Την Τετάρτη 9 Αυγούστου ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων τέλεσε υπαίθρια Θεία Λειτουργία και κήρυξε τον θείο λόγο στον αύλειο χώρο του Ιερού Ναού του Αγίου Αθανασίου στο Πολυδένδρι Ημαθίας, με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Νικολάου του Κοκοβίτη, ο οποίος καταγόταν από το Πολυδένδρι και μαρτύρησε το 1822 στο Ολοκαύτωμα της Ναούσης.
Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας τέθηκε σε προσκύνηση τεμάχιο ιερού λειψάνου του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού καθώς και αντίγραφο του μεταλλικού σταυρού του Αγίου Κοσμά που είχε τοποθετήσει ο Άγιος στο δένδρο έξω από τον Ιερό Ναό κατά το πέρασμα του από το Πολυδένδρι για να λυτρώσει τους κατοίκους από λοιμώδη ασθένεια της εποχής.
Ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:
Εορτάζει σήμερα η Εκκλησία μας τον άγιο απόστολο Ματθία, ο οποίος ανήκε αρχικά στον ευρύτερο κύκλο των μαθητών του Χριστού, και μετά την Ανάληψή του, σύμφωνα με τις Πράξεις των Αποστόλων, επελέγη για να αντικαταστήσει στη δωδεκάδα των μαθητων του Κυρίου την κενή θέση του Ιούδα, που πρόδωσε τον Διδάσκαλο του.
Μαζί όμως με τον απόστολο Ματθία η τοπική μας Εκκλησία και ιδιαιτέρως η ενορία σας τιμά αυτή την ημέρα τον συντοπίτη σας νεομάρτυρα, τον άγιο Νικόλαο τον Κοκοβίτη, τον ράπτη, ο οποίος, όπως είναι γνωστό, αξιώθηκε να ομολογήσει τον Χριστό και να μαρτυρήσει για την πίστη του σε Αυτόν μαζί με τους άλλους αγίους Ναουσαίους Νεομάρτυρες.
Μνημονεύουμε όμως σήμερα και τη διέλευση από την περιοχή μας του αγίου ισαποστόλου και ιερομαρτυρος Κοσμά του Αιτωλού, ο οποίος στα πιο δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας πέρασε και κήρυξε και στο Πολυδένδρι, και με τον αποστολικό του ζήλο και την αγάπη του για τον Θεό και τους ανθρώπους προσπάθησε να τονώσει την πίστη τους στον Χριστό και την ελπίδα τους για την απελευθέρωση του Γένους. Συγχρόνως όμως έσωσε με την προσευχή του τους κατοίκους της περιοχής από τη λοιμική ασθένεια που τους βασάνιζε και τους οδηγούσε στον θάνατο.
Απτά ίχνη μάλιστα αυτής της αποστολικής διελεύσεως του αγίου Κοσμά του Αιτωλού είχαμε την ευλογία να αποκαλυφθούν προ ετών, και έτσι να έχουμε και εμείς με τον Σταυρό του αγίου Κοσμά, που βρεθηκε μέσα στον κορμό του δένδρου, την ευλογία και τη χάρη του.
Αυτή η ευλογία της διελεύσεως και του κηρύγματος του αγίου Κοσμα από το χωριό του αγίου Νικολάου, το Πολυδένδρι, την παλαιά Κόκοβα, ενίσχυσε και τον άγιο νεομάρτυρα Νικόλαο τον Κοκοβίτη, ο οποίος υπήρξε μαθητής κατά πνεύμα του αγίου Κοσμά.
