Ομιλία απηύθυνε ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος κατά την Α’ Παγκόσμια Συνάντηση των Αρχόντων Οφφικιαλίων της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης εξέφρασε τη χαρά και την πνευματική ευφροσύνη για τη συνάντηση αυτή, αποστέλλοντας εγκάρδιο χαιρετισμό τιμής και αγάπης προς τους παρευρισκομένους Άρχοντες Οφφικιαλίους.
Επισήμανε τη μακρά και πολύτιμη προσφορά των Αρχόντων στην Εκκλησία, καθώς συνεχίζουν να υποστηρίζουν τις πρωτοβουλίες της και να συμβάλλουν στην εκκλησιαστική ζωή, τη χριστιανική μαρτυρία, και τη διαφύλαξη των δικαίων του Οικουμενικού Θρόνου. Επίσης, εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του για τη συνέχιση αυτής της παράδοσης και ευλόγησε τους Άρχοντες για την αφοσίωσή τους.
Επιπλέον, υπογράμμισε τη σημασία της υπεράσπισης και καλλιέργειας των ορθοδόξων παραδόσεων, τόσο στην Κωνσταντινούπολη όσο και παγκοσμίως, αντιμετωπίζοντας τις σύγχρονες προκλήσεις με βάση τις χριστιανικές αξίες. Τόνισε ότι η αναζήτηση των ανωτέρων δεν συνεπάγεται αδιαφορία για την εγκόσμια ζωή και τον πολιτισμό, αλλά αντιθέτως ενισχύει την εγκόσμια μαρτυρία μας.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναφέρθηκε επίσης στις πολλές πρωτοβουλίες του Πατριαρχείου για την ειρήνη, την κοινωνική δικαιοσύνη, τον πολιτισμό, την οικουμενική συνεργασία και την προστασία του περιβάλλοντος, υπογραμμίζοντας την ιερότητα του ανθρώπινου προσώπου και την αξία του αλληλοσεβασμού.
Επίσης, υπογράμμισε ότι η ανθρωπίνη ύπαρξη έχει ανάγκη από πνευματικές αξίες και υπερβατικό προσανατολισμό, που εμπλουτίζουν την ύπαρξή μας και τρέφουν το ηθικό μας αισθητήριο, διασφαλίζοντας την αξιοπρέπεια και τον απόλυτο σεβασμό προς τον άνθρωπο.
Διαβάστε την ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχη:
Τιμιώτατοι αδελφοί Αρχιερείς,
Εντιμολογιώτατοι Πρόεδροι των τριών Σωματείων των Αρχόντων του Θρόνου,
Εντιμολογιώτατοι Άρχοντες,
Εξοχώτατε κύριε Πρόεδρε, επίσημε ομιλητά εις την εκδήλωσιν,
Εκλεκτοί προσκεκλημένοι,
Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,
Χριστός Ανέστη!
Εν πασχαλίω ανατάσει και πνευματική ευφροσύνη, δοξολογούντες τον Αναστάντα Κύριον διά τα σωτήρια δωρήματα Αυτού, απευθύνομεν εγκάρδιον χαιρετισμόν τιμής και αγάπης προς πάντας υμάς, τους Εντιμoλογιωτάτους Άρχοντας Οφφικιαλίους της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, τους συναχθέντας εν τω κλεινώ Άστει εις την Α’ Παγκόσμιον Συνάντησίν των, μεταφέροντες την ευλογίαν του Οικουμενικού ημών Πατριαρχείου.
Επί μακρούς αιώνας, οι Άρχοντες Οφφικιάλιοι προσέφερον πολυτίμους υπηρεσίας εις την Μεγάλην Εκκλησίαν, εξακολουθούν δε και σήμερον να στηρίζουν τας πρωτοβουλίας της, να συμβάλλουν ποικιλοτρόπως εις την εκκλησιαστικήν ζωήν ως αρωγοί εις το λατρευτικόν, διοικητικόν και κοινωνικόν έργον της Εκκλησίας, εις την χριστιανικήν μαρτυρίαν εν τω κόσμω, ως σύνδεσμος με τους θύραθεν θεσμούς και ως υποστηρικταί των δικαίων του Οικουμενικού Θρόνου. Χαιρόμεθα, διότι εσείς, οι σύγχρονοι Άρχοντες, συνεχίζετε την ευλογημένην παράδοσιν των φιλογενών λαικών, οι οποίοι πάμπολλα και ανεκτίμητα ειργάσαντο διά την Εκκλησίαν και το Γένος. Η Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία σεμνύνεται δι’ υμάς και σας ευλογεί. Ο Πατριάρχης σας σας τιμά, σας αγαπά, προσεύχεται δι’ υμάς και τους οικείους σας. Παρακολουθεί με πολύ ενδιαφέρον τα έργα σας, την προσφοράν σας εις την Εκκλησίαν και την κοινωνίαν, εις την καλλιέργειαν και διαφύλαξιν των υψηλών αξιών της Ορθοδόξου ημών παραδόσεως, αι οποίαι συγκροτούν την ταυτότητά μας. Η πιστότης εις αυτάς τας αξίας διέσωσε την ιδιοπροσωπίαν μας μέχρι σήμερον, και μετ’ αυτής συναρτάται η μελλοντική μας πορεία.
