Την Κυριακή 4 Αυγούστου το πρωί ο Μητροπολίτης Βεροίας, Νάουσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο Λόγο στον Ιερό Ναό Τιμίου Προδρόμου στην ορεινή Καστανιά στο Βέρμιο.
Στο τέλος της θείας Λειτουργίας ο Μητροπολίτης τέλεσε το καθιερωμένο κατ’ έτος μνημόσυνο για τους κεκοιμημένους κατοίκους της Κοινότητας. Ακολούθησε προσφώνηση του Μητροπολίτη από τον προϊστάμενο της ενορίας πρωτ. Νεκτάριο Σαββίδη για την επέτειο των 30 χρόνων αρχιερατίας του.
Διαβάστε εδώ την ομιλία του Μητροπολίτη
«Ίνα τι υμείς ενθυμείσθε πονηρά εν ταίς καρδίαις υμών;»
Κατά τη διάρκεια της δημόσιας ζωής του ο Κύριός μας επιτέλεσε, όπως γνωρίζουμε από τα ιερά Ευαγγέλια, πολλά θαύματα και απάλλαξε πολλούς ανθρώπους από τις σωματικές και ψυχικές ασθένειες που τους ταλαιπωρούσαν.
Ενώ όμως ο Χριστός ευεργετούσε με τα θαύματά του τους ανθρώπους, υπήρχαν κάποιοι που αντιδρούσαν και δυσανασχετούσαν σε αυτά. Άλλοτε ήταν οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι που τον κατηγορούσαν, γιατί θεράπευε ασθενείς κατά την ημέρα του Σαββάτου, άλλοτε ήταν οι Γεργεσηνοί, για τους οποίους ακούσαμε στο ευαγγελικό ανάγνωσμα της περασμένης Κυριακής, οι οποίοι αντέδρασαν στη θεραπεία των δύο δαιμονιζομένων συμπολιτών τους, επειδή ο Χριστός είχε επιτρέψει στα δαιμόνια να εισέλθουν στην αγέλη των χοίρων, τους οποίους παράνομα εξέτρεφαν οι Γεργεσηνοί. Και άλλοτε, όπως σήμερα, κάποιοι αμφισβητούν τη δύναμη του Χριστού να συγχωρεί τις αμαρτίες των ανθρώπων.
Ο Χριστός όμως συνέχιζε να θαυματουργεί αλλά και να ελέγχει εκείνους, οι οποίοι από πονηρή διάθεση αντιτίθεντο στα θαύματά του. Και αυτό έκανε και σήμερα με το ερώτημα που έθεσε προς τους γραμματείς. «Ίνα τι υμείς ενθυμείσθε πονηρά εν ταίς καρδίαις υμών;» Γιατί κάνετε πονηρές σκέψεις μέσα στην ψυχή σας;
Πολλοί πιθανόν δεν κατάλαβαν τι εννοούσε ο Κύριός μας με την ερώτησή του και σε ποιους αναφερόταν, αλλά ο Χριστός την διευκρινίζει, αποδεικνύοντας συγχρόνως έμπρακτα ότι όχι μόνο είχε τη δύναμη να θεραπεύει τα σωματικά νοσήματα των ανθρώπων αλλά και να συγχωρεί τις αμαρτίες τους. Έτσι ο παραλυτικός θεραπεύεται και σωματικά, καθώς σηκώνεται όρθιος, ανταποκρινόμενος στην πρόσκληση του Κυρίου, αλλά και πνευματικά, λαμβάνοντας την άφεση των αμαρτιών του.
Με την ερώτησή του όμως ο Χριστός επιδιώκει να οδηγήσει στη συναίσθηση της ασθενείας και στην εκζήτηση της θεραπείας και τους γραμματείς προς τους οποίους απευθύνεται. Διότι, εάν ο παραλυτικός είχε μία εμφανή ασθένεια, η ασθένεια των γραμματέων δεν ήταν εμφανής. Οι πονηροί λογισμοί τους δεν γινόταν αντιληπτοί από τους άλλους ανθρώπους, οι οποίοι τους θεωρούσαν ευσεβείς. Αυτό όμως δεν σήμαινε ότι δεν γνώριζε και ο Χριστός αυτούς τους λογισμούς, ο οποίος τους αποκάλυψε με την ερώτησή του.
