Πανηγυρικά εόρτασε η Ελληνορθόδοξη Κοινότητα της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Coventry τα 60 έτη από της ιδρύσεώς της.
Παραμονή της δεσποτικής εορτής της Μεταμορφώσεως ετελέσθη Μέγας Εσπερινός μετά θείου κηρύγματος και ανήμερα της εορτής Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος του Επισκόπου Μελιτηνής κ. Μαξίμου.
Την Κυριακή, 11 Αυγούστου 2024, ο Επίσκοπος Μελιτηνής κ. Μάξιμος τέλεσε την Θεία Λειτουργία, μεταφέροντας τις ευχές του Αρχιεπισκόπου Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας κ. Νικήτα, απευθύνοντας προς το εκκλησίασμα ομιλία στην ελληνική και αγγλική γλώσσα περί της ιστορίας της Κοινότητος.
Παρέστησαν η Δήμαρχος της πόλεως, Lord Mayor Cllr Mal Mutton, εκπρόσωποι της Ύπατης Αρμοστείας της Κύπρου και του Ελληνικού Προξενείου, ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνορθοδόξων Κοινοτήτων Ηνωμένου Βασιλείου και Άρχων του Οικουμενικού Πατριαρχείου κ. Μάριος Μηναΐδης, εκπρόσωποι Κοινοτήτων και πιστοί της περιοχής.
Ακολούθησε επίσημο γεύμα και ομιλίες εκ του Προέδρου της Κοινότητος κ. Άλεξ Παντελή, της κ. Δημάρχου και του κ. Μηναΐδη.
Ακολουθεί η ομιλία του Επισκόπου Μελιτηνής κ. Μαξίμου:
Επίσκοπος Μελιτηνής Μάξιμος
Ελληνορθόδοξος Κοινότης της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Coventry
Επέτειος εξήκοντα ετών
Αγαπητοί μου αδελφοί, my Lord Mayor, εντιμότατοι προσκεκλημένοι,
«Ιδού δη τι καλόν η τι τερπνόν, αλλ’ η το κατοικείν αδελφούς επί το αυτό;» (Ψαλμ. 132,1). Η θεόπνευστος αύτη ρήσις του ψαλμωδού αντηχεί εις τας καρδίας ημών, καθώς συνερχόμεθα σήμερον ίνα εορτάσωμεν την συμπλήρωσιν εξήκοντα ετών από της ιδρύσεως της Ελληνορθοδόξου Κοινότητος της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος εν τη πόλει Coventry.
Σήμερον, αγαπητοί μου αδελφοί, πάντες ομού τιμώμεν την πολύτιμον προσφοράν της Κοινότητος ταύτης, ήτις επί εξ δεκαετίας αποτελεί φάρον πνευματικής καθοδηγήσεως και εστίαν διατηρήσεως της ελληνορθοδόξου παραδόσεως εν τη καρδία της Αγγλίας. Ως ο Απόστολος Παύλος νουθετεί, «πάντα ευσχημόνως και κατά τάξιν γινέσθω» (Α’ Κορ. 14,40), ούτω και ημείς αναλογιζόμεθα μετά σεβασμού την ιστορίαν, την δράσιν και την σημασίαν της Κοινότητος ταύτης, αποτίοντες φόρον τιμής εις τους ιδρυτάς και πάντας τους διακονήσαντας εν αυτή.
Εν πρώτοις, οφείλομεν να μεταφέρωμεν τας θερμάς ευχάς του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Θυατείρων και Μεγάλης Βρεταννίας κ.κ. Νικήτα, όστις ευλογεί την Κοινότητα και πάντας τους εν αυτή διακονούντας. Ιδιαιτέρως δε αξίζουν συγχαρητήρια και ευχαί εις τον Ιερατικώς Προιστάμενον του Ναού, Πρωτοπρεσβύτερον κ. Θεόδωρον Πολυβίου, διά το πολυσχιδές έργον του.
Ήτο το έτος 1964, ότε μία ομάς Ελλήνων εκ Κύπρου, ωθουμένη υπό της ανάγκης δι’ εν καλύτερον μέλλον, έφθασεν εις την πόλιν του Coventry. Οι πρωτοπόροι ούτοι, φέροντες εις τας καρδίας των την αγάπην διά την πίστιν και την πατρίδα, εγκατεστάθησαν αρχικώς εις το Birmingham και εν συνεχεία εις το Coventry.
