Επίσημη δοξολογία τελέστηκε στον Καθεδρικό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στο Σίδνεϋ της Αυστραλίας, με αφορμή την επίσημη υποδοχή του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου στη χώρα για τα 100 χρόνια από την ίδρυση της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης φανερά συγκινημένος που επισκέπτεται την Αυστραλία μετά από 30 σχεδόν χρόνια, στην αντιφώνησή του απευθύνθηκε στους ομογενείς -κατά κύριο λόγο- πιστούς που είχαν συγκεντρωθεί στον Ναό, τονίζοντας πως “είστε όλοι τέκνα πολυτίμητα και αγαπημένα, που σε καιρούς χαλεπούς αφήσατε την Μητέρα Πατρίδα με την επιθυμία καλύτερων συνθηκών ζωής αλλά και με το νόστο της επιστροφής στην καρδιά σας.
Από την Βασιλεύουσα Πόλη εκφράζουμε τη χαρά και την αγαλλίασή μας για την ευλογητή αυτή αποδημία στη μακρινή ήπειρο της Ωκεάνιας, στους αντίποδες και στην άκρη του κόσμου, δηλώνοντας με αυτόν τον τρόπο τις οικουμενικές και άπειρες διαστάσεις της Ρωμηοσύνης και μοιράζοντας τις ακτινοβόλες μαρμαρυγές της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας”.
Αναφορά έκανε ακόμη ο κ. Βαρθολοναίος και στον Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας κ. Μακάριο, για τον οποίο τόνισε πως “είναι άξιος επαίνων και συγχαρητηρίων ο Ποιμενάρχης σας, διότι υπακούοντας στην Αγία και Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία και στον πατριάρχη, ήρθε εδώ στην μακρινή πέμπτη Ήπειρο το 20219 και από την πρώτη στιγμή της αφίξεως του έδωσε τα δείγματα της γραφής του, εργαζόμενος άοκνα για την ενότητα. Και με την προσπάθεια του Αρχιεπισκόπου, όλα βαίνουν προς αίσια έκβαση”.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης έφθασε την Παρασκευή στο Σίδνεϋ με τον Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας και πλήθος πιστών να τον περιμένουν στο αεροδρόμιο σε μια μεγαλειώδη υποδοχή.
Σύσσωμη η Ιερά Σύνοδος ήταν παρούσα επίσης στην υποδοχή, καθώς και μέλη της αυστραλιανής κυβέρνησης, ο υπουργός Μετανάστευσης και η υπουργός Εργασιακών Σχέσεων.
Έντονη ήταν και η παρουσία των ομογενειακών αλλά και των αυστραλιανών ΜΜΕ, απόδειξη της σημασίας που αποδίδεται στην επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη στην Αυστραλία.
Διαβάστε την αντιφώνηση του Οικουμενικού Πατριάρχη στη δοξολογία για την επίσημη υποδοχή του στο Σίδνεϊ
Ιερώτατε Αρχιεπίσκοπε Αυστραλίας κ. Μακάριε, αδελφέ και συλλειτουργέ και ποιμενάρχα της Θεοσώστου ταύτης Αρχιεπισκοπής,
Εξοχωτάτη κ. Margaret Beazley, Κυβερνήτρια της Ν.Ν.Ο.,
Εξοχώτατε κ. Anthony Albanese, Πρωθυπουργέ της ευλογημένης, δημοκρατικής και ελεύθερης χώρας της Αυστραλίας,
Ιερώτατοι και Θεοφιλέστατοι Αρχιερείς,
Τίμιον Πρεσβυτέριον, Διακονία του Χριστού,
Οσιώτατοι μοναχοί και μοναχαί,
Εξοχώτατοι κύριοι Πρέσβεις,
Εξοχώτατοι κύριοι Υπουργοί,
Αξιότιμοι κύριοι Βουλευταί και Γερουσιασταί,
Εντιμολογιώτατοι Άρχοντες οφφικιάλιοι της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας,
Ελλογιμώτατοι κύριοι Καθηγηταί,
Αξιότιμοι κύριοι Πρόεδροι των Διοικητικών Συμβουλίων των Ενοριών-Κοινοτήτων και των ευαγών Καθιδρυμάτων,
Εκλεκτά μέλη των Φιλοπτώχων Αδελφοτήτων,
Αξιότιμοι κύριοι Διευθυνταί των Σχολείων και λίαν αγαπητοί μαθηταί,
Τέκνα πολυφίλητα και εκλεκτά της Ρωμηοσύνης και της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας,
Ευσεβές ποίμνιον της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας,
«Αστράπτει και λάμπει η Εκκλησία του Χριστού».
