Πλήθος πιστών υποδέχθηκαν την τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο, το πρωί της Δευτέρας, 7 Οκτωβρίου 2024, στην Ι. Μονή Παντανάσσης, που βρίσκεται σε μία δασώδη περιοχή στην περιφέρεια του Σύδνεϋ.
Στην είσοδο της Ι. Μονής τον Πατριάρχη καλωσόρισαν ο Ηγούμενος της, Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτης κ. Ευσέβιος περιστοιχούμενος από τα μέλη της Αδελφότητός του.
Στην υποδοχή παρέστησαν οι Ηγούμενοι και οι Ηγουμένισσες των πέντε Ι. Μονών της Ι. Αρχιεπισκοπής, μοναχοί και μοναχές, ο Εξοχ. Πρέσβης της Ελλάδος στην Αυστραλία κ. Σταύρος Βενιζέλος, εκπρόσωποι συλλόγων και κοινοτήτων, και μέλη της Χριστιανικής Ενώσεως Νέων.
Στη συνέχεια, στο Καθολικό τελέστηκε Δοξολογία, στο τέλος της οποίας ο Ηγούμενος της Μονής, ευχαρίστησε τον Πατριάρχη για την επίσκεψη του, την οποία χαρακτήρισε ιστορική, και αναφέρθηκε στην ιστορία του Μοναστηριού. Προσέφερε δε ως δώρο προς τον Πατριάρχη μίαν αγιογραφημένη στην Μονή εικόνα της Παναγίας της Νικοποιού, επάνω σε ξύλο από φλοιό δένδρου της περιοχής.
Ο Πατριάρχης, στην αντιφώνησή του, εξέφρασε τη συγκίνησή του από την επίσκεψη του σε αυτό το Μοναστήρι της Παναγίας και ευχαρίστησε για την θερμή υποδοχή που του επεφυλάχθη, ενώ έκανε γνωστή την απόφαση του να τιμήσει τον προηγούμενο της Μονής, Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτη κ. Στέφανο.
“Η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας είναι τω όντι πλουσίως ευλογημένη και ηλεημένη παρά Θεού, με την ύπαρξιν και λειτουργίαν ουχί μιάς αλλά πέντε Ιερών Μονών, αίτινες προοδεύουν και ακμάζουν πνευματικώς χάρις εις το αγωνιστικόν φρόνημα των μοναζόντων και μοναζουσών, αλλά και το ενδιαφέρον και την πατρικήν αγάπην του Ιερωτάτου Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας.
Έξοχον παράδειγμα τοιαύτης πνευματικότητος και υψηλού μοναστικού φρονήματος αποτελεί η Ιερά Μονή της Παντανάσσης, ήτις ανιδρύθη εν έτει 1975ω υπό του ακαμάτου πολυσέβαστου Γέροντος Προηγουμένου Στεφάνου, όστις εγνώριζε καλώς ότι άνευ της υπάρξεως των Ιερών Μονών η πνευματική ζωή και παρουσία Τοπικής τινος Εκκλησίας παρουσιάζει σοβαροτάτας ελλείψεις.
Mε την ευχήν και την ευλογίαν του μακαριστού Αρχιεπισκόπου κυρού Στυλιανού η Μονή έκαμε τα πρώτα της βήματα εις ένα τόπον μακράν της παρούσης τοποθεσίας, αλλά βραδύτερον η πρόνοια του Θεού και η χάρις της Κυρίας Θεοτόκου ωδήγησαν την Αδελφότητα εις τον ωραιότατον και κατάφυτον τούτον τόπον, και συν τω χρόνω ωκοδομήθησαν τα περίλαμπρα κτήρια, ηυξήθη ο αριθμός των Πατέρων και, κυρίως, εμεγεθύνθη ο ζήλος και η αγάπη διά τον Χριστόν και την Βασιλείαν Του, αφού ως ήδη ελέχθη ο Μοναχισμός δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο πόθος της Βασιλείας.
