Το πρωί της Πέμπτης, 11ης Οκτωβρίου, στο Παύλειο Πολιτιστικό Κέντρο στη Βέροια πραγματοποιήθηκε η μηνιαία Ιερατική Σύναξη της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας.
Στην σύναξη οι Ιερείς ενημερώθηκαν από τον Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Μητροπόλεως Αρχιμ. Αθηναγόρα Μπίρδα για τις επετειακές εκδηλώσεις που θα πραγματοποιηθούν το διήμερο 15 και 16 Οκτωβρίου 2024, καθώς η Ιερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας εορτάζει τη Σύναξη πάντων των εν Βεροίᾳ Αγίων, πανηγυρίζει την 112η επέτειο των Ελευθερίων της Βεροίας και τιμά την επέτειο των τριάντα ετών ευκλεούς ποιμαντορίας του Μητροπολίτου κ. Παντελεήμονος.
Τις εορταστικές εκδηλώσεις θα τιμήσει με την παρουσία της η Α.Ε. η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, ενώ θα παρίστανται πολλοί Ιεράρχες από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
Μετά τις ανακοινώσεις ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ανέπτυξε το θέμα: «Ο ιερεύς στον ναό» και ανέφερε μεταξύ πολλών άλλων: Η αποστολή του ιερέως στον κοσμο δεν είναι συνήθους σημασίας. Ο ίδιος ο Σωτήρ διετύπωσε την εξαιρετικότητα και το μέγεθος της αποστολής αυτής, όταν είπε προς τους μαθητές του: «καθώς απέσταλκέ με ο Πατήρ, καγώ πέμπω υμάς».
Αντίστοιχη με την αποστολή του Σωτήρος, είναι και του ιερέως. Ζώντας στον κόσμο «αλλά τετηρημένος εκ του πονηρού» και ανήκοντας στην τάξη των «ιδίων», σε εκείνους δηλαδή, τους οποίους «εις τέλος αγαπά» ο Σωτήρ του κόσμου, ο ιερεύς αποστολή έχει να αποτελεί πάντοτε τον κατ᾽ εξοχήν «άνθρωπο του Θεού», τον κατ᾽ εξοχην «συμπολίτην των αγίων και οικείον του Θεού», τον άξιο «λειτουργόν της σκηνής της αληθινής, ην έπηξεν ο Κύριος και ουκ άνθρωπος», τον συνεργάτη του Χριστού τον πιστό στο έργο της σωτηρίας του κόσμου.
Από την ευρεία αυτή αποστολή του ιερέως θα αναφερθώ σήμερα σε μία παράμετρο, στο «πως δεί τον ιερέα εν οίκω Θεού αναστρέφεσθαι», ώστε να αναδειχθεί «καλός διάκονος Ιησού Χριστού», άξιος υπηρέτης του και «πιστός οικονόμος των Μυστηρίων του Θεού». Με θέμα λοιπόν «ο ιερεύς στον ναό» θα παρουσιάσω με συντομία τον ιερέα ως τελετουργό, ως αγιαστή και ως διδάσκαλο, αφού πρώτα υπενθυμίσω επιγραμματικά τι είναι για τον ιερέα ο ναός του Θεού.
Ο οίκος του Θεού, στον οποίο λατρεύεται «το υπέρ παν όνομα, εν ω παν γόνυ κάμπτει» και τελεσιουργούνται τα θειότατα μυστήρια, πρέπει να αποτελεί για τον ιερέα «σκήνωμα ως αγαπητόν», στο οποίο εκείνος, να διέρχεται στιγμες μυστικής επικοινωνίας μετά του Θεού όχι μόνο κατά τις ώρες της λατρείας αλλά και άλλοτε, όταν τα ποιμαντικά του καθήκοντα και η μελέτη και εργασία για τον πνευματικό του καταρτισμό δεν απαιτούν την απομάκρυνσή του από τον ναό.
Για τον ιερέα του Θεού «ημέρα μία εν ταίς αυλαίς αυτού κρείσσων υπέρ χιλιάδας». Τίποτε δεν είναι πιο ευχάριστο γι᾽ αυτόν από «το κατοικείν εν οίκω Κυρίου εις μακρότητα ημερών»· τίποτε δεν είναι ωραιότερο από «το θεωρείν την τερπνότητα Κυρίου και επισκέπτεσθαι τον ναόν τον άγιον Αυτου» για να προσφέρει θυσίες και ικεσίες υπέρ του εαυτού του και του εμπεπιστευμένου εις αυτόν ποιμνίου.
Ο ναός του Θεού είναι επίσης «τόπος φοβερός», στον οποίο ο ιερέας έχει υποχρέωση να εισέρχεται πάντοτε με ευλάβεια. Αυτό ακριβώς διδάσκει και η ευλαβής παράδοση της Εκκλησίας, κατά την οποίαν, όταν ο ιερεύς εισέρχεται στον «πλήρη δόξης οίκο του Κυρίου» οφείλει να ψελλίζει με ευλάβεια «εισελεύσομαι στον άγιο οίκόν Σου, προσκυνήσω προς ναόν τον άγιόν Σου εν φόβω Σου».
