Η εορτή των Οσίων Διονυσίου και Μητροφάνους στη Φυτειά Ημαθίας

Την Τρίτη 9 Ιουλίου o Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου και των Οσίων Διονυσίου και Μητροφάνους στη Φυτειά Ημαθίας.

Στο τέλος ο Μητροπολίτης κ. Παντελέημων τέλεσε μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του μακαριστού γέροντος του, Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κυρού Παντελεήμονος του Β΄, με την ευκαιρία της συμπληρώσεως 21 ετών από την κοίμηση του (9 Ιουλίου 2003).

Παράλληλα, με την ευκαιρία της εορτής των Οσίων Διονυσίου και Μητροφάνους, ο Μητροπολίτης κ. Παντελέημων δεν λησμόνησε να τελέσει μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των Μικραγιαννανιτών Νικηφόρου Αρχιερέως, Διονυσίου και Μητροφάνους των Ιερομονάχων και Αβιμέλεχ, Σπυρίδωνος και Παντελεήμονος των μοναχών.

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας μετέβη στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Φυτειάς, όπου εγκαινίασε το ανακαινισμένο γραφείο – αρχονταρίκι της ενορίας, παρουσία τοπικών πολιτικών αρχών και ενοριτών. Το νέο γραφείο – αρχονταρίκι της ενορίας φέρει το όνομα «Φιλαρέτειο» προς τιμήν του Αγίου Γέροντος Φιλαρέτου του Κωνσταμονίτου που κατάγονταν από τη Φυτειά.

Ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων συνεχάρη τον προϊστάμενο της ενορίας Πρεσβ. Λουκά Πέκαλη και τους συνεργάτες του για τις εργασίες συντήρησης και ανακαίνισης, ενώ κηρύττοντας τον θείο λόγο ανέφερε μεταξύ άλλων: «Το φρόνημα της σαρκός, τω πνεύ­ματι υποτάξαντες, τω νοερώ της ψυχής Θεώ επτερώσατε».

Εορτάζει σήμερα η Εκκλησία μας και ιδιαιτέρως η ενορία σας, τη μνήμη δύο μεγάλων οσίων και θεοφόρων πατέρων, του οσίου Διο­νυσίου του ρήτορος και του οσίου Μητροφάνους του πνευματικού, οι οποίοι είναι προστάτες σας μαζί με τον άγιο Αθανάσιο.

Οι δύο αυτοί όσιοι έζησαν στην έρη­μο του Αγίου Όρους, στη Μικρά Αγία Άννα. Και όμως παρό­τι έζησαν σε έναν τόπο τόσο απο­μακρυσμένο, τόσο δύσβατο και απλη­σίαστο από τους ανθρώπους, και μάλιστα σε μία εποχή, στην οποία η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων δεν ήταν εύκολη υπό­θε­ση, η φήμη της αρετής και της αγιότητός τους διαδόθηκε σε όλο το Άγιο Όρος και έξω από αυτό, ώστε να τιμούνται και τότε αλλά και μέχρι σήμερα.

Αλλά τι ήταν αυτό που τους έκανε να διακριθούν στην αρετή και να επιτύχουν την αγιότητα;

Μας το αποκαλύπτει στο τροπά­ριο που προέταξα ο ιερός υμνογρά­φος, ο νέος όσιος της Εκκλησίας μας, ο όσιος Γεράσιμος ο Μικρα­γιαν­νανίτης, ο οποίος ασκήτευσε στον τόπο όπου ασκήτευσαν και οι δύο όσιοι και αξιώθηκε να τους δεί πολλές φορές.

Τι λέγει, λοιπόν; «Το φρόνημα της σαρκός, τω πνεύματι υποτά­ξαν­τες, τω νοερώ της ψυχής Θεώ επτερώσατε». Υποτάξατε, δηλαδή, στο πνεύμα το υλικό φρόνημα, και δώσατε έτσι στην ψυχή σας τη δυνατότητα να φθάσει στον Θεό.

