Είπε ο Χριστός πως πρέπει να πηγαίνουμε στην Εκκλησία;

«Όπου εισί δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το εμόν όνομα, εκεί ειμί εν μέσω αυτών » ( όπου μαζευτούν δύο ή τρεις στο όνομά μου, εκεί είμαι και εγώ ανάμεσά τους »

« Τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν » (να επιτελείτε το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας για να με θυμάστε)

« Εάν μη φάγητε την σάρκα του υιού του ανθρώπου και πίητε αυτού το αίμα, ουκ έχετε ζωήν εν εαυτοίς » ( Εάν δεν φάτε από την σάρκα μου και δεν πιείτε από το αίμα μου ( Θεία Κοινωνία ) δεν έχετε ζωή μέσα σας ».
Κάποιος πλούσιος συνάντησε έναν φτωχό στον δρόμο του. Ο φτωχός ζήτησε ελεημοσύνη και ο πλούσιος του έδωσε τις έξη από τις επτά λίρες που είχε. Ο φτωχός, όμως, δεν ικανοποιήθηκε αλλά άρπαξε και την έβδομη λίρα για τον εαυτό του.

Πώς θα χαρακτηρίζατε αυτόν τον φτωχό;

Αχάριστο, άπληστο, παλιάνθρωπο.

Κι όμως….

Οι επτά λίρες είναι οι επτά ημέρες της εβδομάδας. Ο Θεός μας έδωσε τις έξη για να ασχολούμαστε με ότι θέλουμε εμείς και ζήτησε να του αφιερώσουμε την έβδομη. Αλλά εμείς ούτε αυτήν δεν την αφιερώνουμε στον Αγαθό Δωρεοδότη. Και όχι ολόκληρη την ημέρα, αλλά ούτε καν μιά ώρα που διαρκεί η Θεία Λειτουργία την Κυριακή το πρωί. Μια από τις 168 ώρες της εβδομάδας.

Δεν είναι αυτό αχαριστία;

Κάθε Κυριακή η καμπάνα σε προσκαλεί στην Εκκλησία. Μην αγνοήσεις την ωραία αυτή πρόσκληση.
Όταν πηγαίνεις στην Εκκλησία βάζεις τον Θεό στο σπίτι και στην ζωή σου. Η ευλογία του Θεού σε συνοδεύει καθ’ όλη την διάρκεια της εβδομάδας. Ο Θεός σε προστατεύει.

Η Πατρίδα μας είναι κατάσπαρτη από ξωκκλήσια θρόνους και προσκυνητάρια.
Όταν περνάτε δίπλα τους κοντοσταθείτε μ’ ευλάβεια και σταυροκοπηθείτε. Προσευχηθείτε ολόθερμα…
Ρώτησα τον Ιησού. Κύριε πόσο με αγαπάς;

Κι Εκείνος άπλωσε τα χέρια Του και πέθανε.

« Ήπλωσας τας παλάμας και ήνωσας τα το πριν διεστώτα »

Στους πειρασμούς του βίου η Εκκλησία είναι το μόνο ασφαλές και βέβαιο καταφύγιο.

Μην διστάσεις να καταφύγεις σε αυτήν.