Toυ Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Ἁγίου Βλασίου κ. Iεροθέου
Το διήμερο 7-8 Αυγούστου που διανύουμε συμπληρώνονται σαράντα χρόνια (1984-2024) από την οσιακή κοίμηση ενός αγίου Μητροπολίτου, του αγίου Καλλινίκου Μητροπολίτου Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας. Εκοιμήθη αργά το βράδυ της 7ης Αυγούστου προς την 8η Αυγούστου και η αγιοκατάταξή του έγινε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο το 2020.
Πριν την αγιοκατάταξή του, ετιμάτο ως άγιος από πολλούς ανθρώπους. Μάλιστα, τρεις Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος, φέρουν το όνομά του. Είναι οι Μητροπολίτες Άρτης Καλλίνικος, Παροναξίας Καλλίνικος, Καστορίας Καλλίνικος, και πολλοί άλλοι που τον γνώριζαν τον επικαλούνταν ως άγιο και έβλεπαν θαύματα.
Σήμερα και αύριο θα εορτάσουν την μνήμη του σε πολλά μέρη της Ελλάδος και εκτός αυτής, διότι έχουν προσωπικές αναμνήσεις, σε πολλούς Ναούς υπάρχουν τοιχογραφίες και φορητές εικόνες και έχουν αποτμήματα ιερών λειψάνων του και πολλοί διηγούνται θαυματουργικές επεμβάσεις του με την ενέργεια του Θεού, διότι «θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού».
Ο άγιος Καλλίνικος ήταν ένας σπάνιος Ιεράρχης, όπως τον γνωρίσαμε προσωπικά και βεβαιώνουμε γι’ αυτό. Συνεδύαζε αγιότητα βίου με κοινωνική ζωή, μεγάλη αγάπη στον Θεό με προσφορά στους ανθρώπους, ησυχασμό με ιεραποστολή, θεολογική ομολογία με μαρτυρικό φρόνημα, πατερική ζωή με σύγχρονο τρόπο, αγιότητα βίου με διοικητικά χαρίσματα, έκτακτη ιδιοφυία με αγαθή καρδιά, ταπείνωση με αγωνιστικότητα και πολλά άλλα.
Στην ζωή μου γνώρισα πολλούς χαρισματούχους Ιεράρχες, αλλά ο άγιος Καλλίνικος ήταν, όντως, ένα σπάνιος Ιεράρχης στις ημέρες μας και αυτό το ομολογώ μετά λόγου γνώσεως.
Ο άγιος Καλλίνικος ήταν άγιος από τα μικρά του χρόνια. Όσοι τον γνώριζαν από μαθητή, φοιτητή, λαικό Ιεροκήρυκα, στρατιώτη, Ιερέα, Πρωτοσύγκελλο και Επίσκοπο, ομολογούσαν ότι είχε επάνω του τα αποτυπώματα της αγιότητος. Είχε καθαρότητα βίου, αποστολικό ζήλο, προφητικό κήρυγμα, πατερικό φρόνημα, ησυχαστική ζωή, και μαρτυρικό ήθος. Συγχρόνως είχε και πολλά χαρίσματα διανοητικά, διοικητικά, ποιμαντικά. Δεν ήταν συνηθισμένος Κληρικός.
Άκουσα μερικούς Κληρικούς και μοναχούς να λένε με απορία: «Τι είχε αυτός ο Επίσκοπος που το όνομά του εισήλθε στο αγιολόγιο της Εκκλησίας;». Είχε αυτό που δεν εκτιμούν οι άνθρωποι της εποχής μας, δηλαδή το γνήσιο προφητικό, αποστολικό, πατερικό, ησυχαστικό, μαρτυρικό φρόνημα. Ήταν κατά πνεύμα συγγενής με τους νέους αγίους, όπως τον άγιο Παίσιο, τον άγιο Πορφύριο, τον άγιο Εφραίμ τον Κατουνακιώτη, αλλά ταυτόχρονα είχε και το χάρισμα της Αρχιερωσύνης και ομοίαζε με τον άγιο Νικόλαο κ.α.
Παρατηρώ ότι σήμερα έχουν αλλοιωθή και διαφοροποιηθή τα κριτήρια της αγιότητας, και εφ’ όσον δεν υπάρχουν αυτές οι προϋποθέσεις δεν μπορούν οι άνθρωποι, ακόμη και καλοί Κληρικοί και μοναχοί να αναγνωρίσουν τους όντως αγίους.
Η μνήμη του αγίου Καλλινίκου (8 Αυγούστου) στην επέτειο των 40 ετών από την οσιακή κοίμησή του στην οποία ήμουν αυτόπτης μάρτυρας, μου δίνει την ευκαιρία να δημοσιεύσω μια ομιλία γι’ αυτόν που πραγματοποίησα στον Βόλο πριν λίγους μήνες, ύστερα από πρόσκληση του Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου και του Αρχιμ. π. Επιφανίου Οικονόμου.
Η ομιλία αυτή διαρθρώνεται σε οκτώ ενότητες, ήτοι η αγία ισορροπία, ο κατανυκτικός λειτουργός, ο γλυκύς και γλαφυρός Ιεροκήρυξ, ο ησυχαστής ποιμένας, η διοικητική διάνοια, ο γελαστός Δεσπότης, η ζωντανή αγιογραφία, ο φιλόπονος άνθρωπος και «σημειοφόρος», που καταγράφουν με συντομία και ανάγλυφα τον άγιο βίο του και την ένδοξη πολιτεία του.
Είθε να έχουμε τις πρεσβείες του.