Αυτός ο λόγος του ιερού υμνογράφου, ο περιγράφων τον θρίαμβον της Ορθοδοξίας, θεωρούμεν ότι αντικατoπτρίζει την πανηγυρικήν, αστράπτουσαν και λάμπουσαν πραγματικότητα την οποίαν βιούμεν αφ᾽ ης στιγμής αφίχθημεν εις την περιώνυμον πόλιν του Σύδνεϋ, γενόμενοι δεκτοί υπό χιλιάδων πιστών εκ του ευσεβούς ποιμνίου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας εις τον διεθνή αερολιμένα Kingsford Smith, αλλά και σήμερον κατά την επίσημον και θερμήν υποδοχήν της ημών Μετριότητος και της τιμίας Συνοδείας ημών, υπό του Εξοχωτάτου Πρωθυπουργού της χώρας κ. Anthony Albanese, του Ιερωτάτου Αρχιεπισκόπου κ. Μακαρίου, των μελών της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου, των Πολιτειακών Αρχών, του ευαγούς κλήρου και του φιλοχρίστου λαού, συνεχίζομεν να βιώνωμεν την χαράν της Πεντηκοστής, την βεβαιότητα της ενότητος, τον παλμόν της Ομογενείας, τον ενθουσιασμόν των νέων, την αγάπην του ευσεβούς ποιμνίου και την αφοσίωσιν πάντων εις την Μητέρα Εκκλησίαν, το Οικουμενικόν μας Πατριαρχείον και τον Πατριάρχην του Γένους. Λαμπρά και αγλαοφανής, λοιπόν, η παρούσα ημέρα, καθώς συνήχθημεν άπαντες, ο τε κλήρος και ο λαός, εις τον περίλαμπρον και άρτι ανακαινισθέντα τούτον Ιερόν Καθεδρικόν Ναόν του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, και χαίρομεν και αγαλλόμεθα, όχι μόνον διότι σπανίως έχομεν την ευκαιρίαν να επισκεπτώμεθα την Αντίχθονα, αλλά κυρίως διότι διαπιστούμεν ότι εδώ η Ρωμηοσύνη «ανθεί και φέρει κι άλλο» – κατά την λαικήν μούσαν – εδώ και η εκλεκτή εκλογάς του Συνταγματίου του Θρόνου, η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας, πεφιλημένη θυγάτηρ της Μεγάλης Εκκλησίας, την οποίαν ιθύνει και πηδαλιουχεί αξίως και θεοφιλώς ο Ιερώτατος Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας και αγαπητός εν Χριστώ αδελφός και φίλος κ. Μακάριος, και της οποίας τέκνα πολυτίμητα και ηγαπημένα είσθε όλοι εσείς τα αποδημητικά πτηνά της Ρωμηοσύνης, οι οποίοι εις καιρούς χαλεπούς και δυσχειμέρους αφήκατε την Μητέρα Πατρίδα, με την επιθυμίαν καλυτέρων συνθηκών ζωής, αλλά και με τον νόστον της επιστροφής εις τα μύχια των καρδιών σας.
Εκ της Βασιλευούσης Πόλεως των ονείρων και των θρύλων, εκ του ταπεινού – αλλά όχι τεταπεινωμένου -, του αειφώτου και αειλαμπούς Φαναρίου, κομίζομεν την αγάπην και την στοργήν της Μεγάλης Εκκλησίας προς άπαντα τα τέκνα της Ομογενείας και εκφράζομεν την χαράν και την αγαλλίασίν μας διά την ευλογητήν αυτήν ιεραποδημίαν εις την μακρυνήν ήπειρον της Ωκεανίας, κατά κυριολεξίαν εις τους αντίποδας και την άκρην του κόσμου, διαδηλούντες και διά του τρόπου αυτού τας οικουμενικάς και απείρους διαστάσεις της Ρωμηοσύνης και νέμοντες τας ακτινοβόλους μαρμαρυγάς της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας.
