Η εορτή της Δευτέρας του Αγίου Πνεύματος εορτάσθηκε πανηγυρικώς την Δευτέρα, 24 Ιουνίου 2024, εις τον μεγαλοπρεπή Ναόν της Αγίας Τριάδος της Ρωσικής Πνευματικής Αποστολής (MISSIA) του Πατριαρχείου Μόσχας.
Της θείας Λειτουργίας προεξήρξεν ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αυτώ του Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακού, του Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ησυχίου, του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, του Προϊσταμένου της Αποστολής Αρχιμανδρίτου π. Βασιανού, του Αρχιμανδρίτου π. Νίκωνος, άλλων Ιερομονάχων και ιερέων ανηκόντων εις την MISSIA και Αγιοταφιτών Ιερομονάχων ως του Γέροντος Καμαράση Αρχιμανδρίτου π. Νεκταρίου, του Αρχιμανδρίτου π. Χριστοδούλου, του Αρχιδιακόνου π. Μάρκου και του Ιεροδιακόνου π. Ευλογίου, ψαλλούσης της γυναικείας χορωδίας της Μονής της Ορεινής Γκόρνια τη παρουσία του Πρέσβεως της Ρωσίας κ. Ανατόλι Βικτώροφ και του Γενικού Προξένου της Ελλάδος εις τα Ιεροσόλυμα κ. Δημητρίου Αγγελοσοπούλου και προσευχομένων εν ευλαβεία Ρωσοφώνων πιστών.
Εις το Κοινωνικόν της θείας Λειτουργίας εκήρυξε τον θείον λόγον ο Μακαριώτατος διά της κάτωθι προσφωνήσεως Αυτού:
«Συμφέρει υμίν ίνα εγώ απέλθω. εάν γαρ εγώ μη απέλθω, ο παράκλητος ουκ ελεύσεται προς υμάς· εάν δε πορευθώ, πέμψω αυτόν προς υμάς· (Ιωάν. 16,7), λέγει Κύριος τοις μαθηταίς Αυτού.
Πανοσιολογιώτατε Αρχιμανδρίτα κ. Βασιάνε, εκπρόσωπε του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ. Κυρίλλου εν Ιεροσολύμοις,
Αγαπητοί εν Χριστώ Αδελφοί,
Ευλαβείς Χριστιανοί και προσκυνηταί,
Η Χάρις του Θεού και Σωτήρος ημών Χριστού συνήγαγε πάντας ημάς εν τω ιστορικώ τούτω Ναώ τω επωνύμω της Αγίας Τριάδος, σήμερον Δευτέραν της Πεντηκοστής, ίνα εορτάσωμεν το ζωοποιόν και Παντοδύναμον και Πανάγιον Πνεύμα, τον Ένα της Τριάδος Θεόν, το ομότιμον και ομοούσιον και ομόδοξον τω Πατρί και τω Υιώ.
Η Αγία του Χριστού Εκκλησία τιμά ιδιαιτέρως το Πανάγιον Πνεύμα, διότι κατά την ρητήν ομολογίαν του Κυρίου: «Πνεύμα ο Θεός και τους προσκυνούντας αυτόν εν Πνεύματι και αληθεία δεί προσκυνείν», (Ιωάν. 4,24). Το δε Πανάγιον τούτο Πνεύμα είναι το φως και η αλήθεια του Χριστού. «Εγώ ειμι το φως του κόσμου» (Ιωάν. 8,12) και «εγώ ειμι η αλήθεια και η ζωή», (Ιωάν. 14,6), λέγει Κύριος.
Αυτό τούτο το φως και η αλήθεια και η ζωή του Αγίου Πνεύματος, του Πνεύματος δηλονότι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού συγκροτεί όλον τον θεσμόν της Εκκλησίας.