Η ανάγκη διά πνευματικήν καθοδήγησιν και η επιθυμία διατηρήσεως της ελληνορθοδόξου παραδόσεως ώθησαν τους πρωτοπόρους τούτους εις την λήψιν μιάς γενναίας αποφάσεως. Με πίστιν εις τον Θεόν και εμπιστοσύνην εις τας δυνάμεις των, απεφάσισαν να ιδρύσουν την ιδίαν των Κοινότητα. Η πορεία δεν ήτο εύκολος.
Εστερημένοι οικονομικών πόρων, αλλά πλούσιοι εις πίστιν και αποφασιστικότητα, έθεσαν τας οικίας των υπό υποθήκην διά την αγοράν του πρώτου ναού, όστις ήτο πρώην αγγλικανικόν σχολείον. Αι διηγήσεις περί των πρώτων εκείνων ημερών είναι συγκινητικαί. Οι ιδρυταί ειργάζοντο αόκνως, θυσιάζοντες τον ελεύθερον χρόνον των διά την ανακαίνισιν και συντήρησιν του ναού. Η αφοσίωσις και η αυταπάρνησίς των ήσαν αξιοθαύμαστοι.
Αγαπητοί μου, ας αναλογισθώμεν την θυσίαν των πρωτοπόρων τούτων. Ας ενθυμηθώμεν τους λόγους του Κυρίου ημών: «μείζονα ταύτης αγάπην ουδείς έχει, ίνα τις την ψυχήν αυτού θη υπέρ των φίλων αυτού» (Ιωάν. 15,13). Οι πατέρες της Κοινότητος έθεσαν ου μόνον την ψυχήν, αλλά και τον βίον των υπέρ της Κοινότητος ταύτης. Εκ της πρώτης ημέρας της υπάρξεώς της, ανεδείχθη εις φάρον αγάπης και αλληλεγγύης. Παρείχε και συνεχίζει να παρέχη βοήθειαν εις την τοπικήν κοινωνίαν, προσφέρουσα δωρεάς και τροφήν εις τους πάσχοντας της περιοχής, ανεξαρτήτως θρησκείας και πεποιθήσεων.
Αδελφοί μου, η ιστορία της ιδρύσεως της Κοινότητος ημών εστίν ιστορία πίστεως, αγάπης και θυσίας. Έστιν ιστορία ανθρώπων οίτινες, ως σύγχρονοι απόστολοι, μετήνεγκον το φως της Ορθοδοξίας και την θέρμην του Ελληνισμού εις την καρδίαν της Αγγλίας. Τιμήσωμεν την μνήμην των ιδρυτών, ακολουθούντες το παράδειγμά των. Συνεχίσωμεν το έργον των, διατηρούντες την πίστιν και την παράδοσιν ημών ζώσαν, και μεταλαμπαδεύοντες αυτήν εις τας επερχομένας γενεάς. Είθε η μνήμη των κεκοιμημένων ιδρυτών και ευεργετών της Κοινότητος ημών αιωνία είη. Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός αναπαυέτω τας ψυχάς αυτών εν χώρα ζώντων, ένθα οι δίκαιοι αναπαύονται. Αιωνία αυτών η μνήμη.
Η φιλανθρωπική δράσις της Κοινότητος εκδηλούται ποικιλοτρόπως. Πρωτίστως, διά της Φιλοπτώχου Αδελφότητος, ήτις επί εξήκοντα έτη ευρίσκεται αόκνως εις το πλευρόν των πτωχών και των ενδεών. Ως ο Κύριος ημών είπεν, «μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται» (Ματθ. 5,7). Ούτω και η Φιλόπτωχος Αδελφότης, μετά πνεύματος αυταπαρνήσεως και αγάπης, προσφέρει υλικήν και ηθικήν στήριξιν τοις χρήζουσιν. Εν τη προσπαθεία αυτής ανακουφίσαι τον ανθρώπινον πόνον, οργανοί τακτικώς συσσίτια τοις αστέγοις και τοις οικονομικώς αδυνάτοις της περιοχής. Η προσφορά αύτη εστίν έκφρασις της χριστιανικής αγάπης και αλληλεγγύης προς τον πλησίον. Ακολουθούσα τας διδαχάς του Ευαγγελίου, προσφέρει ου μόνον τροφήν, αλλά και θαλπωρήν και ανθρωπίνην επαφήν τοις εμπεριστάτοις αδελφοίς.
Επιπλέον, διοργανοί τακτικάς επισκέψεις εις οίκους ευγηρίας και νοσοκομεία, προσφέρουσα παρηγορίαν και συμπαράστασιν τοις ασθενέσι και τοις γηραιοίς.