Αλλ᾽ όμως η χαρά πάντων ημών είναι πεπληρωμένη καθ᾽ ότι επισκεπτόμεθα την ευλογημένην ταύτην χώραν εξ αφορμής της εξόχως σημαντικής επετείου της συμπληρώσεως εκατονταετίας ολοκλήρου αδιαλείπτου και ακμαίας παρουσίας και θαλλούσης πνευματικής ζωής, από της ιδρύσεώς της τον Φεβρουάριον του έτους 1924, υπό του αοιδίμου Προκατόχου ημών μακαριστού Πατριάρχου Γρηγορίου του Ζ’, ως Ιερά τότε Μητρόπολις Αυστραλίας, ήτις βραδύτερον ανήχθη εις την περιωπήν της Αρχιεπισκοπής∙ δείγμα και αυτό της προνοίας και αγάπης της Μεγάλης Εκκλησίας διά τον υπ᾽ ουρανόν Ελληνισμόν, όστις αφίχθη εδώ εις την αχανή ήπειρον της Ωκεανίας μεσούντος του 19ου αιώνος, και, κατά το αρχαίον έθος των προγόνων, έκτισε σεβάσματα της πίστεως και έπηξε θυσιαστήρια του Θεού των Πατέρων.
Εις την οικουμενικήν ευθύνην και διακονίαν της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας εντάσσεται και η διαποίμανσις των Ορθοδόξων εκτός της γεωγραφικής επικρατείας των παραδοσιακώς Ορθοδόξων χωρών της Ευρωπαικής Ηπείρου, οίτινες διαβιούν εν Αμερική, Ασία και Ωκεανία, ήτοι εκτός του εδάφους των Πρεσβυγενών Πατριαρχείων, ανεξαρτήτως εθνικής καταγωγής, γλωσσικής ιδιαιτερότητος και πολιτισμικών καταβολών. Το ιδιαίτερον τούτο ιεροκανονικόν προνόμιον της Υπερορίου Δικαιοδοσίας, ως λέγεται εν τη κανονική και εκκλησιαστική ορολογία, επεφυλάχθη εις μόνην την Αγίαν του Χριστού Μεγάλην Εκκλησίαν της Κωνσταντινουπόλεως, ουχί, ως λέγεται συνήθως υπό τινων, επειδή υπήρξεν η Αυτοκρατορική έδρα του Βυζαντίου αλλά διότι μόνον το Οικουμενικόν Πατριαρχείον διέθετε την πολύτιμον πείραν, σοφίαν και εμπειρίαν της διαποιμάνσεως διαφορετικών λαών και πολιτισμών.
Η Ορθόδοξος Εκκλησία, εξ άλλου, είναι η Εκκλησία της αλληλοπεριχωρήσεως, της καταλλαγής, της αμοιβαίας κατανοήσεως και της αλληλογνωριμίας, η οποία αντιλαμβάνεται τας ιδιαιτέρας ποιμαντικάς ανάγκας των ανθρώπων κάθε εποχής και κάθε τόπου, και με άκραν ευαισθησίαν, μητρικήν στοργήν και ανοικτούς ορίζοντας ίσταται παρά το πλευρόν ενός εκάστου εξ ημών ως Μήτηρ φιλόστοργος και όχί ως κριτής αδέκαστος εις πάσαν περίστασιν έτοιμος να κρίνη, να επικρίνη και να καταδικάση. Τούτο, ασφαλώς, ουδόλως σημαίνει ότι η Αγία ημών Εκκλησία συσχηματίζεται προς τον κόσμον και τον αιώνα τούτον, τουτέστι προς το κοσμικόν φρόνημα και το κακόν, τα οποία οδηγούν εις τον πνευματικόν θάνατον.
Η Ανατολική Ορθόδοξος Εκκλησία διαφυλάττει ως κόρην οφθαλμού, παρά την ιδικήν μας αδυναμίαν των οστρακίνων σκευών, κατά το αποστολικόν λόγιον «έχομεν δε τον θησαυρόν τούτον εν όστρακίνοις σκεύεσιν» (Α’ Κορ. 4, 7), την ακαινοτόμητον αποστολικήν πίστιν και την Παράδοσιν αυτής. Και Παράδοσις κατά τον Όσιον Βικέντιον της Μονής του Λερίνου εις την Επαρχίαν της Προβηγκίας της Γαλλίας, εκ των Λατίνων Πατέρων και Διδασκάλων της Εκκλησίας του 5ου αιώνος, είναι «ο,τι πάντοτε, πανταχού και υπό πάντων επιστεύθη», («Quod ubique, quod semper, quod ab omnibus creditum est»). Η Παράδοσις δηλαδή είναι η κοινή εμπειρία του Εκκλησιαστικού Σώματος, της Κοινότητος των πιστών, η οποία ομολογείται και διακηρύττεται υπό πάντων και, πρωτίστως, βιούται υπό πάντων και κατόπιν είτε παραδίδεται αγράφως είτε κωδικοποιείται εις τα δογματικά και συμβολικά κείμενα της Εκκλησίας ή εις τας συγγραφάς των Πατέρων αυτής.