Διότι μπορεί ο άγιος Νικόλαος να μην είχε γεννηθεί, όταν κήρυξε εδώ ο άγιος Κοσμάς, άκουσε όμως ασφαλώς για το κήρυγμά του και το μαρτύριό του στη συνέχεια, και αυτό τον ενέπνευσε και τον ενίσχυσε και στον δικό του αγώνα, όταν ενώπιον του Λουμπούτ πασά στο Κιόσκι της Νάουσας έπρεπε ή να αρνηθεί τον Χριστό ή να μαρτυρήσει για την πίστη του. Και εκείνος προτίμησε το δεύτερο, όπως ακριβώς έκανε και ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, αλλά και πριν από πολλούς αιώνες και ο άγιος απόστολος Ματθίας, ο οποίος μαρτύρησε κηρύσσοντας το Ευαγγέλιο του Χριστού στην Αιθιοπία.
Και παρότι οι τρεις άγιοι δεν έχουν καμία άλλη εμφανή σχέση μεταξύ τους, έχουν, θα μπορούσαμε να πούμε, ένα κοινό χαρακτηριστικό. Και αυτό είναι η σχέση της μαθητείαςείτε στον Χριστό και τη διδασκαλία του ο άγιος απόστολος Ματθίας, είτε με τη διδασκαλία του αγίου Κοσμά του Αιτωλού, που ήταν και αυτή διδασκαλία Χριστού, ο άγιος Νικόλαος ο Κοκοβίτης.
Και εάν εμείς δεν μπορούμε σημερα να μιμηθούμε τους τρεις αγίους στο μαρτύριο το οποίο υπέμειναν για την πίστη στον Χριστό, θα πρέπει να προσπαθήσουμε να τους ακολουθήσουμε στο παράδειγμα της μαθητείας. Γιατί μέσα στην Εκκλησία είμαστε όλοι μαθητές. Μονος διδάσκαλος είναι ο Χριστός, όπως είπε ο ίδιος στους μαθητές του: «εις γαρ υμών ο καθηγητής, ο Χριστός». Έχουμε, λοιπόν, χρέος να ζούμε και να συμπεριφερόμεθα ως μαθητές, έστω και εάν ο Χριστος όρισε μέσα στην Εκκλησία, όπως γράφει ο απόστολος Παύλος, «ποιμένας και διδασκάλους προς καταρτισμόν των αγίων».
Ο ορισμός αυτός των ποιμένων και των διδασκάλων, δηλαδή των ιερέων, των επισκόπων κλπ., έγινε για ένα συγκεκριμένο σκοπό, για τον καταρτισμό των αγίων, για να μπορέσουν να διδαχθούν δηλαδή την πίστη και οι άλλοι χριστιανοί ή και οι αλλόθρησκοι και να καταρτισθούν σε αυτή.
Γι᾽ αυτό τους όρισε ο Χριστός ποιμένες και διδασκάλους, αλλά αυτό δεν ακυρώνει και γι᾽ αυτούς την ιδιότητα του μαθητού.
Η μαθητεία είναι αναγκαία για όλους μας και μάλιστα είναι μαθητεία διά βίου, «γηράσκω αεί διδασκόμενος», έλεγαν οι αρχαίοι· γιατί όλος ο βίος μας είναι ένας αγώνας, και χωρίς τη διαρκή μαθητεία στην Εκκλησία, στους πατέρες και στους αγίους της, δεν θα μπορέσουμε να νικήσουμε σ᾽ αυτόν τον αγώνα και να επιτύχουμε τον στόχο μας που είναι η σωτηρία μας και η σωτηρία όλων των ανθρώπων.
Ας προσπαθήσουμε και ας αγωνισθούμε και εμείς να μιμηθούμε το παράδειγμά τους και να αγωνισθούμε να ζήσουμε μία ζωή μαθητείας στην Εκκλησία, στους πατέρες και διδασκάλους που όρισε ο Χριστός, ώστε να προοδεύσουμε στην εν Χριστώ ζωή και να αξιωθούμε και της ουρανίου βασιλείας, στην οποία ευφραίνεται και ο άγιος Νικόλαος ο Κοκοβίτης και ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός και ο απόστολος Ματθίας.