Η εορτή του Αγίου Πολυκάρπου στην Πρασινάδα Ημαθίας

Την Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής και του Αγίου Πολυκάρπου Πρασινάδας.

Στην ομιλία του ο Μητροπολίτης ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ως οίνον εξέβλυσας τον της πίστε­ως λόγον, τον ευφραίνοντα πά­ντων πιστών την διάνοιαν».

Μεταξύ των άλλων εγκωμίων τα οποία χρησιμοποιεί ο ιερός υμνο­γράφος για να υμνήσει τον εορτα­ζόμενο σήμερα προστάτη της ενο­ρίας σας, μαζί με την αγία Παρασκευή, τον άγιο ιερομάρτυρα Πο­λύκαρπο, επίσκοπο Σμύρνης, είναι και το εγκώμιο της πίστεως.

Ο άγιος Πολύκαρπος δεν ζούσε σε μία εποχή χριστιανική κατά την οποία η πίστη στον Χριστό ήταν αυ­τονόητη, αλλά σε μία εποχή κατά την οποία εκαλείτο αφενός να πείσει τους ανθρώπους που πίστευαν στα είδωλα για την αλή­θειά της και αφετέρου να είναι έτοι­μος να την ομο­λογήσει και να την υπερα­σπι­σθεί θυσιάζοντας ακό­μη και τη ζωή του, καθώς η πίστη στον Χριστό εδιώκετο από τους νόμους και τους Ρωμαίους αυτοκράτορες.

Παρά τις δυσκολίες όμως ο άγιος ιερομάρτυς Πολύκαρπος κα­τόρθω­σε με τον λόγο και με τη ζωή του να ελκύσει πολλούς ανθρώ­πους στην πίστη και αξιώθηκε να την ομολογήσει θαρραλέα και να μαρ­τυ­ρήσει γι’ αυτήν.

Και πως τα επέτυχε αυτά; Τα επέ­τυχε, γιατί η πίστη του δεν ήταν επι­φανειακή, δεν ήταν επιπόλαιη, αλλά ήταν βαθιά και ουσιαστική. Η πίστη του στον Χριστό ταυτιζό­ταν με τη ζωή του και η ζωή του με την πίστη του. Γι’ αυτό και του έδι­νε τη δύναμη να σταθεί όρθιος μέ­σα στις δυσκο­λίες και τους κιν­δύνους. Του χάριζε την ελπίδα ότι ο Κύριος ήταν εγγύς και δεν θα άφη­νε τους μαθη­τές του να δοκι­μα­σθούν πε­ρισ­σότερο από όσο μπο­ρού­σαν να αντέξουν. Η πίστη ήταν για τον άγιο Πολύ­καρ­πο η πα­νο­πλία με την οποία προ­­­στα­τευ­όταν από τις ύπουλες επιθέσεις του δια­βόλου και με την οποία απέκρουε τα πε­πυ­ρω­μένα του βέλη.

Και ακόμη η πίστη του ήταν αυτή που τον συνόδευσε μέχρι την ημέ­ρα που βρέθηκε ενώπιον των βα­σα­­νι­στών του και κλήθηκε να την επι­σφρα­γί­σει με τον μαρ­τυρικό του θάνατο.

Αποδείχθηκε «πι­στός άχρι θα­νά­του» ο άγιος Πολύκαρ­πος, γιατί δεν θέλησε ού­τε σκέφθηκε, έστω και για μια στιγμή, να αρνηθεί τον Χριστό, όσο σκληρά και οδυ­νη­ρά και αν ήταν τα βα­σα­νι­στήρια που υπέ­­με­νε. Συγχρόνως όμως απέδει­ξε ότι η πίστη του ήταν και είναι αυτή που μπορεί να νικήσει όλα τα εμπόδια, όπως νίκησε και τους αντι­θέους διώκτες του, των οποί­ων τα ονόματα και η μνήμη έχουν εξαφανι­σθεί. Εκεί­νοι μπορεί να νόμι­σαν στην αρχή ότι νίκησαν τον επίσκοπο της Σμύρνης Πολύκαρπο, γιατί οδήγησαν στον θάνατο το σώμα του, αγνοούσαν ό­μως πως αυτό που νικά δεν είναι το φθαρτό σώμα αλλά η αθάνατη ψυχή, η οποία ζει μόνο με την πίστη στον αληθινό και αιώνιο Θεό.

