Εγκύκλιο εξέδωσε ο Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος επί τη εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Ο Μητροπολίτης αναφέρει στην εγκύκλιό του “Ας μιμηθούμε, αδελφοί μου, την Παναγία μας και στις αρετές Της, όση δύναμις εστίν ημίν, εις την φιλοθείαν και φιλανθρωπίαν, το θέλημα του Κυρίου εργαζόμενοι και τους αδελφούς μας ελεούντες” και συνεχίζει λέγοντας “Η Παναγία μας προτού κοιμηθεί έδωκε και το ταπεινόν ένδυμά Της στους πτωχούς. Εξ’ άλλου ο Κύριός μας επτώχευσε, ίνα ημείς πλουτίσωμεν και εις ουρανούς ανέλθωμεν. Ελεούντες, λοιπόν, τους πτωχούς, τον Κύριον ελεούμεν και την Κυρίαν Θεοτόκον χαροποιούμεν”.
Παρατίθεται η σχετική εγκύκλιος
Προς
το Χριστεπώνυμον Πλήρωμα
της Ιεράς και Αποστολικής Μητροπόλεως Πατρών
Παιδιά μου ευλογημένα,
Σήμερα τιμάμε και μακαρίζομε με ύμνους και ωδές πνευματικές την Πανακήρατον Δέσποινα, την του Θεού Μητέρα, την των ουρανών υψηλοτέραν και των ηλιακών λαμπηδόνων καθαρωτέραν, την λυτρωσαμένην ημάς εκ της κατάρας.
Η Παναγία μας, είναι η μεγαλυτέρα ευεργέτις, μετά Θεόν, του ανθρωπίνου γένους και συμπάσης της κτίσεως. Eίναι η από αιώνων προκηρυχθείσα και προφητικώς προτυπωθείσα ως ράβδος Ααρών, ως στάμνος του μάνα, ως Κιβωτός της Διαθήκης, ως βάτος φλεγομένη και μη κατακαιομένη, ως γέφυρα μετάγουσα εκ γης προς ουρανόν, ως νεφέλη τον λαόν επισκιάζουσα, ως πόκος ένδροσος και τόσα άλλα.
Αυτή ένωσε τον ουρανό με την γη. Αυτή είπε το «ναί» στην Θεία βούληση για την λύτρωση του ανθρωπίνου Γένους εκ της αρχαίας αράς, της κατάρας δηλαδή, ένεκα της παρακοής της πρώτης Εύας. Αυτή ως καθαρώτατον χρυσούν θυμιατήριον, εδέχθη εντός Της, τον Κύριον και Θεόν ημών, τον Ουράνιον Άνθρακα, τον Υιόν και Λόγον του Θεού, τον προ πάντων αιώνων, εκ Πατρός γεννηθέντα, τον Οποίον εκυοφόρησε και έφερε στον κόσμο, τέλειον Θεόν και τέλειον Άνθρωπον, ούσα προ τόκου, εν τόκω και μετά τόκον Παρθένος και υπό των ουρανίων και επιγείων δυνάμεων, ως Αειπάρθενος τιμωμένη.
Αυτή εγαλούχησε τον Σωτήρα, τον είδε αυξανόμενον, τον ήκουσε διδάσκοντα, τον εθαύμασε θαυματουργούντα. Επόνεσε ορώσα Αυτόν σταυρούμενον και πρώτη εχάρη πληροφορηθείσα εκ του Αρχαγγέλου Γαβριήλ, την Ανάσταση και πρώτη είδε Αυτόν αναστάντα εκ νεκρών, κατά την διδασκαλία των Αγίων και θειοτάτων Πατέρων της Εκκλησίας μας.
Η Θεοτόκος παρέμεινε ως παράκλησις των Αποστόλων, όχι μόνον έως της κοιμήσεώς Της και της εις ουρανούς μεταστάσεώς Της, αλλά και μετά ταύτα, συνοδεύουσα αυτούς και προστατεύουσα νοερώς εις το κήρυγμα ανά πάσαν την Οικουμένην και εις το μαρτύριόν τους υπέρ του Σωτήρος ημών, ως συνέβη και με τον ιδρυτήν και προστάτην, της των Πατρέων Εκκλησίας, τον Άγιον Απόστολον Ανδρέαν, τον Πρωτόκλητον.