Η αποστολική Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης, εκ των σπλάγχνων της οποίας ανεφάνησαν οι πλείστοι εκ των μεγίστων Πατέρων και εις το έδαφος της οποίας συνεκλήθησαν αι άγιαι επτά Οικουμενικαί Σύνοδοι και πολλαί εκ των Τοπικών και οι εν αγίοις Προκάτοχοι της ημών Μετριότητος προήδρευσαν εις τας περισσοτέρας εξ αυτών είναι, εξ αντικειμένου, ο θεματοφύλαξ και εγγυητής αυτής της δισχλιετούς Παραδόσεως της Εκκλησίας, ήτις άρχίζει από αυτόν τον ιδίον τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν και φθάνει έως ημών αδιαστάτως, ακαινοτομήτως και καθολικώς. Διότι η Παράδοσις, εν τη καθ᾽ ημάς Ανατολική Εκκλησία έχει την έννοιαν της διαδοχής, της μεταλαμπαδεύσεως της εμπειρίας από την προηγουμένην γενεάν και τους δοκιμοτέρους εις την πίστιν, εις τους επιγενομένους και νεωτέρους, ως σημειώνει χαρακτηριστικώς ο Απόστολος Παύλος εις την δευτέραν Επιστολήν του προς τον μαθητήν του Τιμόθεον: «Συ ούν, τέκνον μου, ενδυναμού εν τη χάριτι τη εν Χριστώ Ιησού, και α ήκουσας παρ’ εμού διά πολλών μαρτύρων, ταύτα παράθου πιστοίς ανθρώποις, οίτινες ικανοί έσονται και ετέρους διδάξαι» (Β’ Τιμ, 2, 1-2).
Αυτήν την καλήν μαρτυρίαν, την παρακαταθήκην της πίστως, την αποστολικήν δηλαδή Παράδοσιν, ως εκλεκτή θυγάτηρ του Αποστολικού Οικουμενικού και Πατριαρχικού Θρόνου της Κωνσταντινουπόλεως, διεφύλαξεν η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας από της ιδρύσεώς της έως και σήμερον. Αυτήν την ιεράν Παράδοσιν της πίστεως και του Γένους διεφύλαξαν υπό την σκέπην και την προστασίαν της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας και οι ευσεβείς πιστοί μετανάσται, οίτινες έφθασαν εις την πέμπτην Ήπειρον με οραματισμούς και ελπίδας και ηγωνίσθησαν σκληρώς και ειργάσθησαν τιμίως και διετήρησαν την γλώσσαν και την πίστιν των προγόνων των, και μετέφεραν εις την ευλογημένην αυτήν χώραν της Ωκεανίας, τα υψηλά ιδανικά τους, ήτοι την συνοχήν της οικογενείας, την συνεργασίαν μετ᾽ αλλήλων, την αλληλεγγύην, την εργατικότητα, την υψηλήν ιδέαν του ελληνικού πολιτισμού, τον σεβασμόν προς την διαφορετικότητα του πλησίον, την συμμόρφωσιν προς τας κρατικάς νομοθεσίας, την αγάπην προς την παιδείαν και τον πολιτισμόν.
Οφείλομεν όμως να ομολογήσωμεν ότι η ιερά Παράδοσις της πίστεως και του Γένους διεφυλάχθη πρωτίστως και κυρίως διά των αξίων και θεοφιλώς ποιμανάντων την Ιεράν ταύτην Αρχιεπισκοπήν, μακαριστών Αρχιερέων∙ αρχής γενομένης από του αοιδίμου πράου και ανεξικάκου Χριστοφόρου του πολλά παθόντος υπέρ της Εκκλησίας, εν συνεχεία του περινουστάτου και σοφού Τιμοθέου, του αγαθοτάτου Θεοφυλάκτου, του προορατικού και πρωτοπόρου διά την εποχήν του Ιεζεκιήλ, του ρηξικευλεύθου και ευαισθήτου ποιητού Στυλιανού, έως και του νυν Αρχιεπισκόπου Μακαρίου του Κρητός, του σεσοφισμένου και εχέφρονος Αρχιερέως, όστις εισοδεύει την Ιεράν Αρχιεπισκοπήν Αυστραλίας εις την δευτέραν εκατονταετίαν της με χρηστάς ελπίδας και μεγάλας προσδοκίας.