Τον πόθον αυτόν εκαλλιέργησεν εις τους Πατέρας μετ᾽ επιστήμης και επιμελείας ο πολιός Προηγούμενος Στέφανος, χωρίς να παραμελήση την διακονίαν του εις την Ιεράν Αρχιεπισκοπήν, καθώς υπήρξεν ο εμπνευστής και ιδρυτής της Χριστιανικής Ενώσεως Νέων και του Κέντρου Προνοίας, αλλά και γενικώτερον ήτο ο πολύτιμος συμπαραστάτης της Αρχιεπισκοπής εις παν καλόν έργον, εκ των στενών συνεργατών του αοιδίμου Αρχιεπισκόπου Ιεζεκιήλ, και εν συνεχεία του Στυλιανού, αποδεικνύων και διά του τρόπου αυτού ότι ο Μοναχός ζη μεν εκτός του κόσμου, αλλά δεν αδιαφορεί διά τον κόσμον και τον λαόν του Θεού. Τ
ον ευλογούμεν ολοθύμως και τον επαινούμεν καρδιακώς διά την πολυετή και ακάματον προσφοράν του εις την Τοπικήν Εκκλησίαν και ως ελάχιστον δείγμα της προσφοράς και της αφοσιώσεώς του του απονέμομεν σήμερον ολοκαρδίως το οφφίκιον του αρχιμανδρίτου του Οικουμενικού Θρόνου, με την ευχήν να συνεχίση, διά πολλά έτη ακόμη, να αποτελή ζωντανόν παράδειγμα πνευματικότητος, εργατικότητος και υπακοής εις την Εκκλησίαν! Να ζήτε, Γέροντα-Άξιος!”
Αμέσως μετά, ο Πατριάρχης εγκαινίασε τη νέα πτέρυγα της Μονής, καθώς και την υδατοδεξαμενή ιχθυοκαλλιέργειας για την κάλυψη των αναγκών του Μοναστηριού. Στη συνέχεια προέστη της Μοναστικής Συνάξεως των Μοναχών και των Μοναζουσών της Ι. Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας, κατά την οποία τον προσφώνησε ο Αρχιεπίσκοπος κ. Μακάριος.
Στην αντιφώνησή του, ο Πατριάρχης αναφέρθηκε στη σημασία του μοναχισμού στην Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά και στον τρόπο του βίου εκείνων που θα τον επιλέξουν.
“Η καιομένη, συνεπώς, καρδία του μοναχού αγαπά πρωτίστως τον Θεόν και εν ταυτώ πάσαν την κτίσιν, τα ορατά και αόρατα, τα λογικά και άλογα, άνευ διακρίσεων, μερισμών και προϋποθέσεων. Εκ της πεπυρωμένης, υπό της θείας αγάπης, καρδίας του μοναχού εκπορεύεται η προσευχή, ήτις είναι η μεγαλυτέρα υπέρ του κόσμου προσφορά. Οι μοναχοί, εκ της ησυχίας του ταμιείου των, πραγματικού και νοητού, δύνανται διά της ευχής ακόμη και τα όρη να διατάξουν να βληθούν εις την θάλασσαν (πρβ. Μτ. 21, 21). Ο μοναχός δεν εμπλέκεται εις τας υποθέσεις του κόσμου, δεν επιθυμεί να συμφύρεται με τον κόσμον, δεν ορέγεται αξιώματα και τιμάς, πολλώ δε μάλλον, να ασκή ποιμαντικήν εν τη Εκκλησία και να επεμβαίνη εις τα της Εκκλησίας, «προφάσει ευσεβείας». Ασφαλώς, οι μοναχοί ημπορούν να συμμετέχουν εις το έργον της Τοπικής Εκκλησίας, υπό την ευλογίαν και την καθοδήγησιν του Επισκόπου αλλά ως έκτακτον και παράπλευρον διακόνημα, καθ᾽ ότι το κύριον έργον του μοναχού είναι η καύσις της καρδίας υπό της θείας αγάπης.”
