Χθες, 14 Ιουλίου 2024, Κυριακή των Αγίων Πατέρων της Δ’ εν Χαλκηδόνι Οικουμενικής Συνόδου, ο Οικουμενικός Πατριάρχης προέστη στον εορτασμό της εκατονταετηρίδος της Μητροπόλεως Πριγκηποννήσων στον Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Δημητρίου Πριγκήπου.
Στην Πατριαρχική Θεία Λειτουργία συλλειτούργησαν οι Μητροπολίτες Γέρων Πριγκηποννήσων κ. Δημήτριος, Φιλαδελφείας κ. Μελίτων, Σεβαστείας κ. Σεραφείμ, Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβας, Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος, Σμύρνης κ. Βαρθολομαίος, Σύμης κ. Χρυσόστομος και Φαναρίου κ. Αγαθάγγελος.
Στην αντιφώνησή του προς τον Μητροπολίτη Πριγκηποννήσων κ. Δημήτριο, αναφέρθηκε στην ίδρυση της Μητροπόλεως και την συμπλήρωση εκατό ετών ζωής της.
“Όντως, θεοκίνητος η απόφασις αύτη του αοιδίμου Προκατόχου της ημών Μετριότητος Οικουμενικού Πατριάρχου Γρηγορίου Ζ’ και της περί αυτόν Αγίας και Ιεράς Συνόδου, προσθέσασα εις τας εν Τουρκία Επαρχίας του Θρόνου, μετά την επελθούσαν συρρίκνωσιν του πληρώματος της Μεγάλης Εκκλησίας διά της Συνθήκης της Λωζάννης, μίαν νέαν εύπλουν ολκάδα”, ανέφερε.
Εν συνεχεία, πρόσθεσε: “Τιμώμεν σήμερον, κατά την εύσημον ημέραν του επισήμου εορτασμού της επετείου της Ιεράς Μητροπόλεως Πριγκηποννήσων, τους 630 Πατέρας της Δ’ εν Χαλκηδόνι Οικουμενικής Συνόδου, οι οποίοι διετύπωσαν τον θεοδίδακτον Όρον της Θεανδρικότητος, της ασυγχύτου, ατρέπτου, αδιαιρέτου και αχωρίστου ενότητος της θείας και της ανθρωπίνης φύσεως εν τω ενί προσώπω του προαιωνίου Λόγου του Θεού”.
Επίσης, τόνισε τη σημασία του δόγματος της Χαλκηδόνος για τη σωτηρία του ανθρώπου και τη βιωματική αλήθεια της Θεανθρωπινότητας που εκφράζεται στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.
Δήλωσε ότι θα συνεχιστεί αμετακίνητα η παρουσία και η μαρτυρία της πίστεως, φυλάσσοντας τα ιερά και τα όσια των πατέρων μας.
Τέλος, ευχήθηκε: “Ευχόμεθα, εν τω προσώπω υμών, Ιερώτατε και αγαπητέ Ποιμενάρχα της Ιεράς Μητροπόλεως Πριγκηποννήσων, παν δώρημα τέλειον προς το χριστώνυμον πλήρωμα αυτής διά τον αρξάμενον νέον αιώνα πορείας και μαρτυρίας, δεόμενοι του πανοικτίρμονος και αγαθοδότου Θεού, όπως κρατύνη υμάς, άγιε αδελφέ, εις την πνευματικήν υμών διακονίαν, ευλογή δε τον ευσεβή κλήρον, τα εντιμότατα μέλη των Εκκλησιαστικών Επιτροπών Πριγκήπου, Χάλκης, Αντιγόνης και Πρώτης, πάντας υμάς τους προσελθόντας και συμπροσευχομένους εν τη παρούση επετειακή ιερά συνάξει και τους δι’ ευλόγους αιτίας απολειφθέντας.”
Διαβάστε την αντιφώνηση του Οικουμενικού Πατριάρχη:
Δοξάζομεν τον Θεόν των πατέρων ημών, τον αξιώσαντα πάντας ημάς να συναχθώμεν επί το αυτό εις τον πανίερον και καλλιμάρμαρον Μητροπολιτικόν Ναόν του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλύτου Πριγκήπου, διά να τιμήσωμεν και να συνεορτάσωμεν σκιρτώντες τω πνεύματι την συμπλήρωσιν εκατονταετίας όλης από της ιδρύσεως της Ιεράς Μητροπόλεως Πριγκηποννήσων υπό του Αγιωτάτου Αποστολικού και Πατριαρχικού Οικουμενικού Θρόνου της Κωνσταντινουπόλεως, κατά το «κανονικόν έθος» και συμφώνως προς «τας ανάγκας των καιρών και την κοινήν του όλου της Εκκλησίας συγκροτήματος ωφέλειαν».
