Η Μικρή Παράκληση της Υπεραγίας Θεοτόκου στην τοπική κοινότητα του Αγίου Γεωργίου Δοβράς Βεροίας

Τη Δευτέρα 7 Αυγούστου το απόγευμα ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων μετέβη στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην τοπική κοινότητα του Αγίου Γεωργίου Δοβράς Βεροίας, όπου χοροστάτησε στον Εσπερινό της εορτής του Αγίου Καλλινίκου Επισκόπου Εδέσσης και στη Μικρή Παράκληση της Υπεραγίας Θεοτόκου και κήρυξε τον θείο λόγο.

Ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Φωτός σου ταίς ακτίσι, λάμπρυ­νον, Παρθένε, το ζοφερόν της αγνοί­ας διώκουσα».

Χθες η Αγία μας Εκκλησία εόρ­τασε την εορτή της Μεταμορφώ­σεως του Κυρίου μας στο όρος Θαβώρ, εκεί όπου οι τρεις μαθητές του Χριστού, ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, αξιώθηκαν να δούν τον Χριστό να αποκαλύπτει τη θεία του φύση, αξιώθηκαν να δούν το φως της Θεότητος να καταυγάζει τον Διδάσκαλό τους, αλλά και να φωτίζει και τους ίδιους. Και να είναι τόσο λαμπρό και τόσο εκτυ­φλωτικά φωτεινό, ώστε τα χοικά τους μάτια να μην αντέχουν τη λάμψη του και να καλύπτουν τα πρόσωπά τους.

Αυτό το θείο και άκτιστο φως, το οποίο είδαν οι μαθητές του Χρι­στού που βρέθηκαν μαζί του στο όρος Θαβώρ κατά τη Μεταμόρ­φω­ση του, αξιώνει ο Χριστός να δούν και οι εκλεκτοί δούλοι του, εκείνοι οι οποίοι έχουν καθαρά τα μάτια και της ψυχής και του σώματος, ώστε να μπορέσουν να το δούν. Αξιώνει ο Χριστός να δούν αυτό το φως εκείνοι, τους οποίους μακαρί­ζει «ότι τον Θεόν όψονται», ότι θα δούν δηλαδή τον Θεό.

Και ποιοί είναι εκείνοι που θα αξιωθούν τη μεγάλη αυτή τιμή;

Είναι οι καθαροί τη καρδία. «Μα­κάριοι οι καθαροί τη καρδία ότι αυ­τοί τον Θεόν όψονται», λέγει ο ίδιος ο Κυ­ριός μας.

Καθαρή και στην καρδιά και στην ψυχή και στο σώμα υπήρξε η Υπε­ραγία Θεοτόκος και μάλιστα «κα­θα­ρωτέρα λαμπηδόνων ηλιακών», όπως ψάλλουμε κάθε απόγευμα αυτές τις ημέρες του Δεκαπενταυ­γούστου, οι οποίες είναι αφιερω­μένες στην Παναγία μας. Ήταν απο­λύτως καθαρή χάρη και στον προσωπικό της αγώνα αλλά και στη χάρη του Παναγίου Πνεύμα­τος που την είχε καταστήσει καθαρώ­τατο δοχείο του, για να ενοικήσει σε Αυτήν ο Θεός.

Γι’ αυτό και αξιώθηκε η Υπεραγία Θεοτόκος όχι μόνο να δεί τον Υιό του Θεού, τον Χριστό, ο οποίος είναι το φως του κόσμου, αλλά και να τον κυοφορήσει στα σπλάγχνα της και να τον κρατήσει στη μητρι­κη της αγκάλη.

Και ακόμη αξιώθηκε να γίνει και αυτή με τη χάρη του Υιού της πλη­ρης του θείου φωτός και να γνω­ρι­σει καλύτερα από κάθε άλλον αν­θρωπο, καλύτερα και από τους αγίους αγγέλους, τον Θεό.

Ακτίνες αυτού του θείου φωτός, το οποίο είχε λάβει η Υπεραγία Θεο­το­κος, ζητά ο ιερός υμνογρά­φος και μαζί του και εμείς να μας χαρίσει η Παναγία μας, για να φω­τίσει με αυτό το σκοτάδι της αγνοί­ας μας.

Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει να φωτίσει με τη χάρη της την ψυχή μας και τη ζωή μας και να διαλύσει το σκοτάδι και τις σκιές που δη­μιουργεί η αμαρτία, η κακία, τα πα­θη, οι αδυναμίες και τα ελαττώ­μα­τα στην ψυχή μας.

Γιατί τι είναι σκοτάδι; Είναι αυτό από το οποίο λείπει το φως. Και το φως της ψυχής και της ζωής του ανθρώπου δεν είναι τα τεχνητά φώτα που λάμπουν και μας φωτί­ζουν, διότι αυτά, όσο και αν λαμ­πουν, δεν μπορούν να φωτίσουν τον νού και την ψυχή μας. Το φως του νού και της ψυχής μας είναι η χάρη του Χριστού, είναι ο Χριστός, που είναι το φως του κόσμου.

Όλοι μας έχουμε ανάγκη από τις ακτίνες του θείου φωτός που προσ­φέρει η Παναγία μας, γιατί δεν υπάρχει κανένας άνθρωπος που να μην έχει, άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο, σκοτάδι στην ψυχή του, το οποίο αποδιώκει το φως του Χριστού, όπως και το φυσικό φως αποδιώκει το σκοτάδι.

Και αυτό το φως δεν απομακρύνει μόνο το σκοτάδι της αμαρτίας και των παθών από την ψυχή μας, αλλά και την θεραπεύει, και μας βοη­θα να δούμε ποιος είναι ο δρο­μος που πρέπει να ακολουθήσουμε, ποιο είναι το θέλημα του Χριστού με το οποίο οφείλουμε να εναρ­μονίσουμε τη ζωή μας, όπως έκανε η Υπεραγία Θεοτόκος κατά την επίγεια ζωή της.

Αυτό το φως όμως βοηθά συγχρό­νως την ψυχή να προοδεύει πνευ­μα­τικά, να αισθάνεται τη χαρά της παρουσίας του Θεού μέσα της και της επικοινωνίας της μαζί του και να επιδιώκει την ένωσή της με τον Χριστό.

Ας παρακαλούμε, λοιπόν, και εμείς την Παναγία μας όχι μόνο σήμερα αλλά και καθημερινά, να μας λαμπρύνει με τις ακτίνες του θείου φωτός και να καταυγάζει με αυτό την ψυ­χη μας, ώστε να μπορούμε να φωτίζουμε και εμείς με τη σειρά μας, ο καθένας μας ανάλογα με τις δυνάμεις του, τους ανθρώπους και τον κόσμο γύρω μας, που έχουν ανάγκη το φως του Χριστού, προ­κειμένου να απαλ­λα­γούν από τον ζόφο της αγνοίας και της αμαρτίας, ο οποίος δυστυχώς κυριαρχεί και στις ημέρες μας, για να ζούμε κοντά στον Χριστό και με τη βοήθεια και τη χάρη της Παναγίας μας να κερ­δίσουμε την αιώνιο ζωή, εκεί όπου το φως του Χριστού θα καταυγάζει τους πάντες.

Διότι ο ίδιος ο Χριστός λέγει «τι ωφελήσει άνθρωπον, εάν κερδήση τον κόσμον όλον και ζημιωθή την ψυχήν αυτού;» Εμείς πρέπει να εργαζόμεθα γι᾽ αυτόν τον σκοπό. Όχι για να κερδίσουμε αυτόν τον κόσμο. Και να τον κερδίσουμε, κάποια ημέρα θα τον χάσουμε. Κανείς δεν πήρε μαζί του μήτε τα πλούτη, μήτε τις δόξες, μήτε τις τιμές. Τίποτε. Όλα θα μείνουν εδώ. Εκείνο που θα μας ακολουθήσει θα είναι το φως του Χριστού, θα είναι η χάρη του Παναγίου Πνεύματος, που εύχομαι διά πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου να μας φωτίζει όλους.

Ας καταφεύγουμε σε Εκείνη ιδιαίτερα την περίοδο του Δεκαπενταυγούστου αλλά και σε όλη μας τη ζωή.