Ο Μητροπολίτης Ξάνθης, στο μήνυμα της Κυριακής, μίλησε για τους “καρπούς του φωτός” και τόνισε την τιμή της Εκκλησίας στη μνήμη των 630 Πατέρων της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου.
Αναφέρθηκε στη Δ’ Οικουμενική Σύνοδο του 451 στη Χαλκηδόνα, η οποία διατύπωσε το Χριστολογικό δόγμα και επιβεβαίωσε την πίστη ότι ο Χριστός είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος. Ο Χριστός παρομοίασε τους μαθητές Του με φως του κόσμου, πόλη κτισμένη σε βουνό και λυχνάρι σε λυχνοστάτη, δείχνοντας ότι οι χριστιανοί πρέπει να είναι οδηγοί προς το πραγματικό φως, τον Πατέρα των φώτων.
Ανέφερε ότι οι χριστιανοί, ως “τέκνα του φωτός” και “υιοί της ημέρας”, πρέπει να ζουν με διαφάνεια, χωρίς συμβιβασμούς και υποκρισίες, γνωρίζοντας ότι το φως αποκαλύπτει όλες τις πράξεις τους. Το δεύτερο χαρακτηριστικό του χριστιανού είναι η φωτιστική του αποστολή μέσα στον κόσμο, όπως το λυχνάρι που τοποθετείται στον λυχνοστάτη για να φωτίζει το σπίτι. Τα “καλά έργα” είναι η φυσική εκδήλωση του φωτός και απαραίτητος καρπός της χριστιανικής ζωής.
Τέλος, ο Μητροπολίτης προειδοποίησε για τον κίνδυνο της αυτοδικαίωσης μέσω των έργων και υπενθύμισε ότι ο Χριστός είναι ο μόνος λυτρωτής και σωτήρας, και όχι τα αγαθά έργα, όσο πολλά κι αν είναι αυτά.
Διαβάστε την ομιλία του Μητροπολίτη:
Η Εκκλησία μας τιμά σήμερα την μνήμη των αγίων 630 Πατέρων της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου, η οποία συνήλθε το 451 στην Χαλκηδόνα για να διατυπώσει το Χριστολογικό δόγμα εξ αφορμής των αιρέσεων και να διατρανώσει την πίστη της Εκκλησίας, ότι ο Χριστός είναι τέλειος Θεός αλλά και τέλειος άνθρωπος. Με φως του κόσμου, με πόλη κτισμένη επάνω σε βουνό που φαίνεται από παντού και με λυχνάρι που καίει επάνω στον λυχνοστάτη παρομοιάζει ο Χριστός τους μαθητές του στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα.
Όλες οι παραπάνω παρομοιώσεις αναδεικνύουν τον χριστιανό σαν φωτεινό οδηγό των ανθρώπων που δείχνει τον δρόμο προς το πραγματικό φως, προς τον Πατέρα των φώτων. Σαν φως ο χριστιανός, σύμφωνα με την ευαγγελική περικοπή πρέπει να είναι «τέκνον του φωτός» και «υιός της ημέρας». Το φως ελέγχει τις πράξεις των ανθρώπων και ξεσκεπάζει ο,τι αυτοί θέλουν να κρατήσουν κρυφό από τα μάτια των άλλων. Έτσι δεν χωρούν συμβιβασμοί, υποκρισίες, υστεροβουλίες και απάτες σ’ αυτούς που ξέρουν ότι το φως συνοδεύει την ζωή τους, ότι η ύπαρξή τους είναι διαφανής και ορατή από παντού.Ένα δεύτερο χαρακτηριστικό του χριστιανού είναι η φωτιστική του αποστολή μέσα στον κόσμο. Το λυχνάρι δεν το ανάβουν για να το βάλουν κάτω από τον «μόδιο», τον μετρητή των σιτηρών για να το σβήσουν αμέσως αλλά το τοποθετούν στον λυχνοστάτη για να φωτίζει το σπίτι.
Τα «καλά έργα» αποτελούν την αυτονόητη εκδήλωση και τον απαραίτητο καρπό του φωτός. Άκαρπος χριστιανός αποτελεί «αντίφασιν εν τοις όροις», διότι η χριστιανική ζωή εκφράζεται με έργα, κι όχι με θεωρίες.
Βέβαια θα πρέπει σ’ αυτό το σημείο να επισημανθεί ο κίνδυνος της αυτοδικαιώσεως του χριστιανού διά των έργων του. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνά ότι λυτρωτής και σωτήρας του είναι ο Χριστός, ο σταυρωθείς και αναστάς, και όχι τα αγαθά έργα του, όσα πολλά κι’ αν είναι αυτά.