Εγκύκλιο εξέδωσε ο Μητροπολίτης Σάμου και Ικαρίας κ. Ευσέβιος επί τη εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Ειδικότερα, ο Μητροπολίτης κ. Ευσέβιος αναφέρει στην εγκύκλιό του “Η ζωή και το όνομα της Παναγίας γίνεται ένα με τη ζωή της Εκκλησίας και των πιστών ατομικά. Δεν υπάρχει ιερή ακολουθία, όπου δεν θα αναφερθεί το σεβάσμιο όνομά της. «Της Παναγίας αχράντου υπερευλογημένης, ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας» μνημονεύουμε κάθε φορά που προσφέρουμε δόξα και τιμή στον εν Τριάδι Θεό”.
Σε άλλο σημείο ο Μητροπολίτης τονίζει “Στη χάρη της, λοιπόν, προσπίπτει κάθε χριστιανός ιδιαίτερα τις ευλογημένες αυτές μέρες του Δεκαπενταυγούστου. Και γίνεται η Παναγία Παρθένος και Μητέρα, οδηγός των Ορθοδόξων εις Χριστόν. Το παράδειγμά της, η απέραντη πίστη της, ο ουράνιος χαρακτήρας της και η αγιοσύνη της, εμπνέουν, καθοδηγούν και κατευθύνουν τα βήματα των πιστών πιο πολύ προς τον Κύριο και Λυτρωτή Ιησού”.
Τέλος ο Μητροπολίτης ολοκληρώνει το μήνυμά του λέγοντας “Ας σκύψουμε, λοιπόν, για ακόμη μια φορά ευλαβικά στην «ευκλεή και ιερά μνήμη» Της, ας την προσκυνήσουμε τιμητικά και ας την παρακαλέσουμε: «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς», δηλαδή γίνε η (πάντοτε εισακουόμενη) Μεσίτριά μας προς τον Υιό σου και Θεό ημών”.
Παρατίθεται η σχετική εγκύκλιος:
“Μεσίτριά μας”
Αγαπητοί μου,
Μια ταπεινή κόρη της Ναζαρέτ ήταν η Παναγία μας. Άσημη και άγνωστη σε κύκλους ευρύτερους από το περιβάλλον του χωριού της. Δεν είχε τίποτα από τα εξωτερικά εκείνα στοιχεία, που προβάλλουν τους ανθρώπους στη ματαιόδοξη κοινωνία της εποχής τους. Και όμως αναδείχθηκε η πρώτη μεταξύ όλων των γυναικών κάθε εποχής, γιατί όπως απέδειξε η πραγματικότητα, διέθετε καταπληκτικό πλούτο, «πάσα η δόξα της θυγατρός του Βασιλέως έσωθεν», είχε πεί ο Προφήτης. Και σε αυτόν τον πνευματικό πλούτο της έγκειται το μεγαλείο Της.
Η πνευματική της καλλονή την ανεβάζει σε ουράνια ύψη και την καθιστά «υψηλοτέραν των ουρανών και καθαρωτέραν λαμπηδόνων ηλιακών». Και ο ουράνιος απεσταλμένος, που της φέρνει το καταπληκτικό μήνυμα, πως θα «δανείσει σάρκα τω παντεχνήμονι Λόγω», την προσαγορεύει «Κεχαριτωμένην και ευλογημένην εν γυναιξί».
Και η ίδια πλημμυρισμένη από την παρουσία του Αγίου Πνεύματος σε μια στιγμή ιερής έξαρσης προφητεύει: «εποίησέ μοι μεγαλεία ο Δυνατός…ιδού γαρ από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί».
Οι αιώνες που πέρασαν επιβεβαίωσαν τους προφητικούς αυτούς λόγους. Μυριάδες μυριάδων πιστοί διά μέσου των γενεών γονατίζουν ευλαβικά, έκθαμβοι και εκστατικοί μπροστά στην απαστράπτουσα αίγλη του σεβασμίου προσώπου της. Την μεγαλύνουν και την τιμούν με μια ψυχή κι ένα στόμα. Η ζωή και το όνομα της Παναγίας γίνεται ένα με τη ζωή της Εκκλησίας και των πιστών ατομικά. Δεν υπάρχει ιερή ακολουθία, όπου δεν θα αναφερθεί το σεβάσμιο όνομά της. «Της Παναγίας αχράντου υπερευλογημένης, ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας» μνημονεύουμε κάθε φορά που προσφέρουμε δόξα και τιμή στον εν Τριάδι Θεό.