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του, ο Πατριάρχης ανέφερε τα εξής:
“Δοξάζομεν τον άγιον Θεόν, διότι εν τη Ιερά Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας ο μοναχισμός πορεύεται οσίως και θεοφιλώς εν τοις παραδεδομένοις εκκλησιαστικοίς πλαισίοις και γνωρίζει ιδιαιτέραν άνθησιν υπό την πεφωτισμένην ποδηγεσίαν των εκλεκτών Γερόντων και Γεροντισσών και υπό την σκέπην και ευλογίαν του φιλομονάχου και εκ των μοναχών, Ιερωτάτου Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας και αγαπητού αδελφού κ. Μακαρίου. Επαινούμεν μεγάλως την αγαστήν ταύτην σχέσιν Επισκόπου και Μονών, εκφράζομεν την βαθείαν ευαρέσκειαν της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας και της ημών Μετριότητος προσωπικώς και απονέμομεν πάσιν υμίν την πατρικήν και Πατριαρχικήν ημών ευχήν και ευλογίαν, ευχόμενοι την χάριν και την ενίσχυσιν του Κυρίου ημών εν τω μοναχικώ υμών δολίχω. Εύχεσθε, Πατέρες και Αδελφοί!”
Στη συνέχεια, ο Πατριάρχης ευλόγησε την τράπεζα που παρέθεσαν προς τιμήν του ο Ηγούμενος και η Αδελφότητα της Μονής, σε κοντινό ελληνικό εστιατόριο.
Διαβάστε ολόκληρη την ομιλία του Πατριάρχη:
Εν χαρά αφάτω και συγκινήσει βαθεία, η ημετέρα Μετριότης και η τιμία Συνοδεία μας επισκεπτόμεθα τον τόπον αυτόν τον ευλογημένον και ηγιασμένον εκ της χάριτος και της παρουσίας της Υπεραγίας Θεοτόκου της επικεκλημένης Παντανάσσης, αλλά και εκ των ασκητικών κόπων και αγώνων των ενταύθα φιλοτίμως και θεοφιλώς ενασκουμένων Πατέρων, υπό την σεσοφισμένην και στιβαράν πνευματικήν ποδηγεσίαν του Οσιολογιωτάτου Καθηγουμένου κ. Ευσεβίου και εν ταυτώ υπό την αγίαν ευχήν και την ιεράν πατρικήν προστασίαν του Προηγουμένου πολιού Γέροντος Στεφάνου, και ταύτα «πάντα ευσχημόνως και κατά τάξιν» (Α’ Κορ. 14, 40) και εν υπακοή και σεβασμώ προς τον Ιερώτατον Αρχιεπίσκοπον κ. Μακάριον, τον κανονικόν Επίσκοπον και Ποιμενάρχην του τόπου.
Εκφράζομεν την βαθυτάτην και καρδιακήν ημών ευχαριστίαν διά την επίσημον και λαμπράν αυτήν υποδοχήν και τον κόπον εις τον οποίον υπεβλήθητε διά την τιμήν του Πατριάρχου και δι᾽ αυτού, πρωτίστως και εξαιρέτως, της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, της οποίας την ευλογίαν, την στοργήν, το ενδιαφέρον και την αγάπην κομίζομεν πάσιν υμίν και απονέμομεν την πατρικήν και Πατριαρχικήν ημών ευχήν και ευλογίαν.