Και είναι τω όντι άξιος επαίνων και συγχαρητηρίων ο Ποιμενάρχης σας, διότι υπακούων εις την Αγίαν του Χριστού Μεγάλην Εκκλησίαν και τον Πατριάρχην ήλθεν εδώ εις την μακρινήν πέμπτην Ήπειρον το 2019 και από την πρώτην στιγμήν της αφίξεώς του έδωκε, κατά το δη λεγόμενον, τα δείγματα της γραφής του, προσκαλών και περικρατών τον λαόν πλησίον της Εκκλησίας και εργαζόμενος αόκνως και ανυστάκτως υπέρ της ενότητος, ήτις διεσπάσθη εις μερικάς περιπτώσεις κατά το παρελθόν, αλλά χάριτι Θεού και διά της προσπαθείας του Αρχιεπισκόπου όλα βαίνουν προς την αισίαν έκβασιν. Χαιρόμεθα ιδιαιτέρως, διότι η μέριμνα και η φροντίς του Αρχιεπισκόπου σας είναι η «επανεκκλησιοποίησις» και η ανακαίνισις της ζωής της Ιεράς Αρχεπισκοπής, ήτις δεν περιορίζεται μόνον εις τα έργα υποδομής και ευποιίας, διά τα οποία δικαίως πρέπει να είναι υπερήφανος ο εκλεκτός αδελφός Μακάριος αλλά κυρίως διότι χάρις εις τας ρηξικελεύθους επιλογάς του και την μακρόπνοον προοπτικήν του έθεσε την Αρχιεπισκοπήν εις νέας και στερράς βάσεις διά να εισέλθη εις την δευτέραν εκατονταετίαν του βίου αυτής με ακόμη μεγαλυτέραν δυναμικήν και περισσότερον ελπιδοφόρους προοπτικάς. Φρονούμεν ότι την δυναμικήν αυτήν δεικνύει εξόχως και η ανακαίνισις και η αγιογράφησις του περικαλλούς Καθεδρικού τούτου Ναού, ήτις αποτελεί μικρογραφίαν της αλλαγής και της ανακαινίσεως που συντελούνται εν τη Ιερά Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας απ᾽ άκρου εις άκρον.
Τέκνα εν Κυρίω ηγαπημένα,
Η καρδία του Πατριάρχου σας σήμερον πάλλεται από χαράν και συγκίνησιν, πολλά βλέπομεν ότι έχουν αλλάξει από της προηγουμένης επίσκεψεώς μας, σχεδόν τριάντα χρόνια πριν. Πρόσωπά προσφιλή λείπουν και τα ενθυμούμεθα με ιερότητα, προσευχόμενοι υπέρ της αναπαύσεως των ψυχών αυτών∙ ένα και μόνον δεν έχει αλλάξει, η αγάπη και η αφοσίωσις των Ελλήνων της Αυστραλίας εις την Μεγάλην Εκκλησίαν και εις την Μητέρα Πατρίδα, η προσήλωσίς των εις τα ιδεώδη και τας παραδόσεις του Γένους, η νοσταλγία της επιστροφής εις τα άγια χώματα των προγόνων. Όμως, οι Έλληνες απέκτησαν στερεάς βάσεις εδώ εις την ευλογημένην γην της Ωκεανίας και έγιναν σημαντικόν και αναπόσπαστον τμήμα της κοινωνίας, εις τρόπον ώστε είναι παντελώς άτοπον και αδύνατον να ομιλή κανείς περί της συγχρόνου αυστραλιανής πραγματικότητος, χωρίς να αναφερθή διεξοδικώς εις τους Έλληνας Ομογενείς και εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν.