Αυτάς τας πανιέρους παραδόσεις υπερασπιζόμεθα και καλλιεργούμεν εν τη Πόλει και εν τη οικουμένη, εμπνεόμενοι και διδασκόμενοι από αυτάς και αξιοποιούντες την πολύτιμον αυτήν παρακαταθήκην διά την αντιμετώπισιν, κατά τον νόμον και τα προστάγματα του Χριστού, των συγχρόνων προκλήσεων. Γενεά παρέρχεται και γενεά έρχεται, και ημείς οι εν τη Πόλει του Κωνσταντίνου φυλάσσομεν αμετακίνητοι, εν μέσω περιστάσεων και περιπετειών αλλά και ευλογίας και δόξης ανεκλαλήτου, τα σεβάσματα του Γένους, τον τόπον και τον τρόπον του βίου των πατέρων ημών.
Εις την Ορθόδοξον παράδοσίν μας, το «ζητείν τα άνω» όχι μόνον δεν συνεπάγεται αδιαφορίαν διά την ζωήν και τον πολιτισμόν, αλλά εμπνέει και ενισχύει την εγκόσμιον μαρτυρίαν μας. Η Μετριότης ημών, καθ’ όλην την μακράν Πατριαρχίαν της, ομού μετά των πνευματικών, λειτουργικών και ποιμαντικών ευθυνών, ανέλαβε πολλάς πρωτοβουλίας, ειρηνευτικάς, κοινωνικάς, πολιτιστικάς, οικουμενικάς, διαθρησκειακάς, οικολογικάς. Διεκηρύξαμεν, γεγονυία τη φωνή, την ιερότητα του ανθρωπίνου προσώπου, την αλληλεγγύην, την αξίαν του αλληλοσεβασμού και της συνεργασίας.
Ετονίσαμεν ότι η αδιαφορία διά τον αιώνιον προορισμόν της συρρικνώνει την ανθρωπίνην ύπαρξιν. Τα έργα του ανθρώπου φέρουν το στίγμα της ματαιότητος, παρά το γεγονός ότι ο άνθρωπος που αδιαφορεί διά το Υπερβατικόν ικανοποιείται ευκολώτερον, ελλείψει υψηλών στόχων. Η υψίστη τελειότης του ανθρώπου είναι ότι έχει την ανάγκην του Θεού διά την υπαρκτικήν ολοκλήρωσίν του.
Δεν είμεθα απλώς μία βιολογική οντότης. Η ζωή μας δεν εξαντλείται εις τον αγώνα διά την επιβίωσιν, διά την κάλυψιν των υλικών αναγκών. Η ανθρωπίνη αξιοπρέπεια και ο απόλυτος σεβασμός της δεν είναι δυνατόν να θεμελιωθούν επί μιάς νατουραλιστικής θεωρήσεως του ανθρώπου. Έχομεν ανάγκην υπερβατικού προσανατολισμού και πνευματικών αξιών, που μας εμπλουτίζουν υπαρξιακώς και τρέφουν το ηθικόν μας αισθητήριον.
Εντιμολογιώτατοι Άρχοντες,
Επαναλαμβάνομεν ότι εν τω προσώπω υμών έχομεν φιλογενείς, προθύμους και δυναμικούς συναγωνιστάς και συνεργάτας εις το διακονικόν έργον της Εκκλησίας. Χαιρόμεθα ότι ο καθείς εξ υμών έχει εις τον χώρον του και κατά τα χαρίσματά του πολύτιμον συνεισφοράν. Η Μεγάλη Εκκλησία έχει ανάγκην ανθρώπων όπως η Εντιμολογιότης σας. Εκτιμώμεν τας πολλάς ικανότητάς σας και τον ένθεον ζήλον σας, την πιστότητα εις την πατρώαν παρακαταθήκην και το σύγχρονον πνεύμα σας, την σύνεσιν και την αποφασιστικότητά σας. Γνωρίζομεν την προσφοράν σας εις την ευρυτέραν καρποφορίαν των πρωτοβουλιών της Εκκλησίας. Και δοξάζομεν τον Θεόν, εν επιγνώσει ότι η Θεία Χάρις είναι αυτή που θεραπεύει τα ασθενή και αναπληροί τα ελλείποντα, και ότι «τοις αγαπώσι τον Θεόν πάντα συνεργεί εις αγαθόν» (Ρωμ. η’, 37). Η θυσιαστική προσφορά, όπου και αν συναντάται, υπερβαίνει το ανθρώπινον μέτρον και φέρει τον χαρακτήρα θείας δωρεάς.