Προς αυτήν προσβλέπει άπαν το ανθρώπινον γένος και δέεται και την καθικετεύει να μεταφέρη τας λιτάς και δεήσεις, τας μετά δακρύων ικετηρίας, ως θα έλεγεν ο ιερώτατος Χρυσόστομος προς τον Θεόν, ώστε παρά τας πολλάς αμαρτίας μας, να γίνεται ο Κύριος ίλεως πάσιν ημίν.
Αν πάντες οι θεούμενοι ομολογούν την χάριν και κηρύττουν την ευεργεσίαν, πόσο μάλλον το γένος μας, το οποίον παντοιοτρόπως ευεργετήθη από την Κυρίαν Θεοτόκον και διά πρεσβειών της προς Κύριον ηλεήθη!
Αυτή στάθηκε βοηθός στους κινδύνους και ρύστης και παραμυθία και μήτηρ στοργική, όταν ευρέθημεν εν ανάγκαις ποικίλαις και εν σκληραίς δουλείαις, ένεκα της αποστασίας μας από τον Θεόν. Aυτή μας εσφόγγισε τα δάκρυα. Αυτή μας εστήριξε. Αυτή προπορεύτηκε και μας ενίσχυσε στους αγώνες μας, ώστε να απολαύσωμε την ελευθερία.
Αυτήν επεκαλέσθησαν γονυκλινείς και με δάκρυα στα μάτια, Πατριάρχαι, Αρχιερείς, Ιερείς και Μοναχοί. Αυτήν παρακάλεσαν οι αοίδιμοι αγωνισταί υπέρ των Ιερών και των Οσίων, οι ήρωες υπέρ της ελευθερίας της πατρίδος μας.
Η ευγνωμοσύνη των πατέρων μας, ύψωσε Ναούς και Μοναστήρια προς τιμήν Της, ιερά καταφύγια των πονεμένων και αδικουμένων, λιμένας ευδίους των στρατοκόπων της ζωής.
Κάθε ‘κκλησιά και εξωκλήσι Της, κάθε Μοναστήρι και προσκυνητάρι Της, κάθε εικόνισμά Της μαρτυρεί τις πολλές ευεργεσίες Της, αλλά και τον πόθο της ψυχής μας, να φθάσωμεν έως τα κράσπεδα των ιερών Της προσκυνημάτων, προκειμένου να Την ευχαριστήσωμεν υπέρ πάντων ανθ’ ων υπέρ ημών έπραξε και πράττει, δεομένη ακοιμήτως προς τον Υιόν και Θεόν Της, τον Κύριον ημών και Θεόν Ιησούν Χριστόν. Αλλά και να Την παρακαλέσωμε να σκέπη, να φρουρή και να προστατεύη την Πατρίδα μας, η οποία ενώ χριστώνυμος κατέστη, δυστυχώς τον Κύριον λυπεί, τον νόμον αυτού απολακτίζουσα και το θέλημα Αυτού καταφρονούσα. Γονυπετείς και με δάκρυα στα μάτια να Την ικετεύσωμε, ως Παντάνασσα και Γηροκομήτισσα, ως Ελεούσα και Χρυσοποδαρίτισσα, ως τιμάται στην ιεράν και Αποστολικήν Μητρόπολίν μας, αλλά και ως Μεγαλόχαρη και Γοργοεπήκοον και Φοβεράν Προστασίαν.