Η ύπαρξις Ορθοδόξου τινός Μονής, εδώ εις τους αντίποδας της Γης, ομοιάζει ως γεγονός παράδοξον και ούτως ειπείν ξένον, ιδίως μάλιστα εις την παρούσαν συγκυρίαν και εποχήν, τουτέστιν εις την εποχήν της μετανεωτερικότητος, της ταχύτητος, της εικόνος και δη της χυδαίας τοιαύτης, της ειδωλοποιήσεως – ου μην αλλά και θεοποιήσεως- της ύλης, της εκπτώσεως των υγιών αρχών και αξιών…
Αλλ᾽ όμως ο Μοναχισμός, κατά την διδασκαλίαν συγχρόνου τινός μεμαρτυρημένης αγιότητος Γέροντος, είναι «το διαρκές μήνυμα της Βασιλείας των ουρανών και διά τον ίδιον τον μοναχόν και διά τον κόσμον ολόκληρον. Οποιανδήποτε διακονίαν επιτελεί ο μοναχός, αύτη υπενθυμίζει εις αυτόν την Βασιλείαν του Θεού». Συνεπώς, ο μοναχισμός είναι ο διαπρύσιος κήρυξ και ο οτρηρός αγγελιαφόρος της Βασιλείας του Θεού, ήτις θα πρέπη να είναι και το πρώτιστον μέλημά μας, κατά το Κυριακόν λόγιον, «ζητείτε δε πρώτον την βασιλείαν του Θεού» (Μτ. 6, 33). Εάν, λοιπόν, η αγία ημών Εκκλησία έχη ως σκοπόν να μεταμορφώση τον κόσμον ολόκληρον εις Βασιλείαν του Θεού, η ύπαρξις ενός Μοναστηρίου εις ένα τόπον, όχι μόνον δεν αποτελεί παράδοξον, αλλά είναι ο,τι το φυσικώτερον και ευλογημένον, καθώς συνιστά νησίδα, προεικόνισιν και πρόγευσιν της Ερχομένης Βασιλείας.
Η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας είναι τω όντι πλουσίως ευλογημένη και ηλεημένη παρά Θεού, με την ύπαρξιν και λειτουργίαν ουχί μιάς αλλά πέντε Ιερών Μονών, Αι οποία αίτινες προοδεύουν και ακμάζουν πνευματικώς χάρις εις το αγωνιστικόν φρόνημα των μοναζόντων και μοναζουσών, αλλά χαρις και εις το ενδιαφέρον και την πατρικήν αγάπην του Ιερωτάτου Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας. Έξοχον παράδειγμα τοιαύτης πνευματικότητος και υψηλού μοναστικού φρονήματος αποτελεί η Ιερά Μονή της Παντανάσσης, ήτις ανιδρύθη εν έτει 1975ω υπό του ακαμάτου πολυσεβάστου Γέροντος Προηγουμένου Στεφάνου, όστις εγνώριζε καλώς ότι άνευ της υπάρξεως των Ιερών Μονών η πνευματική ζωή και παρουσία Τοπικής τινος Εκκλησίας παρουσιάζει σοβαροτάτας ελλείψεις.
Mε την ευχήν και την ευλογίαν του μακαριστού Αρχιεπισκόπου κυρού Στυλιανού η Μονή έκαμε τα πρώτα της βήματα εις ένα τόπον μακράν της παρούσης τοποθεσίας, αλλά βραδύτερον η πρόνοια του Θεού και η χάρις της Κυρίας Θεοτόκου ωδήγησαν την Αδελφότητα εις τον ωραιότατον και κατάφυτον τούτον τόπον, και συν τω χρόνω ωκοδομήθησαν τα περίλαμπρα κτήρια, ηυξήθη ο αριθμός των Πατέρων και, κυρίως, εμεγεθύνθη ο ζήλος και η αγάπη διά τον Χριστόν και την Βασιλείαν Του, αφού ως ήδη ελέχθη ο Μοναχισμός δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο πόθος της Βασιλείας.