Θεωρούμεν μεγάλην ευλογίαν ότι πραγματοποιείται σήμερον η Α’ Παγκόσμιος Συνάντησις των Αρχόντων του Θρόνου. Κατά τα τελευταία έτη έγιναν πολλαί προσπάθειαι διά να ευρεθή τρόπος στενοτέρας συνεργασίας των Σωματείων των Αρχόντων. Η σημερινή Συνάντησις είναι ευκλεής καρπός αυτών των προσπαθειών. Χαιρόμεθα δε ιδιαιτέρως διά το γεγονός ότι εις εκ των βασικών στόχων της εκδηλώσεως είναι η ευρυτέρα στήριξις του Ecumenical Patriarch Bartholomew Foundation, ενός νεοσυστάτου αξιαγάστου θεσμού, ο οποίος έχει ως κεντρικόν σκοπόν την οριστικήν λύσιν των οικονομικών θεμάτων του Οικουμενικού Πατριαρχείου και την κάλυψιν των δαπανών διά το πολυσχιδές έργον του. Ελπίζομεν ότι η καρποφορία της κοινής αυτής μεγάλης προσπαθείας θα εγγράψη το όνομα των θεσμικών οργάνων των Οφφικιαλίων του Θρόνου με ανεξίτηλα γράμματα εις τας δέλτους της ιστορίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Η λύσις δύναται να δοθή μόνον με γενναίαν κοινήν προσπάθειαν και συνδρομήν. Το ζητούμενον είναι η επιτυχία του εγχειρήματος και αυτή μόνον με ευρείαν συμμετοχήν των ανά την οικουμένην Αρχόντων δύναται να εξασφαλισθή. Πάντως, η Μεγάλη Εκκλησία αξιολογεί την ίδρυσιν και ανάπτυξιν του εν λόγω θεσμού ως εν νέον κεφάλαιον εις την ιστορίαν της προσφοράς των Αρχόντων προς αυτήν.
Περαίνοντες τον λόγον, εκφράζομεν τον έπαινον και τας ευχαριστίας της ημών Μετριότητος προς τους εμπνευστάς και οργανωτάς αυτής της Α’ Παγκοσμίου Συναντήσεως των Αρχόντων του Θρόνου, υπό την σκέπην της Παναγίας της Παμμακαρίστου, της «εικόνος των εικόνων» του Πατριαρχικού Ναού και προστάτιδος της ομωνύμου Αδελφότητος, του Πρωτοκλήτου των Αποστόλων Ανδρέου, του και ιδρυτού της Εκκλησίας μας, και του Αποστόλου των Εθνών και πρώτου θεολόγου της ελευθερίας Παύλου. Ευχαριστούμεν τον Εξοχώτατον κύριον Ευάγγελον Βενιζέλον, τον επιφανή μύστην και καθηγητήν της Νομικής Επιστήμης, διά την παρουσίαν και τους σοφούς του λόγους. Προς πάντας υμάς, τους Εντιμολογιωτάτους Άρχοντας και τας προσφιλείς οικογενείας σας, ευχόμεθα υγείαν και πάσαν άνωθεν ευλογίαν.
Ενώπιον των Οφφικιαλίων μας συνηθίζομεν να υπενθυμίζωμεν ότι επιθυμία ημών είναι να συναντώμεθα εις την Πόλιν του Κωνσταντίνου, εις την παλαίφατον Καθέδραν της Μητρός Εκκλησίας, εκεί όπου φυλάσσονται εν υπομονή πολλή, εν αγάπη ανυποκρίτω και εν δυνάμει Θεού τα όσια και τα ιερά του Γένους. Αισθανόμεθα ιδιαιτέραν ικανοποίησιν, όταν σας υποδεχώμεθα εις την Βασιλεύουσαν. Είμεθα δε βέβαιοι, ότι μαζί με την χαράν την οποίαν δίδετε εις ημάς, θα ζήτε και εσείς μοναδικάς συγκινήσεις, βιώματα όχι απλού επισκέπτου, αλλά «επιστροφής εις τας ρίζας», εις την πνευματικήν πατρίδα, εις τόπους ιερούς και οικείους, όπου οι Άρχοντες Οφφικιάλιοι, κατά τους Βυζαντινούς αιώνας, προσέφερον πολυτίμους υπηρεσίας εις το κράτος και την Εκκλησίαν, μετά δε την Άλωσιν ήσαν στήριγμα της αρχούσης και πασχούσης Εκκλησίας, αναντικατάστατοι βοηθοί εις το ζωτικόν οικουμενικόν έργον της. Εδώ εις την Πόλιν, σας αποκαλύπτεται η διάστασις του βάθους της τιμής του να ανήκετε εις την χορείαν των Αρχόντων της Μεγάλης Εκκλησίας.
Με τοιαύτας σκέψεις και αισθήματα αγάπης και εκτιμήσεως, σας ευλογούμεν από την Πόλιν και επικαλούμεθα επί πάντας υμάς και επί τους ηγαπημένους σας την χάριν και το έλεος του Αναστάντος Χριστού.