Εξοχωτάτη κ. Κυβερνήτρια,
Είμεθα βαθύτατα ευγνωμονες προς την υμέτεραν Εξόχοτητα διά την λίαν τιμητικήν παρουσίαν Αυτής, ως εκ προσώπου της Αυτού Μεγαλειότητος του Βασιλέως, εις την σημερινήν υποδοχήν της ημών Μετριότητος εις την Καθέδραν της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας, και χαιρόμεθα ιδιαιτέρως διά την προσγινομένην τιμήν, ήτις ασφαλώς διαβαίνει επί την Πρωτόθρονον Εκκλησίαν, το Σεπτόν Οικουμενικόν Πατριαρχείον. Η Κοινοπολιτεία της Αυστραλίας, αλλά και η υμετέρα Εξοχότης εις προσωπικόν επίπεδον, εκφράζουν την ακλόνητον δέσμευσίν των εις την ελευθερίαν, την ισότητα, την δικαιοσύνην, την ανεκτικότητα, τον διάλογον και γενικώς εις τας ανθρωπιστικάς αξίας, ευεργετήματα, άτινα απολαμβάνουν όλοι οι εν Αυστραλία διαβιούντες. Ως Ορθόδοξος Εκκλησία μοιραζόμεθα τας αυτάς αξίας και τας αυτάς αγωνίας διά τον σύγχρονον άνθρωπον και ως εκ τούτου συναντώμεθα και συμπορευόμεθα. Όθεν, εκφράζομεν, διά μίαν ακόμη φοράν την ευχαριστίαν και την ευγνωμοσύνην της ημών Μετριότητος προς την υμετέραν Εξοχότητα και δι᾽ αυτής προς την Αυτού Μεγαλειότητα τον Βασιλέα.
Εξοχώτατε κ. Πρωθυπουργέ της Αυστραλίας,
Η παρουσία της υμετέρας Εξοχότητος εις την σημερινήν εκδήλωσιν αποτελεί δείγμα αυτής της δυναμικής πνοής της εν Αυστραλία Ομογενείας, διό και εκφράζομεν τας ευγνώμονας ευχαριστίας της Μεγάλης Εκκλησίας και της ημών Μετριότητος προσωπικώς διά την εξόχως τιμητικήν παρουσίαν σας. Και βεβαίως, εν τω προσώπω της υμετέρας Εξοχότητος, απευθύνομεν απείρους ευχαριστίας αναδρομικώς και συνολικώς προς την Αυστραλιανήν Κοινοπολιτείαν διά την αρωγήν προς τους Ομογενείς αδελφούς μας και διά την ευκαιρίαν μιάς καλυτέρας ζωής και προοπτικής εις εποχάς και ενιαυτούς δυσκόλους και κάποτε τραγικούς διά τον Ελληνισμόν. Γνωρίζομεν και επαινούμεν το έργον σας, Εξοχώτατε κ. Πρωθυπουργέ, και την στήριξιν της Ομογενείας προς το πρόσωπόν σας, διότι πάντοτε είσθε πλησίον της Ομογενείας τόσον θεσμικώς όσον και καρδιακώς. Σας ευχαριστούμεν εκ βαθέων και σας επαινούμεν διά την αγαστήν συνεργασίαν την οποίαν έχετε μετά του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, και διότι πάντοτε είσθε αρωγός και συμπαραστάτης εις ο,τι καλόν συνετελείται εις την Ιεράν Αρχιεπισκοπήν Αυστραλίας διά την πρόοδον του Ελληνισμού. Η προσωπική σας φιλία μετά του ιερωτάτου αδελφού Αρχιεπισκόπου κ. Μακαρίου συνιστά ένα ακόμη εχέγγυον της τιμής και της εκτιμήσεως σας προς την Ελληνικήν Ομογένειαν και την Ιεράν Αρχιεπισκοπήν Αυστραλίας. Ευχαριστούμεν ωσαύτως και διά τας πολλάς διευκολύνσεις ώστε να πραγματοποιηθή απροσκόπτως η επίσκεψίς μαςαύτη. Θα χαρούμε δε να μας δώσετε την ευκαιρίαν να ανταποδώσωμεν την φιλοξενίαν και την αγάπην σας εις το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, εις του Οποίου τας αυλάς ασμένως αναμένεσθε υμείς και η συνοδεία σας.
Καλώς συναντηθήκαμε και πάλιν, τέκνα και αδελφοί. Ασπαζόμεθα πάντας υμάς εν αγάπη Χριστού βαθεία, ευλογούμεν άπαντας πατρικώς και Πατριαρχικώς και καταθέτομεν την ειλικρινή ευγνωμοσύνην μας διά την παρουσίαν και τον ενθουσιασμόν σας.
Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και η αγάπη του Θεού και Πατρός και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος είη μετά πάντων υμών. Αμήν.