Όντως, θεοκίνητος η απόφασις αύτη του αοιδίμου Προκατόχου της ημών Μετριότητος Οικουμενικού Πατριάρχου Γρηγορίου Ζ’ και της περί αυτόν Αγίας και Ιεράς Συνόδου, προσθέσασα εις τας εν Τουρκία Επαρχίας του Θρόνου, μετά την επελθούσαν συρρίκνωσιν του πληρώματος της Μεγάλης Εκκλησίας διά της Συνθήκης της Λωζάννης, μίαν νέαν εύπλουν ολκάδα. Έκτοτε, η Ιερά Μητρόπολις Πριγκηποννήσων, υπό την σοφήν διακυβέρνησιν των εννέα οιακοστρόφων της, επορεύθη άχρι της σήμερον εν καιροίς ευδίας και εν καιροίς οδυνών και ωδίνων, μαρτυρούσα θεαρέστως περί της ελθούσης εν Χριστώ χάριτος και της ερχομένης αιωνίου Βασιλείας του Θεού, διακονούσα τον επίγειον και τον αιώνιον προορισμόν των πνευματικών τέκνων αυτής.
Και οι εννέα Μητροπολίται Πριγκηποννήσων εφοίτησαν εις την Τροφόν Ιεράν Θεολογικήν Σχολήν Χάλκης, φορείς άπαντες του πνεύματός της, του πνεύματος του Φαναρίου, της ακλονήτου πιστότητος δηλονότι εις τα πατρώα δόγματα και τας θεοτερπείς παραδόσεις της Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και της αγαπητικής μερίμνης διά τον άνθρωπον, δι’ ον Χριστός απέθανεν. Εις την Θεολογικήν μας Σχολήν ίσχυε το Πατερικόν, ότι η «πράξις» είναι «επίβασις» της «θεωρίας».Εκ της μετοχής εις την λειτουργικήν, κοινοβιακήν και ασκητικήν ζωήν, εδιδάχθημεν να ανιχνεύωμεν ολόκληρον την πίστιν και την θεολογίαν μας εις το ράσον, το πετραχήλι, την κανδήλαν, το κερί, το θυμίαμα, εις τους εκκλησιαστικούς ύμνους και την ψαλμωδίαν, εις την γλυκύτητα των ιερών προσώπων εις τας εικόνας. Η καθημερινή λατρευτική εμπειρία ήτο ο ασφαλέστερος και πληρέστερος τρόπος οικειώσεως των αληθειών της πίστεώς μας. Αυταί συνδέουν, ενώνουν και χαρακτηρίζουν όλους τους Χαλκίτας.
Τιμώμεν σήμερον, κατά την εύσημον ημέραν του επισήμου εορτασμού της επετείου της Ιεράς Μητροπόλεως Πριγκηποννήσων, τους 630 Πατέρας της Δ’ εν Χαλκηδόνι Οικουμενικής Συνόδου, οι οποίοι διετύπωσαν τον θεοδίδακτον Όρον της Θεανδρικότητος, της ασυγχύτου, ατρέπτου, αδιαιρέτου και αχωρίστου ενότητος της θείας και της ανθρωπίνης φύσεως εν τω ενί προσώπω του προαιωνίου Λόγου του Θεού. Όπως έχει γραφή, «το δόγμα της Χαλκηδόνος είναι ο μίτος της Αριάδνης, που σώζει τον άνθρωπο από τους λαβυρίνθους του υλισμού και του ιδεαλισμού. Ούτε ο μονοφυσιτισμός ούτε ο νεστοριανισμός γεφυρώνουν το χάσμα μεταξύ ουρανού και γης. ‘Το γαρ απρόσληπτον αθεράπευτον· ο γαρ ήνωται τω Θεώ, τούτο και σώζεται᾽. Ολόκληρη η ζωή της Εκκλησίας εκφράζει αυτή την αλήθεια, αποτελεί πραγμάτωση του μυστηρίου της Θεανθρωπινότητος». Η αλήθεια αυτή βιούται κατ’ εξοχήν εις το μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας, το οποίον ευστόχως απεκλήθη «το DNA της Εκκλησίας». Συμφώνως δε προς την Ευχαριστιακήν Εκκλησιολογίαν, διακονεί ο επίσκοπος, ως ο προεστώς της Θείας Ευχαριστίας, ex officio την θεανδρικήν υπόστασιν της Εκκλησίας. Από αυτήν την ιδιότητα του επισκόπου τρέφονται όλαι αι λοιπαί ευθύναι του, εις τας οποίας αποκαλύπτεται πάντοτε η εσχατολογική αναφορά συνόλου της εκκλησιαστικής ζωής.