Ιδιαιτέρας μνείας χρήζει η προσφορά της Κοινότητος εις την παιδείαν και την πνευματικήν καλλιέργειαν των νέων. Το Ελληνικόν Σχολείον, λειτουργούν αδιαλείπτως επί εξήκοντα έτη, μετέδωκε την ελληνικήν γλώσσαν, την σοφίαν και τον πολιτισμόν πολλοίς νέοις. Ως ο μέγας Έλλην ποιητής Οδυσσέας Ελύτης είπεν, «Εάν αποσυνδέσης την Ελλάδα, επί τέλους όψει σοι απομένουσαν μίαν ελαίαν, εν άμπελον και εν πλοίον. Ο σημαίνει: τοσούτοις ετέροις αυτήν αναδομείς». Ούτω και το Σχολείον ημών, διά της διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσης και παραδόσεως, συμβάλλει εις την διατήρησιν και αναζωογόνησιν του Ελληνισμού εν τη διασπορά.
«Παιδεία ανθρώποις περιουσία εστίν», κατά τον Πλάτωνα. Η παιδεία εστίν ο ακρογωνιαίος λίθος της πνευματικής και πολιτιστικής αναπτύξεως ενός λαού. Εν τη συνειδήσει ταύτη, η Κοινότης ημών, από της ιδρύσεώς της, έθετο ως πρωταρχικόν μέλημα την λειτουργίαν Ελληνικού Σχολείου. Η αποστολή αυτού εστι διττή: αφ’ ενός η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσης και αφ’ ετέρου η μετάδοσις των ελληνορθοδόξων αξιών και παραδόσεων ταίς νέαις γενεαίς. Η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσης εστίν ο πυρήν του προγράμματος σπουδών του Σχολείου. Οι μαθηταί διδάσκονται την γραμματικήν και το συντακτικόν, ασκούνται εν τη αναγνώσει και τη γραφή, και πλουτίζουσι το λεξιλόγιον αυτών. Η εκμάθησις της γλώσσης συνοδεύεται υπό της μελέτης της ελληνικής γραμματείας, από των ομηρικών επών μέχρι των συγχρόνων ποιητών και πεζογράφων. Παραλλήλως, το Σχολείον δίδωσιν ιδιαιτέραν έμφασιν εις την διδασκαλίαν της ελληνικής ιστορίας και του πολιτισμού. Οι μαθηταί μανθάνουσι περί των ενδόξων σελίδων της ελληνικής ιστορίας, από της αρχαιότητος μέχρι των νεωτέρων χρόνων.
Εξ ίσου σπουδαία εστίν η διδασκαλία της Ορθοδόξου πίστεως και παραδόσεως. Οι μαθηταί διδάσκονται τας βασικάς αρχάς της Ορθοδοξίας, την ιστορίαν της Εκκλησίας, και την σημασίαν των εορτών και των μυστηρίων.
Άξιον σημειώσεως εστίν ότι το Σχολείον ημών ανέδειξε πολλούς αριστεύσαντας μαθητάς, οίτινες διέπρεψαν εν ταίς εξετάσεσι της ελληνικής γλώσσης και υποτροφίας έλαβον προς σπουδάς εν Ελλάδι και Κύπρω, φέροντες αεί μεθ’ υπερηφανείας την ελληνικήν αυτών ταυτότητα.
Το έργον του Σχολείου ουκ αν ην εφικτόν άνευ της αφοσιώσεως και του ζήλου των διδασκάλων. Οι ημέτεροι εκπαιδευτικοί, μετ’ αγάπης και υπομονής, μεταλαμπαδεύουσι την γνώσιν και τας αξίας τοις μαθηταίς, λειτουργούντες ως παραδείγματα και οδηγοί τη νέα γενεά. Το Ελληνικόν Σχολείον εστί ζωτικόν κύτταρον διατηρήσεως και προαγωγής του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας εν τη διασπορά. Έστι φάρος ος φωτίζει τας νέας γενεάς και καθοδηγεί αυτάς εις την ανακάλυψιν και την διατήρησιν της πολιτιστικής αυτών ταυτότητος. Είθε συνεχίσειε το ευλογημένον έργον αυτού επί πολλά έτη, διδάσκον και εμπνέον τους νέους ημών εις την αγάπην προς την Ελλάδα και την Ορθοδοξίαν.
Ατενίζοντες το μέλλον της Κοινότητος, εμπνεόμεθα υπό των λόγων του Αποστόλου Παύλου: «τοις δε οπίσω επιλανθανόμενος τοις δε έμπροσθεν επεκτεινόμενος, κατά σκοπόν διώκω επί το βραβείον της άνω κλήσεως του Θεού εν Χριστώ Ιησού» (Φιλιπ. 3,13-14). Μετά της αυτής αποφασιστικότητος και πίστεως, δεί ημάς συνεχίζειν το έργον της Κοινότητος, ανταποκρινομένους ταίς προκλήσεσι του μέλλοντος.
