Την Παρασκευή, 12 Ιουλίου 2024, εορτάσθηκε στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων η εορτή των Αγίων ενδόξων και πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.
Κατά την εορτήν αυτήν η Εκκλησία αναμιμνήσκεται ιδιαιτέρως των δύο τούτων αγίων Αποστόλων Πέτρου, αδελφού Ανδρέου του Πρωτοκλήτου ακολουθήσαντος τον Χριστόν απ’ αρχής από της κλήσεως εις Τιβεριάδα, ομολογήσαντος Αυτόν «ως Υιόν του Θεού», αρνηθέντος Αυτόν, γενομένου δεκτού και πάλιν διά της μετανοίας, κηρύξαντος Αυτόν, συγγράψαντος δύο Καθολικάς επιστολάς της Καινής Διαθήκης και μαρτυρήσαντος εν Ρώμη διά σταυρού περί το έτος 66 μ.Χ.
Η Εκκλησία αναμιμνήσκεται ωσαύτως και του Αποστόλου Παύλου ως διώκτου του Χριστού και της Εκκλησίας Αυτού, ως κληθέντος δι’ οράματος και καταστάντος σκεύος εκλογής, κηρύξαντος υπέρ πάντα άλλον τον Χριστόν, ως μαρτυρείται εις τας Πράξεις των Αποστόλων και εις τας δέκα τέσσαρας επιστολάς αυτού και μαρτυρήσαντος επί Νέστορος εις Ρώμην δι’ αποκεφαλισμού.
Η εορτή αυτή εωρτάσθη πανηγυρικώς εις την Ιεράν Μονήν επ’ ονόματι αυτών εις την Δυτικήν όχθην της Τιβεριάδος θαλάσσης και εις την θέσιν της αρχαίας πόλεως Καπερναούμ διά πανηγυρικής θείας Λειτουργίας, προεξάρχοντος του του Μακαριωτάτου Πατρός ημών και Πατριάρχου Ιεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αυτώ του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακού και των Σεβασμιωτάτων Αρχιεπισκόπων Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου Γέροντος Αρχιγραμματέως, Καττάρων κ. Μακαρίου, Ιερομονάχων ων πρώτος ο Αρχιμανδρίτης π. Μελέτιος, Πρεσβυτέρων Ρωσσοφώνων και Αραβοφώνων της περιοχής ταύτης της άνω Γαλιλαίας, του Αρχιδιακόνου π. Μάρκου και του Ιεροδιακόνου π. Δοσιθέου, ψαλλούσης της Ρωσσοφώνου χορωδίας της κώμης Μπερ-Σέβα υπό την καθοδήγησιν του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαδάβων κ. Αριστοβούλου δεξιά και της χορωδίας της Άκκρης αριστερά, προσευχομένων Ρωσοφώνων και Αραβοφώνων πιστών εκ του βορείου Ισραήλ, πιστών προσελθόντων ωσαύτως εξ Ιερουσαλήμ και άλλων πόλεων και ευλαβών προσκυνητών.
Εις το Κοινωνικόν της θείας Λειτουργίας ο Μακαριώτατος εκήρυξε τον θείον λόγον διά του κάτωθι κηρύγματος Αυτού ελληνιστί ως έπεται:
«Κύριε φωτίζεις συ θαυμαστώς από ορέων αιωνίων», (Ψαλμ. 75,5) αναφωνεί ο ψαλμωδός.
“Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ευλαβείς Χριστιανοί και προσκυνηταί,
Η χάρις του Παναγίου Πνεύματος του αναδείξαντος τους αγίους Αποστόλους και δη Πέτρον και Παύλον συνήγαγε πάντας ημάς εν τω αγιογραφικώ τούτω ιερώ τόπω της Καπερναούμ, ίνα επισήμως εορτάσωμεν την μνήμην των Αγίων ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων και Πρωτοκορυφαίων Πέτρου και Παύλου.
Ούτοι οι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος διακρίνονται των δώδεκα και των εβδομήκοντα Αποστόλων, διότι θεωρούνται τα στηρίγματα της Εκκλησίας, ως λέγει και ο υμνωδός: «Έδωκας στηρίγματα τη Εκκλησία σου Κύριε, την του Πέτρου στερρότητα, και Παύλου την σύνεσιν, και λαμπράν σοφίαν, και την εκατέρων, θεηγορίαν αληθή, της αθεΐας πλάνην διώκουσαν· διό μυσταγωγούμενοι, παρ’ αμφοτέρων υμνούμέν σε, Ιησού παντοδύναμε, ο Σωτήρ των ψυχών ημών».