Οι λογισμοί αυτοί ήταν λογισμοί απιστίας και αμφιβολίας για τη δύναμη και τη Θεότητα του Κυρίου και κατά συνέπεια λογισμοί αμαρτωλοί και πονηροί, όπως τους χαρακτηρίζει ο Χριστός.
Γιατί όμως αποκαλύπτει τους λογισμούς αυτούς ενώπιον των ανθρώπων; Τους αποκαλύπτει για δύο λόγους. Ο ένας είναι για να αποκαλύψει την πονηρία και την κακία της ψυχής τους, ώστε να μην εξαπατούν και σκανδαλίζουν τους άλλους ανθρώπους, κατηγορώντας και συκοφαντώντας τον Χριστό και τα θαύματά του.
Ο δεύτερος λόγος είναι για να διδάξει όλους μας ότι αμαρτία δεν είναι μόνο οι πράξεις και οι ενέργειες που μπορεί να κάνουμε, δεν είναι μόνο τα λόγια τα οποία μπορεί να λέμε και με τα οποία να αμαρτάνουμε, εφόσον δεν είναι σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Είναι και όσα πονηρά σκεφτόμαστε. Είναι οι κακοί και πονηροί λογισμοί, οι εφάμαρτες σκέψεις, όλα εκείνα τα οποία είναι έκφραση των αδυναμιών μας και των παθών μας, όλα όσα είναι αντίθετα προς τον λόγο και τις εντολές του Θεού. Και μπορεί να μην υλοποιούνται, μπορεί να μην γίνονται πράξεις αυτοί λογισμοί, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν αποτελούν αμαρτία που ρυπαίνει την ψυχή μας.
Και εάν μας είναι πολλές φορές δύσκολο να συγκρατήσουμε τον εαυτό μας, ώστε να μην παραβεί κάποια εντολή του Θεού, καταλαβαίνουμε πόσο πιο δύσκολο είναι να συγκρατήσουμε τον νου μας, ώστε να μην ξεφεύγει σε πονηρούς και κακούς λογισμούς, στους οποίους μας παρασύρει συχνά και ο διάβολος, προκειμένου να μας προσελκύσει στην αμαρτία ή να αποσπάσει τον νου μας από την προσευχή, από τη μνήμη του Θεού και από τη μελέτη του λόγου του.
Κι επειδή πολλές φορές δεν συνειδητοποιούμε τη σοβαρότητα των αμαρτιών που διαπράττουμε με τον νου μας και με τους λογισμούς μας, είναι ανάγκη να ακούσουμε και εμείς τον λόγο του Κυρίου μας προς τους γραμματείς και να ελέγχουμε τον εαυτό μας, αποφεύγοντας να αμαρτάνουμε με τους λογισμούς μας, για να διατηρούμε καθαρό και τον νου και την ψυχή μας.
Αυτό έκανε και η Υπεραγία Θεοτόκος, η Παναγία μας, που με την προσοχή που επεδείκνυε ακόμη και στην παραμικρή σκέψη, απεδείχθη «καθαρωτέρα λαμπηδόνων ηλιακών» και αξιώθηκε της υψίστης τιμής να γίνει Μητέρα του Θεού. Γι’ αυτό και ας την παρακαλούμε ιδιαίτερα την περίοδο αυτή που είναι αφιερωμένη σ’ Αυτήν, τον Δεκαπενταύγουστο, να είναι αρωγός και σ’ αυτόν τον αγώνα μας εναντίον των λογισμών, φωτίζοντας τον νου μας με τη χάρη και την ευλογία της.