Υμείς, Ιερώτατε και αγαπητέ Μητροπολίτα Πριγκηποννήσων κ. Δημήτριε, εορτάζετε κατά το τρέχον έτος την συμπλήρωσιν πεντηκονταετίας ιερωσύνης, εξ ης τα τριάκοντα τέσσαρα έτη ως αρχιερεύς. Σας συγχαίρομεν διά την επέτειον, σας επαινούμεν ολοκαρδίως διά την προσφοράν σας εις την Εκκλησίαν εκ των πολλών θέσεων ευθύνης τας οποίας κατείχετε επαξίως και κατέχετε εν αυτή. Εξαίρομεν την καλλίκαρπον διακονίαν σας εις την Ιεράν Μητρόπολιν Πριγκηποννήσων, την ποιμαντικήν σας ευαισθησίαν, την θαρρύνου-σαν παρουσίαν και συμπαράστασιν προς τα πνευματικά σας τέκνα, τα οποία αγαπάτε και σας αγαπούν, εξαίρομεν την ωριμότητά σας, την φιλόξενον διάθεσιν και την αρίστην οργάνωσιν των εκκλησια-στικών πραγμάτων, τας ωραίας πρωτοβουλίας σας, και την διαδικτυ-ακήν προβολήν των δράσεων της Μητροπόλεώς σας, συμφώνως και προς το Κυριακόν «ου δύναται πόλις κρυβήναι επάνω όρους κειμένη» (Ματθ. ε’, 14).
Διακονείτε τους πιστούς, χωρίς να τους αποκόπτετε από τον σύγχρονον πολιτισμόν, ο οποίος είναι ο χώρος όπου εκτυλίσσεται η ζωή των, περιβάλλον με πολλάς προκλήσεις και αδιέξοδα, αλλά και με πολλάς θετικάς προοπτικάς, τας οποίας είναι αδιανόητον να αγνοώμεν. Η αληθής πρόοδος όμως είναι βεβαίως συνυφασμένη με την καλλιέργειαν των πνευματικών αξιών και με την πίστιν εις τον υψηλόν προορισμόν του ανθρώπου, πεποίθησις, η οποία ζη από την αίσθησιν διά το μέγα, το υπέρ λόγον και έννοιαν μυστήριον του Θεού. Έχει ορθώς παρατηρηθή, ότι η λήθη της θρησκευτικής διαστάσεως εξασθενίζει το αισθητήριον διά το απαραβίαστον της αξιοπρεπείας του ανθρώπου και οδηγεί εις ποικίλας συρρικνώσεις της ανθρωπίνης υπάρξεως. Υμείς, άγιε αδελφέ, εις την εκκλησιαστικήν διακονίαν σας μαρτυρείτε περί της άληθείας ότι «ο άνθρωπος δεν είναι πείραμα, ότι είναι ένα ον ξεκάθαρα καθορισμένο ως προς την προέλευση και τον προορισμό του».
Τιμιώτατοι αδελφοί και προσφιλέστατα τέκνα εν Κυρίω,
Γενεαί και αιώνες έρχονται και παρέρχονται, και τα ανθρώπινα πράγματα, αφ’ ενός αποτελούν άλυσιν επαναλήψεων, συγχρόνως δε εμπερικλείουν απροβλέπτους εξελίξεις. Οι πιστοί όμως δεν έχομεν διλήμματα. Ο Λόγος εγένετο σαρξ, ήλθεν ο Βασιλεύς, και άπαντες οι πιστοί συμμετέχομεν ήδη, εν τω μυστηρίω και τοις μυστηρίοις της Εκκλησίας, εις την πορείαν προς την Βασιλείαν, προς την πληρότητα του έργου της ενσάρκου Θείας Οικονομίας. Εις τον Χριστόν ανήκει το παρόν και το μέλλον, η δε Εκκλησία Του θα παραμένη εις τον αιώνα τόπος αγιασμού και ενθέου βιοτής, θα συνεχίση «να διανέμη εις την οικουμένην», όπως διακηρύττει πνευματοκινήτως η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας (Κρήτη 2016), «τα δώρα του Θεού: την αγάπην του, την ειρήνην, την δικαιοσύνην, την καταλλαγήν, την δύναμιν της Αναστάσεως και την προσδοκίαν της αιωνιότητος» (Εγκύκλιος, Προοίμιον). Ως ανεφέρομεν και εις αλλo κείμενόν μας, το σύγχρονον ιδεολόγημα περί «μεταχριστιανικής εποχής» είναι άτοπον. «Μετά Χριστόν», τα πάντα είναι και θα παραμείνουν εις τους αιώνας των αιώνων «εν Χριστώ».