Αναγνωρίζονται οι πρωτοκορυφαίοι Απόστολοι «στηρίγματα της Εκκλησίας», διότι ούτοι έλαβον έκαστος «την αληθή θεηγορίαν», τουτέστιν την από Θεού και περί του Θεού θείαν ομιλίαν κατά την αδιάψευστον μαρτυρίαν των Ευαγγελιστών: «λέγει αυτοίς [τοις μαθηταίς ο Ιησούς]· υμείς δε τίνα με λέγεται είναι; αποκριθείς δε Σίμων Πέτρος είπε· συ ει ο Χριστός ο υιός του Θεού του ζώντος· και αποκριθείς ο ‘Ιησούς είπεν αυτώ· μακάριος ει, Σίμων Βαριωνά, ότι σαρξ και αίμα ουκ απεκάλυψέ σοι, αλλ΄ ο πατήρ μου ο εν τοις ουρανοίς· καγώ δε σοι λέγω ότι συ ει Πέτρος, και επί ταύτη τη πέτρα οικοδομήσω μου την εκκλησίαν, και πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής», (Πρβλ. Ματθ. 16, 15-18).
Η νέα ονομασία του Σίμωνος εις Πέτρον καταδεικνύει το έργον το αποστολικόν, το οποίον ανέθεσεν ο Κύριος εις τον Πέτρον. Με άλλα λόγια, η εξαιρετική αυτή εκλογή του Πέτρου και το μεγαλείον το οποίον συνοδεύει αυτήν στηρίζονται εις την ιεράν αποστολήν, την οποίαν ενεπιστεύθη Αυτός Ούτος ο Χριστός και την οποίαν ώφειλε να εκπληρώση με την ειλικρινή αγάπην αυτού ο Πέτρος: «λέγει τω Σίμωνι Πέτρω ο ‘Ιησούς· Σίμων ‘Ιωνά, αγαπάς με πλείον τούτων; λέγει αυτώ· ναί, Κύριε, συ οίδας ότι φιλώ σε· λέγει αυτώ· βόσκε τα αρνία μου», (Ιωάν. 21,15).
Όσον αφορά εις την κλήσιν του Παύλου εις το αποστολικόν αξίωμα διακρίνονται τα εξής χαρακτηριστικά: Πρώτον ότι ούτος έλαβε την κλήσιν ουρανόθεν διά της φωνής Κυρίου λέγοντος: «πορεύου, ότι σκεύος εκλογής μοί εστιν ούτος του βαστάσαι το όνομά μου ενώπιον εθνών και βασιλέων υιών τε ‘Ισραήλ· εγώ γαρ υποδείξω αυτώ όσα δεί αυτόν υπέρ του ονόματός μου παθείν», (Πραξ. 9, 15-16). Και δεύτερον ότι ο θείος Παύλος είχεν εμπειρίαν «οπτασιών και αποκαλύψεων Κυρίου», (Β΄ Κορ. 12,1).
Κατά δε την ομολογίαν αυτού του θεσπεσίου Παύλου, ούτος ως άλλος Προφήτης Ηλίας ηρπάγη έως τρίτου ουρανού και «οίδα», λέγει, «άνθρωπον εν Χριστώ προ ετών δεκατεσσάρων· είτε εν σώματι ουκ οίδα, είτε εκτός του σώματος ουκ οίδα, ο Θεός οίδεν· αρπαγέντα τον τοιούτον έως τρίτου ουρανού. και οίδα … ότι ηρπάγη εις τον παράδεισον και ήκουσεν άρρητα ρήματα, α ουκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι», (Β΄ Κορ. 12, 2-4).
Ο ιερός Χρυστόστομος ερμηνεύων την εις ουρανούς αρπαγήν του Παύλου λέγει: «Τίνος ένεκεν και ηρπάγη (ο Παύλος); Υπέρ του μη δοκείν (=νομίζειν) αυτόν… έλαττον έχειν των λοιπών αποστόλων. Επειδή γαρ εκείνοι συνεγένοντο τω Χριστώ ούτός δε ουδαμώς διά τούτο εις δόξαν ήρπασε και τούτον».
Αξιοσημείωτον τόσον η ομολογία του Πέτρου ότι ο Χριστός «είναι ο Υιός του Θεού του ζώντος», (Ματθ. 16, 16), όσον και η του Παύλου ότι ήκουσεν άρρητα ρήματα, «α ουκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι», (Β΄ Κορ. 12,4), είναι αποκαλύψεις του Αγίου Πνεύματος. «Πνεύμα ο Θεός», λέγει Κύριος, (Ιωάν. 4,24). Αι αποκαλύψεις αύται συνιστούν «τον ανεξιχνίαστον πλούτον του Χριστού», ως κηρύττει ο θείος Παύλος λέγων: «εμοί τω ελαχιστοτέρω πάντων των αγίων εδόθη η Χάρις αύτη εν τοις έθνεσιν ευαγγελίσασθαι τον ανεξιχνίαστον πλούτον του Χριστού», (Εφεσ. 3,8).