Τον πόθον αυτόν εκαλλιέργησεν εις τους Πατέρας μετ᾽ επιστήμης και επιμελείας ο πολιός Προηγούμενος Στέφανος, χωρίς να παραμελήση την διακονίαν του εις την Ιεράν Αρχιεπισκοπήν, καθώς υπήρξεν ο εμπνευστής και ιδρυτής της Χριστιανικής Ενώσεως Νέων και του Κέντρου Προνοίας, αλλά και γενικώτερον ήτο ο πολύτιμος συμπαραστάτης της Αρχιεπισκοπής εις κάθε καλόν έργον, εκ των στενών συνεργατών του αοιδίμου Αρχιεπισκόπου Ιεζεκιήλ, και εν συνεχεία του Στυλιανού, αποδεικνύων και διά του τρόπου αυτού ότι ο Μοναχός ζη μεν εκτός του κόσμου, αλλά δεν αδιαφορεί διά τον κόσμον και τον λαόν του Θεού. Τον ευλογούμεν ολοθύμως και τον επαινούμεν καρδιακώς διά την πολυετή και ακάματον προσφοράν του εις την Τοπικήν Εκκλησίαν και ως τιμητικήν επιβράβευσιν της προσφοράς και της αφοσιώσεώς του του απονέμομεν σήμερον ολοκαρδίως το οφφίκιον του αρχιμανδρίτου του Οικουμενικού Θρόνου, με την ευχήν να συνεχίση, διά πολλά έτη ακόμη, να αποτελή ζωντανόν παράδειγμα πνευματικότητος, εργατικότητος και υπακοής εις την Εκκλησίαν! Να ζήτε, Γέροντα-Άξιος!
Επάνω εις τα αυτά πνευματικά ίχνη και το αυτό παράδειγμα πορεύεται αξίως και ευσεβώς και ο σημερινός Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αρχιμανδρίτης του Οικουμενικού Θρόνου κ. Ευσέβιος, τον οποίον ομοφώνως εξέλεξεν η Αδελφότης μετά την παραίτησιν του Προηγουμένου Γέροντος Στεφάνου εν έτει 2010ω και προς ον εκφράζομεν την ευαρέσκειαν και τον έπαινον της Μεγάλης Εκκλησίας και ημών προσωπικώς, διά τα θεοφιλή του έργα και την εν υπακοή και αφοσιώσει, προς την Εκκλησίαν, μοναχικήν του διακονίαν. Γνωρίζομεν καλώς ότι το χάρισμα της πνευματικής πατρότητος και εν ταυτώ της ηγουμενίας και της διοικητικής μερίμνης της Μονής συνιστά άθλημα δύσκολον και επίπονον, όμως η χάρις της Κυρίας Θεοτόκου της Παντανάσσης, της προστάτιδος και εφόρου της Ιεράς Μονής, είναι το ασφαλές καταφύγιον, ο αχείμαστος λιμήν, το άρρηκτον τείχος και η λυσιτελής έκβασις. Η κυρία Θεοτόκος, Πατέρες και Αδελφοί, είναι το ακριβέστερον υπόδειγμα και ο τέλειος υπογραμμός της ζωής των Μοναχών και ο μόνος λόγος εις την καρδίαν και τα χείλη υμών έστω το ανάλογον προς τον λόγον αυτής: «Ιδού ο δούλος Κυρίου· γένοιτό μοι κατά το ρήμά σου» (πρβλ. Λκ. 1, 38), και τότε πάσα η ζωή και η μοναχική αφιέρωσίς σας θα καθίσταται γλυκεία, χρηστή, ελαφρά και ευλογημένη.
Κατακλείοντες την σύντομον αυτήν προσλαλιάν διά της πατρικής αυτής παραινέσεως και προτροπής και ευχαριστούντες εκ βάθους καρδίας άπαντας διά την εξόχως ευλαβή υποδοχήν και τους πρόφρονας λόγους, μεταφέρομεν εις άπαντας την ευλογίαν του Μεγάλου Μοναστηρίου του Φαναρίου και παρακαλούμεν θερμώς, να εύχεσθε υπέρ του Πατριάρχου και της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας.
___________
Φωτό: Νίκος Παπαχρήστου