Αυτή η δύναμη της πίστεως επι­βεβαιώνεται και στο πέρασμα των αιώνων. Πολλοί ήταν εκείνοι που επιχείρησαν να νική­σουν στους πο­­λέμους και στις μάχες που διε­ξή­γαγαν, ελάχι­στοι όμως το επέ­τυ­χαν. Και δεν ήταν αυτοί που αγω­νί­σθη­καν με στρατούς και με πο­λεμοφόδια, με πανο­πλίες ισχυ­ρές και ακα­ταμάχητες. Ό­λοι αυτοί, έστω και αν προσωρινά νίκησαν τους αντιπάλους τους, στο τέλος νικήθηκαν από τα ίδια τα όπλα τους. Αντίθετα, όσοι πέ­τυχαν μία νίκη μόνιμη και αιώνια ήταν αυ­τοί που είχαν ως όπλο τους την πίστη στον Χριστό, γιατί αυτή είναι η νίκη που νικά τον κόσμο, τόσο αυτόν που φέρουμε μέσα μας, την αμαρ­τία, τα πάθη, τις κα­κίες, τη φθορά, όσο και αυτόν που υπάρ­χ­ει γύρω μας και εργάζεται κατ’ εντο­λή του διαβόλου το κακό.

Αυτή την πίστη που ανέδειξε νι­κητή άχρι θα­νάτου τον εορτα­ζό­με­νο σήμερα άγιο Πο­λύ­καρπο, ζητά και από εμάς ο Χριστός. Ο Χρι­στός πε­ριμένει και ζητά και από εμάς να διατη­ρή­σου­με κάτω από όλες τις συνθήκες και τις κα­τα­στάσεις την πίστη μας σ’ Αυτόν. Αυτό που ζητά από εμάς δεν είναι να λέμε ότι πι­στεύουμε στον Χριστό, όταν όλα γύρω μας και μέσα μας είναι ει­ρη­νι­κά και γα­λή­νια, όταν η πίστη μας και ομολογία της δεν μας κοστίζει τίποτε. Ο Χριστός ζητά από εμάς να αποδεικνύουμε κα­θη­με­ρινά την πι­στό­τη­τά μας και την αφοσίω­ση μας σ’ Αυ­τόν όχι α­πλώς με τα λόγια, αλλά και με τα έργα μας, με τις πράξεις μας, με την κα­θημερινή συμπερι­φο­ρά μας, στο σπίτι, στην οικογένειά μας, στην εργασία μας, στην κοινωνία. Ζητά να απο­δει­κνύ­­ουμε καθημερινά την αφοσίω­ση μας σ’ Αυ­τόν έστω και αν οι γύρω μας μειδιούν ει­ρω­­νι­κά ή αμ­φισ­βητούν την αλή­­θεια της πίστε­ώς μας. Ζητά να απο­δει­κνύουμε την πίστη μας και την εμπι­στο­σύνη μας σ’ Αυτόν και την ώρα του πει­ρα­σμού, της δοκιμασίας, της θλίψε­ως, της ασθενεί­ας. Ζητά να απο­δει­­κνύ­ουμε την πίστη μας και όταν η ομο­λο­γία της πίστε­ώς μας μπορεί να έχει κά­ποιο κόστος για μας· για­τί η πραγμα­τι­κή πίστη στον Χρι­στό δεν είναι μια πίστη μό­νο για τις κα­λές ημέρες της ζωής αλλά είναι για πάντα.

Αυτή την πίστη που διέ­­κρινε τον σήμε­ρα εορ­τα­ζόμε­νο άγιο ιερο­μάρ­τυρα Πολύ­καρ­πο ας παρακα­λέ­σου­με τον Χρι­στό να μας χαρίσει διά πρεσβειών του, ώστε να αξιω­θούμε να απολαύσουμε και εμείς μαζί του τη νίκη της πίστεως και τον στέφα­νο της ζωής.