Ο δε θεσμός της Εκκλησίας είναι το Σώμα του Χριστού, αλλά και η πηγή της ζωής, τουτέστιν η πηγή της αιωνίου ζωής, της σωτηρίας ημών ως αναφωνεί και ο υμνωδός λέγων: «Πάντα χορηγεί το Πνεύμα το άγιον, βρύει προφητείας, ιερέας τελειοί, αγραμμάτους σοφίαν εδίδαξεν, αλιείς θεολόγους ανέδειξεν, όλον συγκροτεί τον θεσμόν της Εκκλησίας». Και αλλαχού: «Το Πνεύμα το άγιον, ην μεν αεί, και έστι και έσται, ούτε αρξάμενον, ούτε παυσόμενον, αλλ’ αεί Πατρί και Υιώ συντεταγμένον, και συναριθμούμενον; ζωή, και ζωοποιούν, φως, και φωτός χορηγόν; αυτάγαθον, και πηγή αγαθότητος· δι’ ου Πατήρ γνωρίζεται, και Υιός δοξάζεται, και παρά πάντων γινώσκεται, μία δύναμις, μία σύνταξις, μία προσκύνησις, της αγίας Τριάδος».
Μεγάλα και θαυμαστά εποίησεν ο Κύριος εν τη αγία ημέρα ταύτη, καθ’ ην το Πνεύμα το Άγιον εφανέρωσε τω κόσμω την Εκκλησίαν του Χριστού. Μεγάλη η δόξα Κυρίου ότι τη δυνάμει και επιφοιτήσει του Αγίου Πνεύματος ημείς πάντες εγενόμεθα διά του Αγίου Βαπτίσματος μέλη του Χριστού, τουτέστιν της Εκκλησίας, ενδυσάμενοι τον Χριστόν. Και εσφραγίσθημεν τη ανεξαλείπτω σφραγίδι του Αγίου Πνεύματος.
Οι δε μαθηταί και Απόστολοι του Χριστού επορεύθησαν εις πάντα τα έθνη, κηρύσσοντες το Ευαγγέλιον του Χριστού, εγκαινίζοντες Εκκλησίας και αναδεικνύοντες επισκόπους, εις τους οποίους ο θείος Παύλος παραγγέλλει: «προσέχετε ούν εαυτοίς και παντί τω ποιμνίω εν ω υμάς το Πνεύμα το ῞Αγιον έθετο επισκόπους, ποιμαίνειν την εκκλησίαν του Κυρίου και Θεού, ην περιεποιήσατο διά του ιδίου αίματος», (Πραξ. 20,28).
Ερμηνεύων το λόγιον τούτο ο Ιερός Χρυσόστομος επισημαίνει ότι: «ταύτα λέγει [ο Παύλος] ουκ επειδή προτιμοτέρα η ημετέρα σωτηρία του ποιμνίου, αλλ’ επειδή, όταν εαυτοίς προσέχετε, τότε το ποίμνιον κερδαίνει».
Το παράγγελμα τούτο του θεσπεσίου Παύλου αφορά αμέσως και εις τους συγχρόνους εν ενεργεία ποιμένας των κατά τόπους Ορθοδόξων αδελφών ημών Εκκλησιών, τους οποίους ο Χριστός «έδωκε … προς τον καταρτισμόν των αγίων εις έργον διακονίας, εις οικοδομήν του σώματος του Χριστού, μέχρι καταντήσωμεν οι πάντες εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του Υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού, ίνα μηκέτι ώμεν νήπιοι… εν τη κυβεία των ανθρώπων», (Εφεσ. 4, 11-14), τουτέστιν «των κοσμοκρατόρων του σκότους του αιώνος τούτου», (Εφ. 6,12).
Την ενότητα ταύτην της πίστεως και την ενότητα του Πνεύματος εν τω συνδέσμω της ειρήνης (Πρβλ. Εφ. 4,3) ήλθομεν ίνα καταγγείλωμεν εν τη θεία ευχαριστιακή ταύτη συνάξει ομού μετά των αδελφών Ορθοδόξων Εκκλησιών της Ρωσίας αλλά και της Ρουμανίας εν τη Αγία Πόλει Ιερουσαλήμ, ένθα επληρώθη το ειρημένον διά του Προφήτου Ιωήλ· «και έσται εν ταίς εσχάταις ημέραις λέγει ο Θεός, εκχεώ από του Πνεύματός μου επί πάσαν σάρκα», (Πραξ. 2,17).