Ελάτε, αδελφοί μου, να αφήσωμε την εσωτερικήν μας κραυγή ενώπιόν Της, ο καθείς εκφράζοντας πόνους και πόθους και στεναγμούς, για τον ίδιον, για τα παιδιά μας, για την οικογένεια που αλύπητα κτυπιέται από τις ξένες και αλλότριες δυνάμεις και από τα αισχρά πρότυπα και τους νόμους που υιοθετήθηκαν, δυστυχώς και στη χώρα μας. Ελάτε να προσευχηθούμε για την ανόρθωση της παιδείας, διότι υιοθετήθησαν τα άθεα γράμματα. Ελάτε να την ικετεύσωμε για την πατρίδα μας, που έχασε τον πνευματικό της βηματισμό και προσανατολισμό, αλλά και για τον κόσμον ολόκληρο που παραπαίει και οδηγείται μέσα από τα μίση, την σαρκολατρεία, την διαστροφή, τους πολέμους και τόσα άλλα στο βούρκο και στο βάραθρο της καταστροφής.
Αδελφοί μου,
Η Εκκλησία διδάσκει και επιμένει να μας ενθαρρύνη: «Πολύ ισχύει δέησις Μητρός προς ευμένειαν Δεσπότου» και «πολύ ισχύει δέησις δικαίου ενεργουμένη». Το πρώτο, είναι όχι απλώς ενθαρρυντικό, αλλά επιβεβαιωτικό, της μεγάλης παρρησίας της Θεοτόκου προς ευμένειαν Δεσπότου. Το δεύτερον είναι παραμυθητικόν, διότι η κοινωνία μας, ο κόσμος δεν έμεινε ποτέ χωρίς Αγίους, οι οποίοι είναι, με πρώτην την Θεοτόκον η παρηγοριά μας και η αναψυχή μας από τον φοβερό καύσωνα της αμαρτίας. Και σείς σήμερα όλοι, αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω, μαρτυρείτε με την συγκινητική συμμετοχή σας, στην εορτή της Παναγίας μας, ότι αυτή είναι η χαρά μας και η απαντοχή μας. Χαιρόμεθα, διότι εσείς την ικεσίαν και δέησιν, από τα τρίσβαθα της καρδίας σας προσφέρετε για την υγιεία, την πρόοδο, την μετάνοια και την σωτηρία του τόπου μας και της πατρίδος μας.
Ας μιμηθούμε, αδελφοί μου, την Παναγία μας και στις αρετές Της, όση δύναμις εστίν ημίν, εις την φιλοθείαν και φιλανθρωπίαν, το θέλημα του Κυρίου εργαζόμενοι και τους αδελφούς μας ελεούντες.
Προς τούτο, ώστε και εμπράκτως να συμμετέχωμε στην ενίσχυση των αδελφών μας, των εν ανάγκαις όντων, ας βοηθήσωμε, όπως πράττομε κάθε χρόνο στη Γιορτή Της, με ο,τι ο καθείς δύναται και εφ’ όσον προαιρείται, μέσω της σημερινής δισκοφορίας, ώστε μαζί με τα πνευματικά ωφέλη, να έχουν και τα προς το ζην οι εμπερίστατοι αδελφοί μας.
Η Παναγία μας προτού κοιμηθή έδωκε και το ταπεινόν ένδυμά Της στους πτωχούς. Εξ’ άλλου ο Κύριός μας επτώχευσε, ίνα ημείς πλουτίσωμεν και εις ουρανούς ανέλθωμεν. Ελεούντες, λοιπόν, τους πτωχούς, τον Κύριον ελεούμεν και την Κυρίαν Θεοτόκον χαροποιούμεν.
Παιδιά μου ευλογημένα, από τα τρίσβαθα της ψυχής μου, εύχομαι η Παναγία μας, να σας δίδη χαρά, υγιεία και κάθε ευτυχία στη ζωή σας, διά των αγίων πρεσβειών Της. Να σκέπη τα παιδιά σας, την οικογένειά σας, να σας παρηγορή στους πόνους και στις δυσκολίες και να χαρίζη την δύναμη, ώστε άπαντες να φθάσωμεν εις τον αγιασμόν και εις την σωτηρίαν.
Σας ασπάζομαι άπαντας εν Κυρίω
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ο Π Α Τ Ρ Ω Ν Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