Με αυτήν την ακλόνητον βεβαιότητα, ημείς οι ενταύθα κληρονόμοι των οσίων και των ιερών του Γένους δηλούμεν, γεγονυία τη φωνή, ότι θα συνεχίσωμεν αμετακίνητοι την παρουσίαν και την καλήν μαρτυρίαν της πίστεως εις Χριστόν, της αγάπης και της ελπίδος, φυλάσσοντες α παρελάβομεν, τα ιερά και τα όσια των πατέρων ημών, τους ναούς και τα προσκυνήματά μας, τας παραδόσεις και την αρχοντιά της Ρωμιοσύνης, κοινωνοί του Σταυρού του Σωτήρος αλλά και της Αναστάσεως Αυτού, εν επιγνώσει ότι «τοις αγαπώσι τον Θεόν πάντα συνεργεί εις αγαθόν» (Ρωμ. η’, 28).
Περαίνοντες τον λόγον, δοξάζομεν τον πανοικτίρμονα Κύριον, διά την μεγάλην χαράν του πανηγυρικού εορτασμού, εν ευχαριστιακή συνάξει, της εκατονταετηρίδος της θεοτηρήτου Ιεράς Μητροπόλεως Πριγκηποννήσων, μετά των προσελθόντων αδελφών αγίων Αρχιερέων, του ευαγούς ιερού κλήρου, των μελών της ενταύθα Ομογενείας, των προσκυνητών και των φίλων εξ Ελλάδος και αλλαχόθεν, των εκπροσώπων θεσμών και φορέων. Η εκ του σύνεγγυς επικοινωνία των προσώπων είναι πάντοτε μεγάλη ευλογία. Εν τη Εκκλησία του Χριστού, τα πάντα κοινωνία ζωής. Δεν είναι ο λαός του Θεού απρόσωπον σύνολον ατόμων, αλλά «κοινωνία προσώπων», χώρος «κοινής σωτηρίας», «κοινής ελευθερίας». Ο Θεός της πίστεώς μας είναι «κοινόν αγαθόν». Εγκαρδίως καλωσορίζομεν και ευχαριστούμεν τους αγίους αδελφούς Ιεράρχας εξ Ελλάδος διά την παρουσίαν και την αγάπην των. Τινές ανήκουν εις την Μεγάλην του Χριστού Εκκλησίαν, τινές εις την Αγιωτάτην Εκκλησίαν της Ελλάδος. Όμως άπαντες εν σώμά εσμέν και εσθίομεν το αυτό σώμα του κοινού Κυρίου ημών και μεταλαμβάνομεν εκ του αυτού Ποτηρίου Ζωής του αίματος Αυτού, κατά το Γραφικόν «πάντες το αυτό πνευματικόν βρώμα εφάγομεν και πάντες το αυτό πνευματικόν επίομεν πόμα» (Α´ Κορ. ι´, 3-4).
Ευχόμεθα, εν τω προσώπω υμών, Ιερώτατε και αγαπητέ Ποιμενάρχα της Ιεράς Μητροπόλεως Πριγκηποννήσων, παν δώρημα τέλειον προς το χριστώνυμον πλήρωμα αυτής διά τον αρξάμενον νέον αιώνα πορείας και μαρτυρίας, δεόμενοι του πανοικτίρμονος και αγαθοδότου Θεού, όπως κρατύνη υμάς, άγιε αδελφέ, εις την πνευματικήν υμών διακονίαν, ευλογή δε τον ευσεβή κλήρον, τα εντιμότατα μέλη των Εκκλησιαστικών Επιτροπών Πριγκήπου, Χάλκης, Αντιγόνης και Πρώτης, πάντας υμάς τους προσελθόντας και συμπροσευχομένους εν τη παρούση επετειακή ιερά συνάξει και τους δι’ ευλόγους αιτίας απολειφθέντας.
Εις τους αποδήμους αδελφούς ημών τους εκ των ερατεινών Πριγκηποννήσων καταγομένους, όπου και αν ευρίσκωνται σήμερον, στέλλομεν τον στοργικόν χαιρετισμόν και την ολοκάρδιον ευχήν της φαιδρώς πανηγυριζούσης Γενετείρας των, μαζί με την ευλογίαν της Μητρός Εκκλησίας.
Ο Χριστός εν τω μέσω ημών, αδελφοί και τέκνα!
Χρόνια πολλά!