Τα γεγονότα, τα οποία συνετελέσθησαν κατά την ημέραν της Πεντηκοστής εν τω Υπερώω της Σιών, ένθα «ήσαν άπαντες οι μαθηταί του Χριστού ομοθυμαδόν επί το αυτό» (Πρβλ. Πραξ. 2,1) παραμένουν αείποτε το πρότυπον διά την εν Αγίω Πνεύματι και τη αγάπη του Χριστού ενότητα των αγίων αδελφών Ορθοδόξων ημών Εκκλησιών.
Και τούτο διότι, ως λέγει ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας: «δέδοται λοιπόν η του Αγίου Πνεύματος χύσις, Θεού κατευφραίνοντος την ανθρώπου φύσιν και τη άνωθέν τε και εν αρχαίς στεφανούντος δόξη και εις εκείνο πάλιν αυτήν φιλαγάθως ανακομίζοντος, εις όπερ ην εν αρχαίς, ούπω της αμαρτίας εισκεκριμένης».
Αξιοσημείωτοι ενταύθα και οι μελωδικοί λόγοι του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού: ««Λυτήριον κάθαρσιν αμπλακημάτων, πυρίπνοον δέξασθε Πνεύματος δρόσον, ω τέκνα φωτόμορφα της Εκκλησίας, νυν εκ Σιών γαρ εξελήλυθε νόμος, η γλωσσοπυρσόμορφος Πνεύματος χάρις». Και απλούστερον: «Ω φωτόμορφα τέκνα της Εκκλησίας, δεχθείτε την πυρίπνοη δροσιά του Αγίου Πνεύματος, την κάθαρσιν δηλαδή που απαλλάσσει από τα αμαρτήματα. Διότι τώρα εκπορεύτηκε από την Ιερουσαλήμ σαν άλλος νόμος η Χάρις του Πνεύματος με την μορφήν πυρίνων γλωσσών».
Όντως, το Άγιον Πνεύμα, το φωτίζον και αγιάζον τας ψυχάς ημών ανέδειξεν ημάς τέκνα φωτόμορφα της Εκκλησίας, διά της θείας Αυτού λαμπρότητος, ως λέγει και ο έγκριτος της Εκκλησίας Πατήρ Γρηγόριος ο Θεολόγος: «Το φώτισμα, λαμπρότης εστί των ψυχών… φωτός μετουσία, σκότους κατάλυσις».
Διό και ημείς, αγαπητοί μου αδελφοί, δεηθώμεν του εκ της Παρθένου και Θεοτόκου Μαρίας, λάμψαντος Θεού και Σωτήρος ημών Χριστού, ίνα μέτοχοι του φωτός του Παρακλήτου του Αγίου Πνεύματος γενώμεθα. Μετά δε του υμνωδού είπωμεν: «Γλώσσαι ποτέ συνεχύθησαν, διά την τόλμαν της πυργοποιΐας, γλώσσαι δε νυν εσοφίσθησαν, διά την δόξαν της θεογνωσίας. Εκεί κατεδίκασε Θεός τους ασεβείς τω πταίσματι, ενταύθα εφώτισε Χριστός τους αλιείς τω Πνεύματι. Τότε κατειργάσθη η αφωνία, προς τιμωρίαν, άρτι καινουργείται η συμφωνία, προς σωτηρίαν των ψυχών ημών. Αμήν. Έτη πολλά και ειρηνικά».
Επί τη επετείω ταύτη ο Μακαριώτατος προσέφερεν εικόνα εκ σμάλτου της Βηθλεέμ, ο δε π. Βασιανός προσέφερεν αναμνηστικήν εικόνα της Αγίας Τριάδος, φιλοτεχνηθείσαν εις το ύφος του ζωγράφου Αντρει Ρουμπλιόφ.
Απολυθείσης της θείας Λειτουργίας ηκολούθησε δεξίωσις και τέλος εόρτιος μοναστηριακή τράπεζα, εις την οποίαν ο Μακαριώτατος και πάλιν προσεφώνησεν τονίζων την ανάγκην ενότητος των Ορθοδόξων Εκκλησιών.
Πηγή: Πατριαρχείο Ιεροσολύμων