Η Κοίμηση της Παναγίας δεν είναι κοίμηση ενός κοινού θνητού, γιατί Εκείνη, είναι η γενήσασα τον Αρχηγόν της ζωής και επομένως ήταν πολύ φυσικό ότι Αυτήν «τάφος και νέκρωσις ουκ εκράτησεν, ως γαρ ζωής Μητέρα προς την ζωήν μετέστησεν, ο μήτραν οικήσας αειπάρθενον». Δηλαδή ήταν επόμενο ότι δεν θα μπορούσε να μείνει στον τάφο και να την φθείρει ο θάνατος, γιατί την μετέστησε στην αιώνια ζωή και την μετέφερε στον ουρανο ο Υιός της.
Εύλογα επεκράτησε λοιπόν ο τόνος του πανηγυρισμού, με τον οποίο εορτάζει η Εκκλησία την προς ουρανόν μετάσταση της Παναγίας. Και η γιορτή αυτή συγκινεί τις καρδιές όλων των Ορθοδόξων, που τρέχουν να γεμίσουν τις Εκκλησίες και να ζητήσουν την χάρη και την βοήθεια της Παναγία μας. Προσπαθούν με κάθε τρόπο να τιμήσουν Αυτήν που τίμησε το γένος μας, να την ευχαριστήσουν και να την παρακαλέσουν για σύντομη βοήθεια και κραταιή προστασία, γιατί όλοι την αισθανόμαστε ως Μάνα μας, που πονάει και ενδιαφέρεται άμεσα για το κάθε παιδί Της.
Και με το να γίνει η Παναγία μας Θεοτόκος αποτελεί την γέφυρα που μας οδηγεί από την γη στον ουρανό. Η «κλίμαξ» που ενώνει τη γη με τον ουρανό. Τον Θεό με τον άνθρωπο.
Στη χάρη της, λοιπόν, προσπίπτει κάθε χριστιανός ιδιαίτερα τις ευλογημένες αυτές μέρες του Δεκαπενταυγούστου. Και γίνεται η Παναγία Παρθένος και Μητέρα, οδηγός των Ορθοδόξων εις Χριστόν. Το παράδειγμά της, η απέραντη πίστη της, ο ουράνιος χαρακτήρας της και η αγιοσύνη της, εμπνέουν, καθοδηγούν και κατευθύνουν τα βήματα των πιστών πιο πολύ προς τον Κύριο και Λυτρωτή Ιησού. Και ο Δεσπότης Χριστός, ο Υιός και Λόγος του Θεού, που έγινε διά της Παναγίας άνθρωπος, υπερύψωσε και δόξασε την κατά σάρκα Μητέρα Του, όπως της άρμοζε. Αυτό μας διηγείται η εορτή της μακαρίας Κοιμήσεώς Της.
Γι’αυτό κι εμείς οι πιστοί σκύβουμε ευλαβικά στην «ευκλεή και ιερά μνήμη» της. Και γι’αυτό καλούμαστε να ακολουθήσουμε πιστά τα ίχνη της, την ζωή της, τον αγιασμό της, την αγάπη της, την αγνότητά της, την πίστη της και την ολόψυχη αφοσίωσή της στο Θεό και την κλήση της. Για να είναι πραγματικά Μητέρα μας εν Χριστώ Ιησού μέσα στην Εκκλησία Του.
Ας σκύψουμε, λοιπόν, για ακόμη μια φορά ευλαβικά στην «ευκλεή και ιερά μνήμη» Της, ας την προσκυνήσουμε τιμητικά και ας την παρακαλέσουμε: «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς», δηλαδή γίνε η (πάντοτε εισακουόμενη) Μεσίτριά μας προς τον Υιό σου και Θεό ημών.
Χρόνια πολλά!
Με όλη μου την αγάπη
Ο Επίσκοπός σας
+ Ο ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ ΕΥΣΕΒΙΟΣ