Αυτό έκαναν οι δύο όσιοι που τιμούμε σήμερα, υπέταξαν τη σαρ­κα τους στο πνεύμα, και δεν την άφησαν να γίνει εμπόδιο και να ανακόψει την πορεία της ψυχής τους προς τον Θεό. Με άλλα λόγια δεν άφησαν να κυριαρχούν μέσα τους οι ανθρώπινες και κοσμικές επιθυμίες και συνήθειες. Δεν άφη­σαν να κυριαρχούν στην ψυχή τους οι αδυναμίες και τα πάθη και να επηρεάζουν τη συμπεριφορά τους. Δεν άφησαν τον εαυτό τους να παρασύρεται από τα θεάματα και τα ακούσματα του κόσμου, ώστε να χάνει τον προσανατολισμό και τον δρόμο προς τον Θεό.

Είχαν υποτάξει με τον αγώνα και την εγκράτεια, με τη νηστεία και την προσευχή, το σώμα και τις επι­θυμίες του στον νου τους, που ήταν προσηλωμένος στον Θεό και ήταν σε θέση να ελέγχει το σώμα, για να μην παρασύρει με τις επιθυμίες και τις αδυναμίες του την ψυχή. Και έτσι η ψυχή τους ήταν ελεύθερη από τα βάρη της αμαρτίας και των υλικών φροντίδων, και μπορούσε να πλησιάσει τον Θεό και να λάβει από αυτόν τη χάρη και την έλλαμ­ψη, η οποία και τους αγίασε.

Αυτός είναι ο τρόπος για να προο­δεύσει πνευματικά και να αγιασθεί ο πιστός. Οι άνθρωποι ως άτομα επι­διώκουμε πολλές φορές να υπο­τάξουμε τους ανθρώπους που είναι γύρω μας, τα μέλη της οικογενείας μας, τους συνεργάτες μας, τους υφισταμένους μας, και να επιβλη­θούμε σε αυτούς καθορίζοντας τη ζωή τους και προκαλώντας συχνά την αντίδρασή τους. Κι ακόμη επι­διώκουμε να επιβληθούμε και να υποτάξουμε και την άλογη κτίση στη θέληση μας, στις αδυναμίες μας ή και στις ιδιοτροπίες μας.

Η επιδίωξη όμως αυτή είναι εκ­φραση του εγωισμού μας που δεν βοηθά και δεν ωφελεί ούτε εμάς ούτε εκείνους, στους οποίους προ­σπα­θούμε να επιβληθούμε. Κυρίως όμως δεν μας βοηθά να επιβληθού­με εκεί που χρειάζεται να το κα­νουμε, δηλαδή στον κακό εαυτό μας, στα ελαττώματά μας, στις αδυ­ναμίες μας, στους κακούς λογι­σμούς μας. Δεν μας βοηθά να υπο­τάξουμε το θέλημά μας, τα πάθη μας, στις επιθυμίες μας που πολλές φορές μας παρασύρουν στο κακό. Και έτσι, ενώ φιλοδοξούμε να κυ­ριαρχήσουμε στον κόσμο και στους ανθρώπους γύρω μας, εμείς δεν μπορούμε να κυριαρχήσουμε ούτε στον ίδιο τον εαυτό μας. Αγόμεθα και φερόμεθα από τις μικρές ή με­γάλες αδυναμίες μας και υποδου­λωνόμεθα σε αυτές, σε τέτοιο ση­μείο μάλιστα ώστε να χάνουμε τον έλεγχο. Και ακόμη χάνουμε με τον τρόπο αυτό τον δρόμο προς τον Θεό, και αντί να ακολουθούμε Εκείνον, υποτάσσοντας το θέλημά μας και τη ζωή μας στο θείο θέλη­μα του, εμείς δένουμε τον εαυτό μας στη γη, αφού είμαστε δέσμιοι των υλικών πραγμάτων, χωρίς να μπορούμε να απαλλαγούμε από αυτά, για να πλησιάσουμε τον Θεό.

Εορτάζοντας σήμερα τους δύο μεγάλους οσίους, τον όσιο Διονύ­σιο τον ρήτορα και τον όσιο Μη­τρο­­φάνη, ας προσπαθήσουμε να μιμηθούμε, ανάλογα με τις δυνά­μεις του ο καθένας μας, το παρά­δειγμά τους. Ας προσπαθήσουμε να υποτάξουμε ό,τι μας εμποδίζει να ακολουθήσουμε το θέλημα του Θεού και να τον πλησιάσουμε, ώστε να μπορέσουμε και εμείς να ζούμε μέσα στη χάρη του Θεού, όπως και οι όσιοι Διονύσιος και Μητροφάνης.