την οποία επί τόσα έτη διακόνησε.