Ο ανεξιχνίαστος δε ούτος πλούτος του Χριστού είναι τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος: «έκαστος ίδιον χάρισμα έχει εκ Θεού», (Α’ Κορ. 7,7), λέγει ο θεηγόρος Παύλος:«έκαστος καθώς έλαβε χάρισμα εις εαυτούς αυτό διακονούντες ως καλοί οικονόμοι ποικίλης χάριτος Θεού», παραγγέλλει ο απόστολος Πέτρος, (Α’ Πετρ. 4,10). Κατά δε την μαρτυρίαν του συγγραφέως των Πράξεων των Αποστόλων: «…την ημέραν της πεντηκοστής ήσαν άπαντες ομοθυμαδόν επί το αυτό· …και ώφθησαν αυτοίς διαμεριζόμεναι γλώσσαι ωσεί πυρός, εκάθισέ τε εφ’ ένα έκαστον αυτών, και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου…», (Πραξ. 2, 1-4).
Ερμηνεύων το γεγονός ότι «επλήσθησαν άπαντες (οι απόστολοι) Πνεύματος Αγίου λέγει ο Θεοδώρητος Κύρου: «Έδειξεν (ο Κύριος) πολλά μεν και διάφορα τα διδόμενα χαρίσματα, μίαν δε την τούτων πηγήν». Η πηγή των διαφόρων χαρισμάτων είναι Αυτό τούτο το Άγιον Πνεύμα, ως εναργέστατα κηρύττει και ο θεσπέσιος Παύλος λέγων: «Διαιρέσεις δε χαρισμάτων εισί, το δε αυτό Πνεύμα· … εκάστω δε δίδοται η φανέρωσις του Πνεύματος προς το συμφέρον», (Α΄ Κορ. 12, 4-7). Ενταύθα δέον να εννοήσωμεν το συμφέρον της Εκκλησίας.
Η Αγία του Χριστού Εκκλησία τιμά ιδιαιτέρως τους Αγίους Αποστόλους Πέτρον και Παύλον, διότι ως αναφωνεί ο ψαλμωδός: «εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος αυτών και εις τα πέρατα της οικουμένης τα ρήματα αυτών», (Ψαλμ. 18,5). Η εξέχουσα θέσις του Πέτρου και του Παύλου μεταξύ των λοιπών αποστόλων οφείλεται εις το γεγονός ότι ο μεν Πέτρος πρώτος ωμολόγησε τον Χριστόν είναι Υιόν του Θεού, ως ευστόχως επισημαίνει ερμηνεύων τον λόγον του Ιησού προς τον Πέτρον: «και δώσω σοι τας κλείς της Βασιλείας των ουρανών», (Ματθ. 16, 19), ο Ζυγαβηνός λέγων: «Και μην (=βεβαίως) το δώρον τούτο και των άλλων Αποστόλων γέγονεν, αλλά πρώτω τω Πέτρω δέδοται· διότι πρώτος ούτος υιόν του Θεού γνήσιον τον Χριστόν είναι ανωμολόγησε».
Ο δε ουρανοβάμων Παύλος έτυχε: «υπερβολής των αποκαλύψεων», αλλά εδόθη αυτώ «σκόλοψ τη σαρκί, άγγελος σατάν», ίνα κολαφίζη αυτόν, ίνα μη υπεραίρεται, παρακαλέσας τον Κύριον, ίνα αποστή απ’ αυτόν και είρηκε αυτώ ο Κύριος· «αρκεί σοι η χάρις μου…», (Πρβλ. Β΄ Κορ. 12, 7-9).
Ημείς, αγαπητοί μου αδελφοί, καλούμεθα υπό της ξυνωρίδος των Πρωτοκορυφαίων, ίνα μετά μεν του Παύλου είπωμεν: «ηγούμαι πάντα ζημίαν είναι διά το υπερέχον της γνώσεως Χριστού ‘Ιησού του Κυρίου μου, … και ηγούμαι σκύβαλα είναι, ίνα Χριστόν κερδήσω και ευρεθώ εν αυτώ…», (Φιλιπ. 3,9)· υπό δε του Πέτρου ακούσωμεν το παράγγελμα αυτού, το επισημαίνον τους πολλαπλούς κινδύνους της συγχρόνου ημών εποχής της ανομίας και της διαστροφής της εν Χριστώ αληθείας: «Υμείς ούν, αγαπητοί, προγινώσκοντες φυλάσσεσθε, ίνα μη τη των αθέσμων πλάνη συναπαχθέντες εκπέσητε του ιδίου στηριγμού, αυξάνετε δε εν χάριτι και γνώσει του Κυρίου ημών και σωτήρος ‘Ιησού Χριστού…», (Β΄ Πετρ. 3, 17-18). Αμήν. Έτη πολλά και ειρηνικά!”
Μετά την θείαν Λειτουργίαν και την δεξίωσιν ο ανακαινίσας την Ιεράν Μονήν και αγιογραφήσας τον Ιερόν Ναόν Επιστάτης μοναχός Ειρήναρχος παρέθεσε εόρτιον τράπεζαν «παρά θιν’ αλός».
Πηγή: Πατριαρχείο Ιεροσολύμων