Πρωτίστως, αναγκαίόν εστιν ενισχύσαι τους δεσμούς μεταξύ των μελών της Κοινότητος, ιδία μεταξύ των διαφόρων γενεών. Δεί ημάς δημιουργήσαι ευκαιρίας προς την ενεργόν συμμετοχήν των νέων εν τη ζωή της Κοινότητος, ενθαρρύνοντας αυτούς αναλαβείν ηγετικούς ρόλους και συνεισφέρειν ταίς ιδέαις και τω ενθουσιασμώ αυτών.
Έτι δε, δεί ημάς επιτείναι τας προσπαθείας ημών προς την διατήρησιν και την προαγωγήν της ελληνικής γλώσσης και πολιτισμού. Το Ελληνικόν Σχολείον χρη συνεχίζειν εξελισσόμενον, υιοθετούν συγχρόνους μεθόδους διδασκαλίας και αξιοποιούν την τεχνολογίαν, όπως καταστήση την εκμάθησιν της ελληνικής γλώσσης ελκυστικήν τοις νέοις. Προς δε τούτοις, δεί ημάς ευρύναι τους ορίζοντας του Σχολείου ημών, ανοίγοντας τας θύρας και προσκαλούντας μαθητάς ανεξαρτήτως θρησκείας και καταγωγής, όπως γνώσι και εμβαθύνωσιν εις την ελληνικήν γλώσσαν και τον ελληνικόν πολιτισμόν. Ούτω, καλλιεργήσομεν το έδαφος προς την ανάδειξιν νέων αρωγών της Κοινότητος, οίτινες, εμπνεόμενοι υπό της ελληνικής παιδείας, συμβαλούσιν εις την περαιτέρω ανάπτυξιν και ακτινοβολίαν αυτής εν τω μέλλοντι. Η διεύρυνσις αύτη ου μόνον πλουτιεί την Κοινότητα ημών, αλλά και προάξει την διαπολιτισμικήν κατανόησιν και τον διάλογον εν τη ευρυτέρα κοινωνία.
Η πνευματική καλλιέργεια των μελών της Κοινότητος μένει πρωταρχικός σκοπός. Η εμβάθυνσις εις την Ορθόδοξον πίστιν ενδυναμώσει την Κοινότητα και καταστήσει αυτήν ικανήν αντιμετωπίσαι τας προκλήσεις της συγχρόνου κοινωνίας.
Η προαγωγή του διαλόγου και της συνεργασίας μετ’ άλλων θρησκευτικών και πολιτιστικών κοινοτήτων εστίν ωσαύτως σπουδαία. Η Κοινότης ημών δύναται διαδραματίσαι ηγεμονικόν ρόλον εν τη προαγωγή της διαπολιτισμικής κατανοήσεως και του αμοιβαίου σεβασμού.
Τέλος, δεί ημάς ενδυναμώσαι τους δεσμούς μετά της Μητρός Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως, της Ελλάδος και της Κύπρου. Προς τούτο, προτείνομεν την διοργάνωσιν εκδρομών εις θρησκευτικά και πολιτιστικά μνημεία των πατρίδων ημών. Η επίσκεψις εις ιστορικούς ναούς, μοναστήρια, αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία παρέξει τοις μέλεσι της Κοινότητος την ευκαιρίαν βιώσαι αμέσως την πλουσίαν πνευματικήν και πολιτιστικήν κληρονομίαν του Ελληνισμού. Αι εμπειρίαι αύται ενισχύσουσι την ταυτότητα και την αυτοσυνειδησίαν της Κοινότητος ως ζωτικού μέλους του Ελληνισμού της διασποράς.
Αγαπητοί μου αδελφοί, το μέλλον της Κοινότητος εν ταίς χερσίν ημών κείται. Μετά πίστεως εις τον Θεόν, αγάπης προς τον πλησίον και αφοσιώσεως εις τας αξίας και τας παραδόσεις ημών, δυνάμεθα οικοδομήσαι Κοινότητα ισχυράν και ακμάζουσαν, ήτις εξακολουθήσει ούσα φάρος Ορθοδοξίας και Ελληνισμού ταίς επερχομέναις γενεαίς.
Είθε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ευλογοίη και καθοδηγοίη την Κοινότητα ημών εις το ένδοξον μέλλον αυτής. Αμήν.